Do niedawna, Pekiński Uniwersytet Języków Obcych był jedyną w Chinach uczelnią, gdzie można było studiować język polski jako specjalizację. W ostatnich latach, w miarę rozwoju wymiany i współpracy między Polską a Chinami, coraz więcej instytuji biznesowych, przede wszystkim banki i międzynarodowe firmy szukają ludzi dobrze mówiących po polsku. Dlatego najpierw w Harbinie w 2009 roku powstała druga polonistyka, a w 2014 r. zrodziła się kolejna polonistyka w mieście Guangzhou (Kanton) w Prowincji Guangdong. Do tego zaczynają się pojawiać jeszcze lektoraty języka polskiego na innych uczelniach chińskich.
Pekiński Uniwersytet Języków Obcych słynie z wysokiego poziomu kształcenia w dziedzinie glottodydaktyki. W swojej liczącej ponad 70 lat historii, PUJO wykształcił w sumie ponad 400 ambasadorów i ponad 1000 radców, dlatego jest też często nazywany „kolebką chińskich dyplomatów". Obecnie uczelnia oferuje największą liczbę języków w całych Chinach, czyli 60 języków z całego świata. Polonistyka administracyjnie należy do Wydziału Języków i Kultur Europejskich PUJO, gdzie wykłada się 22, tak zwane „mniej popularnie uczone" języki europejskie. Są to: polski, czeski, rumuński, węgierski, bułgarski, albański, włoski, szwedzki, serbski, chorwacki, holenderski, fiński, słowacki, duński, grecki, norweski, islandzki, słoweński, estoński, litewski, łotewski i maltański.
Jak wcześniej wspomniałem, w 2014 r. przypada 60. rocznica powstania polonistyki w Pekinie. 60 lat to długi okres, jednakże w porównaniu z całą historią kontaktów między Chińczykami a Polakami, to tylko krótka chwila. W związku z tym przed rozpoczęciem omówienia realiów dzisiejszej polonistyki w Pekinie, chętnie bym trochę patrzył wstecz, sięgając do korzeni kontaktów między Chińczykami a Polakami.
