Bai Wen Bu Ru Yi Jian,  Bai-po chińsku znaczy-sto, Wen-słyszeć, Bu-nie, Ru-tak jak, Yi-jeden, raz, Jian-zobaczyć. Powiedzenie to oznacza, że lepiej raz zobaczyć niż sto razy usłyszeć.

Powiedzenie te pochodzi z czasów panowania dynastii Han /73 - 49 przed naszą erą/, kiedy to rządził cesarz Xuan Di. W owym czasie na północno-zachodnią granicę często napadali Qiangowie-jedna z mniejszości narodowych Chin.Zajmowali zamki,zabijali urzędników, sytuacja była bardzo napięta .Dowiedzawszy się o tym, cesarz zwołał zebranie wysokich urzędników, by naradzić się co w tej sytuacji należy zrobić.Urzędnicy opowiedzieli się za wysłaniem wojsk w celu uspokojenia sytuacji na granicy. Kiedy cesarza pytał o chętnych do Wowodzenia wojska w walce z gingami.

Nieotrzymał on odpowiedzi.Zgłosił się jednak 76-letni urzędnik Zhao Yunguo,zgodził się dokonać inspekcji w tym regionie. Z tej propozycji bardzo się cieszył cesarz Xuan Di, powiedział on do Zhao Yunguo: Powiedz jakiej się spodziewasz siły militarnej Qiangów, powiedz, ile potrzebujesz wojsk, koni,wozów,broni czy żywność, by z nim walczyć a będziesz mieć wszystko. Jednak Zhao yunguo odpowiedział:  Na razie nie wiem jaka jest rzeczywistaw sytuacja na granicach, więc nie umiem oszaacować swoich potrzeb.Lepiej raz zobaczyć niż sto razy słyszeć.Muszę przybyć na miejsce i zobaczyć na własne oczy co tam się dzieje,gdy się zorientuję w sytuacji złożę raport o moich potrzebach.

Po dokonanku dokładnej inspekcji sytuacji w północno-zachodniej granicy ( obecnie w prowincjach Gansu i Qinghai) Zhao Yunguo opracował projekt o stacjonowaniu wojsk na grancach,oraz nie toczeniu walk z Qiangami,lecz prowadzenia rokowań z naczelnikami poszczególnych plemion Qiangów i starania się o pojednanie. Po długich i żmudnych rokowaniach cesarz i wysocy urzędnicy przyjęli projekt Zhao Yunguo.Po wdrożeniu tego projektu rozuźniły się napięte stosunki między hanami i Qiangami,uspokoiła się sytuacja na granicach.

Powiedzenie Zhao Yunguo-lepiej raz zobaczyć niż sto razy słyszeć, do dziś nadal jest często przytaczane do określenia ważności praktyki w życiu.