Jej życie było ściśłe związane z chińską rewolucją i doświadczone przez liczne zmiany i zakręty chińskiej historii w XX wieku. Ding Ling urodziła się w 1904 roku w rodzinie właściciela ziemskiego w prowincji Hunan. Kiedy miała zaledwie 4 lata, zmarł jej ojciec a matka ją porzuciła. W 1919 roku w Chinach powstał Ruch Czwartego Maja kierujący się ideami anty-feudalnymi i anty-imperialistycznymi. Przejęta tymi nowymi prądami Ding Ling wraz z innymi kolegami szkolnymi wstępuje w szeregi tego ruchu. Przykładem jej zdecydowania jest decyzja o obcięciu krótko włosów co jest sprzeczne z chińską tradycją w tym okresie. Wspólnie z innymi postępowymi ludźmi bierze ona udział w dyskusjach, w których występuje przeciwko imperializmowi i popiera sprawę emancypacji kobiet. Wkrótce udaje się do stolicy prowincji Hunan i wstępuje do żeńskiej szkoły średniej. Tam czyta swoje pierwsze nowele i tłumaczy na chiński wiele prac z literatury zagranicznej.

O tej pory datuje się jej wielkie zainteresowanie dla literatury. Jednak do pisania własnych prac przystąpi ona dopiero w wiele lat później. Tymczasem Chiny przechodzą w okres ważnych i trudnych dla ludzi wydarzeń. W 1929 roku wybucha antyfeudalna rewolucja. Ginie w niej wielu przyjaciół i znajomych Ding Ling. Ona pragnie przedostać się na południe kraju ale to się jej nie udaje. Właśnie wtedy pod wpływem tragicznych wydarzeń rozpoczyna się jej twórczość pisarska. W swoich pierwszych opowiadaniach Ding Ling wyraża swoją pogardę dla zacofanego, starego systemu społecznego i jednocześnie swoją skłonność do liryki. Wyrazem tych tendencji jest "Pamiętnik Sha Fei", który ujawnił jej pisarski talent i przyniósł jej sławę. Książka ta, napisana w formie fikcyjnego pamiętnika, opisuje historię chorej na gruźlicę dziewczyny, która rozpaczliwie poszukuje idealnej miłości. Jednak wszystkie jej dążenia są bezskuteczne a cała historia kończy się tragicznie.

W maju 1930-go roku Ding Ling została członkinią Ligii Chińskich Piarzy Lewicowych kierowanej przez znanego pisarza Lu Xun-a i rozpoczęła intensywną działalność w postępowym ruchu nowej kultury. W początkach 1931 roku spotkała ją wielka tragedia osobista. Jej mąż i czterych innych lewicowych pisarzy zostałe zamordowanych w Shanghaju przez Kuomintang.
Mimo zagrożenia ze stronny "białego terroru" Ding nadal pracuje ochotniczo jako wydawca pisma Ligii Chińskich Pisarzy Lewicowych "Wielka Niedźwiedzica". W 1932 roku zostaje członkinią Partii Komunistycznej. W tym okresie powstaje też wiele nowych książek, między innymi "Matka" i "Woda". Niewielka powiść "Woda" opowiada o wielkiej powodzi, która w 1931 roku dotknęła 16 prowincji Chin. Bohaterami powieści są biedni chińscy chłopi, a autorka z wielkim uczuciem i wrażliwością opisuje ich ciężkie życie i upartą walkę z groźnym żywiołem. Pokazuje także jak w czasie tej walki chłopi zaczynają pojmować sens zjednoczenia sowich wysiłków i współnego przeciwstawienia się wyzyskowi. Książka ta zyskał duże uznanie i otworzyła nowy etap w karierze literackiej Ding Ling.

W maju 1933-go roku pisarka została porwana przez agentów Kuomintangu i osadzona w więzieniu. Cała jej działalność została zatrzymana. Ta sytuacja spowodowała masowe protesty i powstanie ruchu na rzecz uwolnienia pisarki, w którym uczestniczyło wiele znanych osobistości ze świata kultury i sztuki w Chinach i na świecie. W trzy lata później została ona wreszcie uwolniona i udała się do regionów opanowanych przez siły komunistyczne w północnych Chinach. Tam dużo podróżowała i nawiązywała ścisłe kontakty z ludźmi a zwłaszcza z biednymi chłopami.

Jednym z najważniejszych dzieł napisanych w tym okresie była powieść "Słońce świeci nad rzeką Sangan". Opisuje ona historię powstania i rozwoju ruchu reform na wsi. Książka ta była kamieniem milnowym kariery literackiej Ding Ling i ważnym wkładem do nowoczesnej literatury chińskiej. W 1951 roku autorka otrzymała Nagrodę Stalina a jej książka została przetłumaczona na wiele języków.

Po powstaniu nowych Chin w 1949 roku, Ding Ling zajmowała czołową pozycję w kręgach kulturalnych. Brała czynny udział w międzynarodowym ruchu obrońców pokoju i została członkinią światowej Demokratycznej Federacji Kobiet. W tym okresie pisała także eseje i powieści opisujące nowe życie i przemiany w Chinach.

Jednak w 1955 roku jej sytuacja uległa zmianie. Ding Ling została oskarżona o to, że jest głową tak zwanej kliki antypartyjnej. W 1957 roku zaliczono ją do grona prawicowców i zdrajców.

W rok później zesłano ją do obozu pracy w północno-wschodnich Chinach. Jej książki zostały zakazane. Sytuacja Ding Ling pogorszyła się jeszcze w okresie dziesięcioletniego chaosu politycznego w Chinach w latach 1966-1976. Została ona uwięziona na 5 lat. Dopiero w 1979 roku Komitet Centralny KPCh ogłosił jej całkowitą rehabilitację. Ding Ling zmarła w marcu 1986 roku w wieku 82-ch lat.

Przez ostatnie sześć lat życia pisarka znów była bardzo zajęta swoją pracę. Między innymi opublikowała dwa zbiory nowej prozy. Została także redaktorem naczelnym nowego pisma pod tytułem "Chiny". Pracę tę pojmowała jako rodzaj misji, której celem było pomaganie w debiutach młodych pisarzy i wybieranie dla czytelników naprawdę wartościowych książek.
Ding Ling została też wybrana na wiceprzewodniczącą Związku Pisarzy Chińskich i wiceprezesa Chińskiego Penklubu.

Mimo słabego zdrowia udała się ponownie do północno-wschodnich Chin aby odwiedzić miejsca w których spędziła 12 lat swego życia w latach 50-tych i 60-tych. Spotykała się tam z chińskimi chłopami których nazywała swoimi przyjaciółmi.
Jesienią 1981 roku Ding Ling udała się w podróż zagraniczną i odwiedziła Stany Zjednoczone oraz Kanadę. Kiedy spytano ją, w jaki sposób udało jej się zniść tyle długich lat nieszczęść i tortur, odpowiedziała: Partia i ludzie dawali mi męstwo i siłę do przetrwania. Ludzkie zrozumienie i wiara we mnie pozwoliły zaleczyć rany w mojej duszy.

Te zagraniczne wizyty pozwoliły na rozpoczęcie wymiany literackiej i zwiększyła wzajemne zrozumienie między Chinami i innymi krajami. Zaledwie na kilka dni przed śmiercią Ding Ling uzyskała honorowe członkowstwo Amerykańskiej Akademii Sztuki i Literatury.