Globalny konkurs "60. rocznica powstania Nowych Chin"

W bieżącym roku przypada 60. rocznica powstania Nowych Chin. W ciągu 60 lat rząd chiński podejmował nieustanne wysiłki na rzecz rozwoju wsi, dzięki czemu nie tylko zapewnił wyżywienie dla 1,3 miliarda mieszkańców Chin, ale i doprowadził do gruntownych przemian w życiu rolników.

Wyżywienie było dla Chin zawsze wielkim problemem. Long Yongtu, który urodził się w roku 1943 w chińskim mieście Changsha, pełni obecnie funkcję sekretarza generalnego Forum Azjatyckiego Bo'ao i jest bardzo znaną w Chinach osobistością. Wspominając swoje dzieciństwo powiedział, że prawie każdy Chińczyk z jego pokolenia doświadczył kiedyś głodu: "Nasze pokolenie ma za sobą doświadczenie głodu, napotykaliśmy w życiu wiele trudności. W czasach, kiedy brakowało żywności, zamiast zboża jedliśmy dużo dyni; tak dużo, że aż poczułem do niej wstręt. Teraz nie mogę nawet znieść zapachu dyni."

Chiny są tradycyjnym krajem rolniczym, a chłopi stanowią największą grupę ludności Chin. W latach 40-tych, kiedy urodził się Long Yongtu, produkcja rolna była zacofana. Chiny były często nawiedzane przez klęski żywiołowe, takie jak susza i powódź, a w dodatku nieustannie toczono w Chinach wojny. W związku z tym panował poważny niedobór produktów rolnych. W roku 1949 na każdego rolnika w skali kraju przypadło zaledwie 180 kg zboża.

W roku 1949 powstała Chińska Republika Ludowa. W ciągu 3 lat od momentu powstania Nowych Chin przeprowadzono reformę rolną, rozdając chłopom grunty, narzędzia produkcyjne i bydło będące dotąd własnością garstki obszarników. Polityka ta spotkała się z wielką aprobatą wśród chłopów. Od tego czasu produkcja rolna uległa szybkiemu wznowieniu i rozwojowi. Produkcja zbóż i bawełny znacznie wzrosła. Od 1952 roku w Chinach prowadzono na wielką skalę prace melioracyjne i przekształcenia techniczne rolnictwa, dzięki czemu wyraźnej poprawie uległy warunki produkcji. Produkcja rolna szybko rosła. Do końca lat 70-tych produkcja zbóż i bawełny podwoiła się w porównaniu z poziomem z roku 1952.

Mimo ogormnego wzrostu produkcji zbóż, nadal panował niedobór produktów rolnych, gdyż szybko rosła także liczba ludności. Rolnik z wioski Bisheng położonej w pobliżu miasta Chizhou w prowincji Anhui Yang Jiliang mówi, że w tamtym okresie wyżywienie nadal było dla wszystkich mieszkańców wioski najważniejszym problemem: "W latach 60-tych i 70-tych ubiegłego wieku nie mieliśmy wystarczającej ilości zboża, więc musieliśmy jeść dziko rosnące rośliny."

W tamtym okresie gospodarowaniem polami uprawnymi kierował komitet wiejski, a rolnicy z każdej wioski pracowali według planów komitetu. Dochody dzielono po równo. Rolnicy nie więc zbyt aktywni w wykonywaniu swojej pracy. Pod koniec roku 1978 roku komitet wioski Xiaogang postanowił jako pierwszy podzielić pola uprawne pomiędzy chłopów. W tym roku produkcja zbóż w tej wiosce zwiększyła się czterokrotnie w stosunku do przeciętnej produkcji z minionych 10 lat. Rząd chiński postanowił w roku 1980 upowszechnić w skali całego kraju model zastosowany w Xiaogang. Nazwano go "systemem wspólnej odpowiedzialności gospodarstw".

Yang Jiliang mówi, że w jego wiosce również wdrożono taki system: "W latach 80-tych i 90-tych, dzięki wdrożeniu systemu wspólnej odpowiedzialności gospodarstw, podniosły się zarówno samodzielność, jak i aktywność w uprawie zboża. W ten sposób ostatecznie rozwiązano problem wyżywienia."