W 2012 roku chiński pisarz Mo Yan otrzymał literacką nagrodę Nobla. Oznaczało to uznanie międzynarodowej trybuny literackiej dla chińskiej współczesnej literatury, jak i zwróciło uwagę świata na utwory chińskiej współczesnej literatury. Wciąz jednak wielu czytelników zagranicznych, którzy pragną czytać np. dzieła Mo Yana czuje bezradność z powodu braku jego przekładu na język swojego kraju.

Na II festiwalu literackim w Makao profesor z Portugalii João Martins, który przełożył na portugalski powieść Mo Yana "Wielkie piersi i szerokie biodro" (Big breasts and Wiade Hips), powiedział:

"Brak przekładów bezpośrednio z języka chińskiego na język portugalski stanowi przeszkodę dla wejścia literatury chińskiej do Portugalii. Przełożyłem jedyną powieść Mo Yana na portualski z języka angielskiego, co tylko potwierdza właśnie zdanie, które powiedziałem na początku."

Zdaniem Martinsa, Portugalczycy chcą poznawać literaturę chińską, jednak brak przekładów bezpośrednich, z języka chińskiego na portugalski jest największą barierą między czytelnikami portugalskimi i chińską współczesną literaturą.

Także współczesny chiński pisarz Bi Feiyu laureat nagrody Man Azjatyckiej Literatury w roku 2010(Man Asian Literary Prize) podkreśla, że w Chinach nie brakuje wielkich pisarzy, jednak popularność na arenie światowej zdobyło zaledwie kilkunastu z nich.

"O ile znam chińskich powieściopisarzy, o tyle poezja jest mi znana słabiej. Do tej pory zaledwie kilkunastu pisarzom chińskim udało się umiędzynarodowić swoją twórczość. Ich dzieła literackie zostały przełożone na obce języki, głównie francuski i angielski. Bardzo mało jest za to przekładów na inne języki."

Jeślli chodzi o chińską współczesną literaturę, to najwięcej dzieł literackich przełożonych na język obcy, to dzieła Mo Yana, jak np. "Rodzina Czerwonego Gaolianu"(Red Sorghum Family) czy "Skazanie na Sandałowca"(Sandalwood Death). Przekłady przeważnie są w językach angielskim, francuskim i hiszpańskim. W innych językach w dość ogroniczonej ilości. Taka sytuacja martwi współczesnych chińskich pisarzy. Trudność w przekładzie z języka chińskiego na języki obce stanowi bowiem poważną przeszkodę dla "wyjścia za granicę" chińskiej literatury.