Globalny Konkurs "60. rocznica powstania Nowych Chin"

"My, komuniści nigdy nie ukrywaliśmy, że wierzymy w komunizm i uważamy socjalizm za dobry system. Jednak na tej konferencji nie ma co propagować osobistej świadomości ideologicznej czy systemów politycznych poszczególnych państw. Chińska delegacja przybyła tu, aby szukać porozumienia, a nie tworzyć rozbieżności...."

Był to fragment wystąpienia pierwszego premiera i ministra spraw zagranicznych Nowych Chin Zhou Enlaia podczas międzynarodowej konferencji w Bandungu w roku 1955. Była to pierwsza duża konferencja międzynarodowa po powstaniu Nowych Chin, w której udział wzięła chińska delegacja rządowa. Na konferencji w Bandungu chińska delegacja promowała pięć zasad stosunków międzynarodowych: wzajemne poszanowanie suwerenności i integralności terytorialnej, wzajemną nieagresję, wzajemną nieingerencję w sprawy wewnętrzne, równość i wzajemne korzyści oraz pokojowe współistnienie. Te pięć zasad "pokojowego współistnienia" uważa się obecnie powszechnie za podstawę stosunków międzynarodowych.

Mimo zmiennej sytuacji międzynarodowej, Chiny konsekwentnie opowiadały się za przestrzeganiem pięciu zasad pokojowego współistnienia, dzięki czemu nawiązywały przyjazne stosunki z rosnącą liczbą państw, a zwłaszcza państw rozwijających się. W okresie bezpośrednio po powstaniu Nowych Chin działania mocarstw zachodnich sprawiły, że Chiny mogły nawiązać stosunki dyplomatyczne zaledwie z kilkunastoma państwami. Obecnie liczba państw, które utrzymują stosunki dyplomatyczne z Chinami, wynosi 171.

Związek Radziecki jako pierwszy ogłosił nawiązanie stosunków dyplomatycznych z Nowymi Chinami. Stało się to w dniu 2 października 1949, czyli dzień po powstaniu Nowych Chin. Po rozwiązaniu Związku Radzieckiego w grudniu 1991 roku kontynuatorką jego relacji z Chinami stała się Rosja. Kiedy przewodniczący ChRL Hu Jintao spotkał się niedawno w Londynie z prezydentem Rosji Dmitrijem Miedwiediewem, obaj doszli do porozumienia w sprawie rozwijania strategicznego partnerstwa chińsko-rosyjskiego, podjęcia współpracy w walce z międzynarodowym kryzysem finansowym i wzmacniania współpracy w sprawach międzynarodowych.

Pan Tychwiński, obecnie 90-letni, był kiedyś konsulem generalnym Związku Radzieckiego w Pekinie. Był dzięki temu świadkiem rozwoju stosunków między oboma państwami. W październiku 2008 roku, poczas swojej wizyty w Moskwie, premier Chin Wen Jiabao rozmawiał z Tychwińskim:

Tychwiński: "Rok Języka Rosyjskiego w Chinach i Rok Języka Chińskiego w Rosji, które wkrótce się rozpoczną, stworzą dodatkowe szanse dla rozwoju współpracy między nami w dziedzinie kulturalnej. Zachęci to więcej młodych ludzi do udziału w wymianie kulturalnej."

Wen: "60 lat temu pełnił pan urząd konsula generalnego Związku Radzieckiego w Pekinie i uczestniczył w uroczystościach proklamowania Nowych Chin. Przyjaźń między narodami Chin i Rosji jest trwała i wieczna, nie zostanie przerwana. Jeśli zdrowie panu pozwoli, chciałbym zaprosić pana do Pekinu w czasie obchodów Roku Języka Rosyjskiego w Chinach."

W latach 60-tych i 70-tych stosunki między Chinami a państwami Zachodu uległy ociepleniu. Właśnie w tym czasie Chiny nawiązały stosunki dyplomatyczne ze Stanami Zjednoczonymi.

W okresie między końcem lat 60-tych a końcem lat 70-tych Stany Zjednoczone i inne państwa zachodnie, ze względu na swoje własne interesy, uregulowały politykę wobec Chin. Znana z historii „dyplomacja ping-pongowa" otworzyła drzwi dla kontaktów chińsko-amerykańskich, które pozostawały zamknięte przez ponad 20 lat. W roku 1971 Henry Kissinger złożył tajną wizytę w Chinach, a podczas nieco późniejszej wizyty prezydenta Richarda Nixona opublikowano "Chińsko-amerykański wspólny komunikat". W styczniu 1979 roku Chiny i Stany Zjednoczone nawiązały stosunki dyplomatyczne.

Tuż po nawiązaniu chińsko-amerykańskich stosunków dyplomatycznych roczne obroty handlowe między nimi wynosiły zaledwie 2,5 miliarda dolarów, a obecnie przekraczają 300 miliardów. W kwietniu bieżącego roku przewodniczący ChRL Hu Jintao spotkał się w Londynie z prezydentem Stanów Zjednoczonych Barackiem Obamą. Obaj osiągnęli porozumienie w sprawie rozwijania aktywnej współpracy i wszechstronnych stosunków chińsko-amerykańskich w XXI wieku.

W ciągu minionych 60 lat Chiny konsekwentnie realizowały w swojej polityce zagranicznej zasadę niezaaganżowania. Dążyły też do nawiązania przyjaznych stosunków ze wszystkimi państwami w oparciu o pięć zasad pokojowego współistnienia. Chiny starały się o poprawę i rozwój swoich stosunków z sąsiadami i państwami rozwijającymi się, dzięki czemu przyspieszyły swój marsz ku światu.

W październiku 1971 roku, podczas 26. sesji Zgromadzenia Ogólnego ONZ, przytłaczającą większością głosów przyjęto rezolucję nr 2758 o przyznaniu Chińskiej Republice Ludowej wszelkich praw w ramach ONZ.

Były stały przedstawiciel Chin w ONZ Ling Xiao, który był świadkiem całego procesu odzyskiwania przez Chiny ich legalnego miejsca w Organizacji, mówi:

"Odzyskanie przez Chiny ich legalnego miejsca w ONZ – największej na świecie organizacji międzyrządowej - stanowi ogromne zwycięstwo chińskiej dyplomacji. Jednocześnie było to wielkie zwycięstwo dla świata, dlatego że polityka zagraniczna Chin opiera się na ochronie światowego pokoju, pobudzaniu wspólnego rozwoju i wspieraniu państw Trzeciego Świata. Są to podstawy naszej polityki zagranicznej. Wejście do ONZ takiej siły politycznej sprzyjało wzmacnianiu pozycji tej Organizacji."

Przywrócenie Chinom ich miejsca w ONZ otworzyło nowy rozdział współpracy między Chinami a Organizacją. Od tego czasu Chiny zaczęły stopniowo rozwijać wielostronną politykę zagraniczną. W ciągu około 30 lat przed rokiem 1978 przywódcy chińscy tylko sześciokrotnie brali udział w międzynarodowych działaniach wielostronnych. W tej chwili Chiny są członkiem ponad 100 organizacji międzyrządowych, stroną przeszło 300 międzynarodowych konwencji i uczestniczyły łącznie w 22 misjach pokojowych ONZ. Chiny, jako aktywna siła ochrony światowego pokoju i pobudzania wspólnego rozwoju, odgrywają coraz ważniejszą konstruktywną rolę w świecie.

W nowym stuleciu Chiny promują koncepcję „harmonijnego świata", o której minister spraw zagranicznych Yang Jiechi mówi:

"W dzisiejszym świecie dyplomacja nie może być grą o sumie zerowej, lecz powinna polegać na osiąganiu wspólnych korzyści i wspólnych wygranych. Dyplomacja chińska niezmiennie kieruje się tradycyjnymi chińskimi koncepcjami harmonii, współpracy, wzajemnych korzyści i wspólnych wygranych."