Od pierwszego stycznia 2013 roku rozpoczął się turystyczny festyn zimowy w powiecie Keshiketeng koło miasta Chifeng w Wewnętrznej Mongolii Chin. W ciągu miesiąca przeszło 30 tys. chińskich i zagranicznych turystów oraz miłośników fotografii zebrało się na stepie w powiecie Keshiketeng, wzięło udział w różnych imprezach turystycznych takich jak fotografowania lokomotywy parowej, obejrzenie łowienia ryb w jeziorze Dali. Oto relacja od naszego dziennikarza Duan Mu z miasta Chifeng:

Obecnie jestem w miasteczku Reshui w powiecie Keshiketeng, za kilka minut lokomotywa parowa przejedzie przez wiadukt, który stoi za mną, miłośnicy fotografii zajęli już wygodne miejsce, by wykonali jak najlepsze zdjęcia.

Obfite opady śniegu w bieżącym roku przebrały powiat Keshiketeng w świat śnieżny i raj fotografii, wielu miłośników fotografii przyjechało tu, by zobaczyli przepiękny obraz lokomotywy parowej jeżdzającej na tle śnieżnego świata.

Dziennikarz: Skąd pan jest?

Miłośnik fotografii : Przyjechałem tu wczaraj wieczorem z miasta Tangshan.

Dziennikarz: Czy pan jest tu po raz pierwszy ?

Miłośnik fotografii: Tak, po raz pierwszy.

Dziennikarz: Jakie ma pan wrażenie?

Miłośnik fotografii: Wrażenie mam piękne. Wspaniały jest krajobraz śnieżny na stepie. Po raz pierwszy w moim życiu widziałem parowóz na stepie pokrytym śniegiem. Na prawdę jest bardzo piękne.

Ogólna długość linii kolejowej Jitong w Wewnętrznej Mongolii wynosi 997 km. a długość odcienku tej linii kolejowej w powiecie Keshiketeng wynosi 140 km. W tym miejscu znajduje się baza fotografowania lokomotywy parowej dostępna turystom chińskim i zagranicznym. Szczególnie odcinek linii kolejowej z Jingpeng do Reshui przechodzi przez bardzo skomplikowane tereny, na których są wysokie góry, tunele, wiadukty, zakręty itp. co tworzy bardzo piękny krajobraz.

Festyn fotografii lokomotywy parowej w bieżącym roku przyciągał nie tylko wielu chińskich miłośników fotografii, także i miłośników fotografii z Niemiec, Nowej Zelandii, Korei Południowej i innych 5 krajów zagranicznych, którzy sfotografowali lokomotywę parową reprezetującą starą cywilizację przemysłową.

Po sfotografowaniu lokomotywy parowej przeszliśmy na następny program turystyczny - łowienie ryb w jeziorze Dali w zimie.

Łowienie ryb w jeziorze Dali odbywa się raz w roku w zimie, tutejsi rybacy łowią ryby w sposób tradycyjny, więc ta impreza przyciąga co roku wielu turystów, którzy mogą dzielić z rybakami radość z obfitego plonu ryb.

Co roku podczas gdy jezioro Dali jest pokryte lodem o grubości 50 cm. rozpoczyna się oficjalnie łowienie ryb w tym jeziorze. Odbywa się najpierw uroczysta ceremonia czczenia jeziora według tracycji narodowości mongolskiej, lamowie recytują świętą księgę błagając o dobry plon w tym roku. Następnie organizowane są różne imprezy, jak pokaz tańca Chama narodowości mongolskiej, obudzenie sieci rybackiej, czczenie Aobao (kupa kamieni, ziemii lub drewna traktowana przez narodowość mongolską za symbol święty),oraz wręczenia Hada (kwałek jedwabiu potraktowany za wyraz powitania). W końcu rybacy wykonują otwór na lodzie, przez który puszczą do jeziora sieć rybacką o długości 500 m.

Dziennikarz:

Obecnie na　lodowej pokrywie jeziora temperatura wynosi minus 20 stopni. Mimo,że jestem grupo ubrany, nadal czuję silny wiatr. Jednak na twarzy rybaków widać zadowolony uśmiech, bo jest to sezon bogatego plonu dla nich.

Dziennikarz: Jak Wam? Czy nie jest zimno?

Rybak: Zimno, ale to nie szkodzi, cieszymy się, jak tylko uda nam się łowić ryby.

Dziennikarz: Jak myśli pan, co będzie z tą siecią?

Rybak: Sieć powinna być pełna, może zdobyć ryby o wadze kilkudziesiąt tys. kg.

Kilkudziesięciu　rybaków pociągnęli razem za pomocą wyciągarki sieć z rybami, kilku rybaków wzięło część ryb do puszczenia z powrotem do jeziora błagając w ten sposób o dobry plon w przyszłym roku.

Rybak Wuritu powiedział: My puszczamy do jeziora część żywych ryb, to jest tradycja naszej narodowości mongolskiej, w ten sposób błagamy o bogaty plon ryb w każdym roku.

Do chwili obecnej w bieżącym roku rybacy wyłowili już 200 tys. kg ryb, praca nad łowieniem ryb została już w połowie wykonana. Łowienie ryb w zimie w jeziorze nie tylko przynosi korzyść przetwórni rybnej, stary tradycyjny sposób łowienia ryb przyciąga wielu turystów, by oglądali łowienie ryb w zimie i wzięli udział w licytacji ryb.

Kierownik pierwszej grupy do łowienia ryb Mong Xuechen powiedział:

Z tej pierwszej sieci dostaliśmy ryby o wadze koło 100 tys. kg, za chwilę urządzimy licytację ryb, kupujący będą konkurować, kto daje najwyższą cenę, ten wykupi ryby z pierwszej sieci.

Dziennikarz: Skąd pan jest?　

Tyruysta: Jestem z miasta Xilinhaote.

Dziennikarz: Czy pan przyjechał tu, by kupić ryby?　

Turysta: Przybyliśmy tu, aby bawić się i kupić ryby, przyjeżdżamy tu co roku.

Dziennikarz: Ile ryb zamierza pan kupić tym razem?

Turysta: Tym razem zamierzam kupić 10 porcji dla swych znajomych.

Dziennikarz: Jakie ryby pan zamierza kupić?

Turysta: karp i Leuciscus waleckii.

W jeziorze Dali żyją przeważnie ryby karp i Leuciscus waleckii . Dzięki nietypowym kllimacie, wodzie o specyficznej jakości oraz czystym otoczeniu naturalnym ryby w tym jeziorze mają bogate czynniki odżywiania, mięso delikatne, więc uznane są za cenny przysmak na stole.

Co roku impreza łowienia ryb w ziemie w jeziorze Dali przyciąga dziesiątki tysięcy turystów, którzy dzielą radość łowienia ryb z rybakami. W celu zachowania równowagi ekologicznej kierownictwo powiatu Keshiketeng postanowiło łowić ryby w jeziorze Dali tylko raz w roku, ilość łowienia ryb jest także ograniczona. W bieżącym roku łowienie ryb ograniczyło się do 400 tys. kg. impreza łowienia ryb w tym roku będzie trwać miesiąc.

Podczas gdy rybacy zajmują się łowieniem ryb w jeziorze Dali, w gminie Darihanwula odbywa się festyn kultury wielbłądziej. Pasterze ubierają się odświętnie, wielbłady są również odświętnie udekorowani,którzy odgrywać będą główną rolę podczas festynu.

Podczas festynu wielbłądy pokazują turystom różne gry, jak gra w piłkę i wyścig biegu. Turyści mogą jeżdzać na sankach pociągniętych przez wielbłądów, jeździć na wielbłądach, i robić zdjęcia z wielbłądami. Mimo niskiej temperatury - minus 20 stopni, turyści są bardzo zadowoleni z zabawy. Około 10 tys. turystów chińskich i zagranicznych wzięli udział w tym festynie.

Turysta z miasta Dalian:

Festyn prezetuje folklor narodowości mongolskiej, wspaniałe są różne imprezy, piękny strój narodowościowy, takiego widoku nie da się zobaczyć w miastach. Wszystko jest warte, mimo mrozu.

Chaogebagetu jest pasterzem urodzonym w gminie Darihanwula, po raz czwarty bierze udział w festynie kultury wielbłądziej. Powiedział dziennikarzowi,że Darihanwula jest znaną gminą wielbłąda, cała gmina posiada ponad 300 wielbłądów, jego rodzina hoduje przeszło 30 wielbłądów. Chaogebagetu jest bardzo dumny z tego, że swoje wielbłądy mogą występować na festynie.

Dziennikarz zapytał: Jak długo pan hoduje wielbłądów?

Chaogebagetu: ponad 20 lat, moja rodzina przez 5 pokoleń hoduje wielbłądów, jestem z piątego pokolenia.

Dziennikarz: Czy obecnie korzystacie jeszcze z wielbłądów?

Chaogebagetu: mało korzystamy już z wielbłądów.

Dziennikarz: Dlaczego pan hoduje jeszcze tyle wielbłądów.

Chaogebagetu: Lubimy wielbłądów, nie możemy oderwać od nich.

W miarę rozwoju nowoczesnej komunikacji w ostatnich latach liczba hodowanych wielbłądów dwugarbnych zmniejsza się coraz bardziej. W celu rozwoju kultury narodowściowej i ochrony wielbłądów dwugarbnych powstało w gminie Darihanwula Towarzystwo Kultury Wielbłądziej, które zorganizowało pierwszy zimowy festyn kultury wielbłądziej 28 grudnia 2009 roku. Na festnie odbywają się różne barwbe imprezy związane z wielbłądami.

Szef powiatu Keshiketeng Yu Weidong powiedział:

Nasz zimowy festyn turystyczny w bieżącym roku przyciąga wielu miłośników fotografii z Chin i różnych krajów świata do fotografowania w powiecie Keshiketeng, co nie tylko wzbogaca imprezy turystyczne w powiecie Keshiketeng, także pobudza rozwój turystyki w tym powiecie.