Leszek Cyrzyk (1954-1957)
Tadeusz Strumff (1955-1957)
Maria Juraszek (1956-1959)
Józef Rurawski (1957-1958)
Mieczysław Künstler (1957-1958)
Stanisław Kuczera (1957-1958)
Irena Krzeczewska (1957-1959)
Halina Rybicka (1959-1961)
Tadeusz Dziewisz (1961-1964)
Tadeusz Jeromin (1964-1967,1983-1985)
Tadeusz Zwierzchowski (1985-1988)
Bożena Zaorska (1988-1991, 1993-1995)
Maria Mączyńska (1991-1993)
Lucyna Wawrzyńczak (1995-1996)
Marcin Wodziński (1996-1998)
Artur Stęplewski (1998-2000)
Agnieszka Jasińska (2000-2005)
Jagna Malejka (2005 do 2011)
Andrzej Ruszer (2010 do dziś)
Polscy lektorzy świetnie współpracowali i z chińskimi kolegami, wielu z nich stało się przyjaciółmi Chin już na całe życie.
Realia katedry języka polskiego
Dydaktyka
Według obecnego systemu rekrutacyjnego, studenci polonistyki PUJO są rekrutowani na ogólnokrajowych egzaminach wstępnych na wyższe uczelnie, czyli tzw. Gaokao. Ze względu na bardzo małą liczbę miejsc, konkurencja między potencjalnymi kandydatami na studia jest coraz silniejsza. Można powiedzieć, że tych, którzy zostają przyjmowani na studia polonistyczne należą do grupy elitarnej wśród ich rówieśników.
W toku studiów, prawie wszyscy studenci mają okazję chociaż jeden raz wybrać się do Polski na roczny kurs językowy. Ma to miejsce najczęściej na drugim lub trzecim roku studiów. Studenci mogą korzystać ze stypendiów w ramach umowy międzyrządowej.
Program nauczania języka polskiego na stopniu studiów licencjackich przewiduje ok. 1980 godzin lekcyjnych z przedmiotów związanych z językiem polskim. Obejmuje on takie przedmioty jak: podstawy języka polskiego, gramatykę języka polskiego, słuchanie po polsku, czytanie prasy polskiej, tłumaczenie, wiedzę o Polsce, historię i kulturę Polski itp.
Katedra języka polskiego PUJO zaczęła kształcić magistrantów od 1990 r., zaś w 1998 roku została uprawniona przez Państwowy Komitet ds. Stopni Naukowych do kształcenia doktorantów.
Praca naukowa
Obok pracy dydaktycznej, naukowcy pekińskiej polonistyki intensywnie prowadzą badania naukowe w sferach takich jak literaturoznawstwo, językoznawstwo i kulturoznawstwo. Najlepszą reprezentantką w tej dziedzinie jest niewątpliwie pani profesor Yi Lijun.
Pani profesor YI Lijun studiowała na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Warszawskiego od 1954 do 1960 roku. W 1962 roku zaczęła pracować w Pekińskim Instytucie Języków Obcych (dzisiejszy PUJO).
W połowie lat 70-tych pani profesor Yi Lijun zaczęła publikować przetłumaczone polskie dzieła literackie. W 1976 r. ukazał się, jako pierwsza książka literatury obcej wydana po zakończeniu Rewolucji Kulturalnej, przekład III części Dziadów Adama Mickiewicza. Od tego czasu, pani profesor Yi Lijun sama albo we współpracy z kolegami przełożyła już wiele ważnych pozycji z klasyki literatury polskiej, m.in.: Dziady A. Mickiewicza, Sława i Chwała J. Iwaszkiewicza, Wybór poezji polskiej XX wieku, Krzyżacy H. Sienkiewicza, Ogniem i Mieczem H. Sienkiewicza, Pan Tadeusz A. Mickiewicza, Potop H. Sienkiewicza, Ferdydurke W. Gombrowicza itp. Oprócz wyżej wymienionych ogromnych dzieł przetłumaczyła też wiele nieco krótszych, ale tak samo ważnych utworów.
Dzięki ciężkiej i owocnej pracy Pani Profesor Yi Lijun oraz jej kolegów, a przede wszystkim jej męża-profesora Yuan Hanronga, chińscy czytelnicy mają wreszcie możliwość zapoznania się z powyższymi dziełami literackimi przetłumaczonymi bezpośrednio z języka polskiego.
Obok pracy translatorskiej, Pani Profesor Yi Lijun zajmuje się równieżbadaniami literackimi. Opublikowała przeszło 60 prac naukowych na łamach chińskiej i polskiej prasy naukowej. Jest m.in. autorką monografii Zarysu historii powojennej literatury polskiej, Literatury polskiej.
Obie strony: polska i chińska wysoko cenią pracę i wysiłek pani prof. Yi Lijun. Dwa razy otrzymała tytuł „Wzorcowy nauczyciel miasta Pekinu". W 2004 roku Główny Zarząd Ogólnochińskiego Stowarzyszenia Tłumaczy uhonorował ją tytułem „Senior Zawodu Tłumacza Literatury Obcej". Jeszcze więcej nagród otrzymała pani prof. Yi Lijun ze strony polskiej. Np. dwukrotnie została uhonorowana polskim odznaczeniem „Zasłużony dla kultury polskiej"; w roku 2000 r. Prezydent RP odznaczył ją „Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi RP", w 2011 r. „Krzyżem Oficerskim Orderu Zasługi RP".
