Przedstawiciele mniejszośc Wa nazywają sobie Awa. Już od starożytności zamieszkują oni górskie rejony przy granicy chińsko-wietnamskiej w chińskiej prowincji Yunnan, liczba przedstawicieli tej grupy etnicznej wynosi obecnie ponad 300 tys. osób. Mężczyźni mają zwykle kręcone włosy, kobiety zaś zapuszczają długie włosy, a na głowach noszą srebrne ozdoby. Mają ciemną skórę, świadczącą o ich dobrej kondycji fizycznej.

Bęben, w który uderzają przedstawiciele grupy Wa, wydaje dwa odmienne dźwięki, czysty i niski. Przy ich akompaniamencie, mężczyzny i kobiety śpiewają tradycyjne pieśni i wykonują żywiołowe tańce, wyrażając swoje uczucia w nieskrępowany sposób.

Niezwykłe znaczenie drewnianego bębna w tej kulturze powoduje, że jego konstrukcja staje się najbardziej doniosłym i aktrakcyjnym wydarzeniem w wiosce. Każdego roku, w chwili, gdy powstaje nowy bęben, przedstawiciele grupy Wa najpierw udają się do lasu, gdzie wybierają najtwardsze drzewo, które piłują po kolei wszyscy mieszkańcy wioski pod przewodnictwem szamanki. Po czym śpiewając i tańcząc przynoszą do wioski potrzebne materiały i dopiero wtedy rozpoczynają proces wyrobu instrumentu.

Powstawanie bębna jest świętym procesem i wymaga wysokich umiejętności. Okuai, dziewczyna z grupy Wa ujawnia przebieg tego procesu. Powiedziała:

"konstruowanie bębna wymaga profesjonalnych umiejętności. Można go wykonać tylko w czasie, gdy promienie słoneczne padają pod określonym kątem, w ciągu nie więcej niż kilku godzin dziennie. Zrobienie jednego bębna zajmuje więc czterem czy pięciu osobom co najmniej kilka tygodni."

Drewniany bęben jest w systemie wierzeń ludności Wa świętym instrumentem, za pomocą którego mogą oni prowadzić dialog z duszami zmarłych i bogami, dlatego jest on obdarzany niebywałą czcią. Ich zdaniem, mimo, iż ani dusze ani bogowie nie posługują się ludzkimi językami, to jednak rozumieją oni język bębna. Dlatego ludność Wa uderzając w bęben modli się o ochronę bogów. Właśnie w ten sposób wykształcił się jedyny w swoim rodzaju język bębna.

Xie Ling, kobieta od lat zajmująca się mniejszościami etnicznymi, stale żyje wśród ludności Wa i doskonale zna ich kulturę. Stwierdziła:

"Drewniany bęben służy pojednaniu ludności Wa, odzwierciedla on tym samym ich uwielbianie dla matek i kobiet oraz szacunek dla osób starszych. Można więc powiedzieć, że to drewniany bęben, nadaje jest duszą i centrum aktywności w wiosce Wa."

Za każdym razem, kiedy rozlega się dźwięk drewnianego bębna, ludzie Wa nie mogą powstrzymać się od tańca. Męskie ruchy chłopców i emocjonalne dziewczyn wywierają niesamowite wrażenie. Niezwykle atrakcyjny widok stanowią też długie, czarne włosy kobiet. Rozpuszczają je one w tańcu, co wraz z pięknymi tanecznymi krokami wyraża gościnność i szczery charakter.