Prowincja Hunan znajduje się w środkowej części Chin. W jej zachodniej części, pośród zboczy gór leży miasteczko liczące 2000-letnią historię i jest zamieszkane przez ludzi Tujia. Tajemnicza sceneria prowadzi nas do miasteczka Hibiskus.

W rzeczywistości jest to wieś, a jej oficjalna nazwa brzmi Wangcun, graniczy z powiatem Yongshun w zachodniej części prowincji Hunan. W latach 80. ubiegłego wieku w Chinach nakręcono bardzo słynny film pt. "Miasteczko Hibiskus". Został nakęcony właśnie w wiosce Wagcun, która od tego czasu zwana jest Miasteczkiem Hibiskus.

Przez wioskę Wangcun, czy też miasteczko Hibiskus przepływa rzeka You. Jest to niewielka rzeka, ale jest ona ważnym kanałem transportowym, łączącym prowincje Syczuan i Guizhou z Jeziorem Dongting w północnej części prowincji Hunan. Dlatego też od tysiącleci miejsce to przyciągało i nadal przyciąga handlarzy. Wioska Wangcu bowiem jest ważnym rynkiem w zachodniej części Hunanu. Oddajmy teraz głos naszej reporterce: „Jestem na głównej ulicy miasteczka Hibiskus, a więc ulicy łupków - starej i urocza ulica, otoczonej z obu stron drewnianymi budynkami. Mieszczą się w nich sklepy gospodarstwa domowego. Uwagę przykłuwają wysokie lady, mające ułatwić zakupy klientom na koniach."

Tutaj piękno ma swój niepowtarzalny charakter. W połowie lat 80. ubiegłego wieku, słynny chiński reżyser Xie Jin podróżując ponad 7 tys. kilometrów przez góry i rzeki szukał miejsca, w którym mógłby nakręcić film "Miasteczko Hibiskus". Udało się. Wioska Wangcun, zauroczyła go i stała się miasteczkiem Hibiskus. Nieżyjący dziś reżyser Xie Jin tak niegdyś opowiadał. Mówi: „Bardzo uważnie spójrzałem na to miejsce, dobrze, och, bardzo dobrze. To wygląda jak ulica w Chongqing. Och, to miejsce jest wspaniałe! Co więcej, tutaj istnieje wiele domów na palach. W pewnej uliczce jest bardzo duży budynek na palach, którego nigdy nie widziałem w przeszłości. Jak na niego patrzę jestem szczerze zdumiony!"

W Miasteczku Hibiskus można odwiedzić Muzeum Zwyczajów Ludowych, które kryje bardzo cenny miedziany filar Sijhou. Jego wysokość wynosi 4 metry, a ciężar – 2500 kilogramów. Wygrawerowane na nim napisy liczące ponad 2500 słów opowiadają historię grupy etnicznej Tujia. Przewodnik muzeum Zhao Peng mówi: „W starożytnych Chinach ten miedziany filar miedziowy był słupem granicznym, który został wzniesiony po stłumieniu buntu tubylców w okresie 5 dynastii i 10 królestw Chin. Wygrawerowano na nim zalecenia ówczesnego władcy co robić w przypadku buntu. Wzniesienie tego miedzianego filaru przyniosło mieszkańcom życie w pokojowe przez ponad 800 kolejnych lat.

W miasteczku hibiskus turyści nie tylko mogą zobaczyć narodowe dobra kultury, ale mogą także osobiście doświadczyć wspaniałej kultury narodowej Tujia. Nasza reporterka opowiada: „Teraz słyszymy dźwięki Tujia w wykonaniu Maogusi. Maogusi to stary sposób wykonywania Tujia. Przedstawia impresje z życia przodków Tujia, zajmujących się rolnictwem, łowiectwem, i rybołówstwem . Jest to odważna, śmiała i namiętna interpretacja."

Obok tańca Maogusi, uwagę turystów przyciąga także płacz panny młodej Tujia. Płacz oblubienicy to tradycyjny zwyczaj Tujia. Dziewczyny Tujia uczą się płaczu już w wieku 12-13 lat. Na miesiąc przed ślubem oblubienica Tujia zaczyna płakać. Mówi się, że w ten sposób wyraża swoje uczucia.Płacz panny młodej Tujia zwany jest arią na Wschodzie.

W miasteczku Hibiskus znaleźć można wiele smacznych przekąsek. Najsłynniejszą z nich jest tofu ryżowe. W filmie Miasteczko Hibiskus bohaterką jest właśnie piękna właścicielka sklepu z ryżowym tofu.

„Dobre, bardzo smaczne. Ryżowe tofu jest bardzo aromatyczne, pierwszy raz jem ryżowego tofu, i muszę przyznać, że bardzo mi smakuje".

W miasteczku Hibiskus zachwycają malownicze krajobrazy. Miasteczko Hibiskus stanie się wkrótce jedną z największych atrakcji turystycznych. Przewodniczący Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych w Autonomicznym Obwodzie Tujia i Miao w części zachodniej prowincji Hunan Liu Luping mówi: „Zatrudniamy znanych ekspertów i profesorów do przeprowadzenia szczegółowego zaplanowania atrakcji turystycznych, a następnie stopniowo wprowadzimy te plany w życie. Kultura nie może być zniszczona, najważniejszym celem wszystkich działań jest ochrona."