Niedawno niektórzy amerykańscy politycy stwierdzili, że „chińska gospodarka szybko dogania gospodarkę amerykańską i już niedługo stanie się silniejsza niż same Stany Zjednoczone". Dodali, że „Chiny nie mogą być światowym supermocarstwem i numerem jeden". W rzeczywistości celem Chin nigdy nie było zastąpienie Stanów Zjednoczonych.

Po zakończeniu zimnej wojny Stany Zjednoczone ugruntowały swoją pozycję jedynego supermocarstwa na świecie. Dziś nadal wyprzedzają inne kraje pod względem ekonomii, finansów, technologii i siły militarnej.

Chociaż Chiny stały się drugą co do wielkości gospodarką na świecie, to równocześnie są nadal największym krajem rozwijającym się. Między Chinami a Stanami Zjednoczonymi nadal istnieje duża przepaść. W ubiegłym roku PKB per capita w Chinach wyniosło blisko 10 000 dolarów, mniej niż jedną szóstą wyniku osiągniętego w Stanach Zjednoczonych. W Chinach nadal mieszka ponad 16 milionów biednych ludzi. Dla Chin najważniejszym zadaniem w chwili obecnej, ale i w przyszłości pozostaje skupienie się na budowaniu silnej gospodarki oraz rozwoju narodowym, aby ludzie mogli żyć bogatszym, szczęśliwszym i lepszym życiem. Chiny nie myślą w hegemoniczny sposób, nie marzą o „potędze narodowej i konieczności bycia hegemonem". Silne Chiny, które realizują koncepcję pokojowego rozwoju, przyniosą wszystkim krajom większe możliwości rozwoju.

W chwili obecnej, gdy nie można rozsądnie rozwiązać sporów w handlu chińsko-amerykańskim, zostaną zniszczone nie tylko przedsięwzięcia obu krajów, ale ucierpią również interesy globalne. Społeczność międzynarodowa jest świadoma tego, że droga obopólnych korzyści zaproponowana przez Chiny stanowi globalną potrzebę, w przeciwieństwie do hegemonicznej ścieżki Stanów Zjednoczonych.