Urbanizacja jest aktualnie w Chinach kwestią powszechnie dyskutowaną, gdyż to w niej m.in. upatruje się nowej siły napędowej chińskiego rozwoju.
Okres intensywnej urbanizacji ma za sobą wiele krajów świata. Polska wykazuje w tym względzie pewne podobieństwa do Chin, a niektóre z jej doświadczeń mogą stanowić dla Chin cenną lekcję poglądową.

Po zakończeniu drugiej wojny światowej Polska zmuszona była przystąpić do odbudowy z katastrofalnych zniszczeń. Naturalnie wynikającej z procesów odbudowy i industrializacji migracji ludności wiejskiej do miast w powojennej Polsce towarzyszył przepływ ludzi związany z przesunięciem granic. O tym niełatwym okresie i ówczesnej polskiej urbanizacji opowiada kierownik Wydziału Promocji Handlu i Inwestycji Konsulatu Generalnego RP w Szanghaju Andrzej Pieczonka: W Chinach z kolei wskaźnik urbanizacji wynosił w roku 1978 zaledwie 17,9%, a w roku 2012 osiągnął już poziom 52,6%. Oznacza to, że przez 34 lata udział ludności miejskiej w całej populacji rósł w Chinach przeciętnie o jeden punkt procentowy rocznie. Tak intensywna urbanizacja oznacza masową przeprowadzkę ludzi ze wsi do miast, jednak w Chinach ludzie, którzy pochodzą ze wsi, nie mogą tak od razu otrzymać takie samego dostępu do usług publicznych, na jaki liczyć mogą osoby w miastach oficjalnie zameldowane. Dotyczy to zarówno korzystania z mieszkań socjalnych, jak też ubezpieczeń społecznych czy oświaty. Zarówno oni, jak i ich dzieci, nie są w pełni zintegrowani z nowym środowiskiem. To problem wymagający pilnego rozwiązania. Jak radzono sobie z tym w Polsce?

Jakościową zmianą dla polskich procesów urbanizacyjnych było oczywiście przystąpienie do Unii Europejskiej. Specjalizujący się w tematyce ekonomicznej dziennikarz Marek Knitter mówi o tym, w jaki sposób akcesja przełożyła się na rozwój polskich miast: Migracje ze wsi stymulują rozwój infrastruktury w miastach, a poprawa warunków życia w miastach czyni je z kolei bardziej atrakcyjnymi miejscami zamieszkania. Co wyniknęło z tego w Polsce?

Urbanizacja to jednak nie tylko korzyści. Proces ten jest jednocześnie źródłem wielu problemów, w tym ekologicznych, komunikacyjnych i energetycznych. Andrzej Pieczonka podkreśla, że ich rozwiązywanie wymaga dalekosiężnych planów:

Andrzeja Pieczonka ma bogate doświadczenie związane z Chinami, w których po raz pierwszy był w 1986 roku. W latach 2003-2008 mieszkał w Hongkongu, a od 2008 roku pracuje w Szanghaju. Ma zatem długą perspektywę i szereg pomysłów: Trudno zaprzeczyć, że harmonijny rozwój to wspólna odpowiedzialność wszystkich. Tylko odpowiedzialność za środowisko, za przeszłość i za przyszłość pozwala wejść na właściwą drogę urbanizacji i realizować marzenie o wzmocnieniu własnego kraju.