Dzięki wielkiej trosce władz centralnych oraz wsparciu całego narodu, Tybet utrzymuje wysokie tempo rozwoju społeczno-gospodarczego, a oblicze regionu i życie jego mieszkańców uległy radykalnym zmianom. Władze centralne podjęły szereg decyzji tworzących warunki szczególnie korzystne dla rozwoju Tybetu, w samą budowę infrastruktury inwestując ponad 330 mld juanów (ok. 52 mld dolarów). PKB Tybetu wzrósł ze 174 mln juanów w roku 1959 do 60 mld 583 mln juanów w roku 2011, w przeliczeniu na mieszkańca był to wzrost ze 142 juanów do 20.152 juanów. W Tybecie działa 1017 szkół (od podstawowych po wyższe), współczynnik skolaryzacji dla dzieci w wieku wczesnoszkolnym wynosi 99,4%, a poziom analfabetyzmu wśród młodzieży spadł poniżej 1%. Liczba ludności wzrosła w Tybecie z 1 mln 140,9 tys. w roku 1951 do 3 mln 2 tys. w roku 2010. Przeciętna długość życia mieszkańców regionu wydłużyła się w tym samym okresie z 35,5 lat do 67 lat.

Nauka pisania po tybetańsku na specjalnych deseczkach