Religia jest nieodłączną częścią życia Tybetańczyków. Na wyżynie Qinghai-Tybet turyści często widzą wyznawców buddyzmu tybetańskiego, kłaniających się do samej ziemi. Są to pielgrzymi udający się do Lhasy, dla Tybetańczyków ziemi świętej. Zdarza się, że wędrują kilkanaście lat, a celem jest świątynia Jokhang, znajdująca się w centrum miasta.

Świątynia Jokhang znajduje się w odległości 10 minut spracerem od Pałacu Patola. Do świątyni prawadzą wysokie kolumny Serpentyna, okalające szeroki plac.W powietrzu unosi się dym kadzidła, złota kopuła lśni pod słońcem i czuć delikatny zaoach masła.

W Lhasie mówi się, że najpierw powstała Świątynia Jokhang, a dopiero potem reszta miasta. W tym powiedzeniu jest dużo prawdy. W VII wieku naszej ery król Songcena Gampo zjednoczył cały Tybet, wyznaczając stolicę w Lhasie. Władca miał dwie żony - nepalską księżniczkę Bhrykuti o chińską księżniczkę Wencheng. Jego wybranki przywiozły ze sobą na dwót cenne, naturalnej wielkości posągi księcia Siakjamuni. Specjalnie dla nich król rozkazał zbudować świątynie Jakhong i Ramoche, które stały się szybko ośrodkami buddyzmu tybetańskiego. Wokół świątyń stopniowo zaczęło powstać miasto - Lhasa.

Po tybetańsku Jokhang oznacza pałac na cześć Buddy. W świątyni znajduje się posąg przywieziony przez księżniczkę Wencheng z Changan. Pochodzi z dynastii Tang i przedstawia księżcia Siakjamuni w wieku 12 lat. Budda osobiście do niego pozował. Pomnik jest więc rzadkim skarbem pozostałym po śmierci Buddy w 544 roku p.n.e.

Przewodniczka turystyczna Li Xiaohua mówi:

„Ten posąg ma już ponad 2500 letnią historię. Za życia Buddy Siakjamuniego powstały trzy jego posągi naturalnej wielkości. Pierwszy, przedstawiający Siakjamuniego w wieku 8 lat został zniszczony podczas Rewolucji Kulturalnej. Kolejny, przedstawiający 25-letniego księcia, trafił do Indii. Tak więc posąg znajdujący się w świątyni Jokhang, jest ostatnim takim zachowanym posągiem na świecie. Ponadto ten posąg został osobiście pobłogosławiony przez Buddę, dlatego też dla wyznawców buddyzmu ma szczególne znaczenie.

Świątynia Jokhang była budowana z ogromnym trudem, kilkakrotnie zostaął zniszczona w wyniku powodzi. Księżniczka Wencheng powiedziała nawet, że topografia Tybetu jest jak leżąca czarownica - w miejscu jej serca jest jezioro i żeby zbudować Świątynie, jezioro to musi być zasypane. Następnie księżniczka powiedziała, że zbiornik może być zasypany przez gleby przywiezione przez kozy. Księżniczka Wencheng wskazała dalej, że jezioro może być wypełnione jedynie glebami transportowanymi przez kozy. Przewodniczka turystyczna Li Xiaohua mówi:

„Kozy wniosły wielki wkład w budowę Świątynii Jokhang, dlatego też z rozkazu króla Songcena Gampo w świątyni zbudowano posąg białego kozła ze złotym proszkiem. W języku tybetańskim koza oznacza "gorąco", zaś "Sa" oznacza glebę. Na początku miasta nazwane było Resa, potem dopiero przybrało nazwę Lhasa. Po tybetańsku "La" to Budda, "Sa" to ziemia. Więc Lhasa to "święta ziemia".

Pierwotnie Świątynia Jokhang była dedykowane kultowi posągu buddy Siakjamiuni, który przywiozła księżniczka Bhrykuti z Nepalu, a świątynia Ramoche była dedykowana kultowi posągu buddy przywieninego przez księżniczkę Wencheng z Changan. Przewodniczka Li Xiaohua tłumaczy, dlaczego potem posąg został przeniesiony przez chińską księżniczkę Wencheng:

„Powodem była wojna. Po śmierci księżniczki Wencheng Wu Zetian stała się cesarzową dynastii Tang. Aby odzyskać posąg Buddy Siakjamuniego, zorganizowała atak na Tybet. Aby uchronić posąg przed grabieżą, przenieśli go ze Świątyni Ramoche do Świątyni Jokhang, gdzie przebywał przez kolejne 60 lat. Potem księżkiczna z dynastii Tang, która poślubiła króla Tubo, przeniosław ten posąg do swojego sekretnego pokoju a potem trafił do Świątyni Jakhong. Zaś posąg przedstawiający Buddę w wieku 8 lat, został przeniesiony przez księżniczkę Bhrykuti z Nepalu do Tybetu, do Świątyni Ramoche".

Posąg Siakjamuniego w wieku 12 lat jest skarbem Świątyni Jokhang, a także źródłem wiary w całym Tybecie. Przewodniczka Li Xiaohua wyjania:

„Teraźniejszy posąg Buddy jest o wiele wyższy i większy niż oryginalny. Ponieważ, w ciągu ponad 1000 lat wyznawcy buddyjscy niezliczoną ilość razy malowali ten posąg złotymi proszkami, dlatego też posąg jest pokryty grubą warstwą czystego złota. Posąg jest ozdobiony klejnotami, ze złota i srebra".

W Świątynii Jokhang stoi też posąg Songtsan – założyciela Świątynii Jokhang i Pałacu Potala. Przewodniczka turystyczna Li Xiaohua mówi:

„To jest właśnie Songcen Gampo. Władca ten panował w VII wieku naszej ery, to on zjednocznył Tubo - dzisiejszy Tybet - przeniósł stolicę do Lhasy i zbudował Pałac Patola. To jemu Tybetańczycy zawdzięczają wieke tekstów, pisemną historię, bowiem za jego panowania przetłumaczono wiele klasycznych dzieł buddyjskich."

Dla Tybetańczyków Songcen Gampo jest wielkim królem, który wraz ze swoimi dwiemia żonami - książniczką Bhrykuti i księżniczką Wencheng, uznawany jest wcielenie Buddy, który przyszedł na ziemię by uratować ludzi. W Świątyni Jokhang można odnaleźć wiele śladów po dawnym władcy, o czym mówi przewodniczka Li Xiaohua mówi:

„Na pierwszym i drugim piętrze świątynii widzimy drewniane rzeźby buddy pochodzące z VII wieku naszej ery. Na każdej drewnianej belce widnieje ludzikie oblicze, które rzeźbił sam król Songtsan. Tu jest kamienny stołek, na którym siadała księżniczka Wenchen."

Zastępca dyrektora Komitetu Zarządzającego ds. Świątynii Jokhang, wybitny mnich Nimaciren mówi że Świątynia przedstawia mieszankę wielu kultur:

„W Świątynii Jokhang są dwa najcenniejsze przedmioty. Po pierwsze, posąg Buddy naturalnej wielkości, jedyny taki na świecie. Ponadto Świątynia Jokhang, zbudowana w okresie dynastii Songtsan Tubo jest mieszaką wpływów architektury tybetańskiej, a także indyjskiej i napalskiej"