Ulica Liulichang w Pekinie jest słynną ulicą kultury, w dzisiejszym programie chodź z nami do tej ulicy Liulichang.

Pan Feng powiedział nam:

"Od dynastii Qing handel na tej ulice prowadzony kręci się wokół malarstwa, kaligrafii i porcelany, na niej istnieje też najwikszy w Chinach sklep ze starożytnymi książkami -- Chińska Księgarnia, i więc jest to ulica kultury. Najważniejszą cechą tej ulicy jest głębsza fundacja kulturaln. Ten sklep już ma prawie 80 lat, jest zaangażowany głównie w tarcia (ksiązki z tarcia albo książki przez pocieranie?) i pieczęci cięcia."

Ulica Liulichang powstała w czasie dynastii Qing w XVII wieku, jako ulica kultury jest bardzo słynna w Chinach. Na dzisiejszej ulice Liulichang istnieje nadal wiele sklepów z antykami, obrazami i dziełami kaligrafii. Pan Feng jest starszym pracownikiem sklepu z antykami Cuiwenge.

Mówiąc o glazurze kolorowej ludzie naturalnie myśleć o kolorze złotym. Dawno w czasie dynastii Yuan w XIII wieku, w miejscu dzisiejszej ulicy Liulichang było wiele pieców glazury kolorowej, złote kafle glazurnicze na dachach pałaców w Pekinie wyprodukowane właśnie były z tych pieców. W czasach dynastii Ming w XIV przeprowadzono odbudowę miasta Bejing. Dzięki wielkiemu popytowi na glazurę kolorową ilość pieców glazury kolorowej stała się większa. Do XIIX wieku do dynastii Qing, w pewnym razie cesarz Qianlong w zakazanym mieście oglądał krajobrazy stolicy, on widział dymy, był bardzo zdenerwowany, i rozkazał przeniesieniem wszystkich pieców glazury kolorowej. I odtąd w Liulichang nie były piece glazury, a nazwa miejsca jest zachowana.

W czasach dynastii Qing w obszarze dzisiejszej ulicy Liulichang zamieszkali liczni urzędnicy, uczeni przybyli z całego kraju do Pekinu na egzaminy zgromadzili się też tutaj, Liulichang było to ulubione przez uczonych i artystów miejsce spotkań, gdzie mogli sami tworzyć, a także kupować dzieła innych. Pojawiały się tutaj sklepy z dziełami kaligrafii i obrazami. Cuiwenge jest jednym z takich sklepów. Pan Feng powiedział nam, że klienci pochodzą z różnych środowisk. W tym sklepie spotkaliśmy z panem Li, i przeprowadziliśmy z nim. Pan Li mówi:

"Ciągle pracuję, a czasami dam ludziom swoje prace kaligrafii, i więc przyjachałem tutaj, aby zaprosiłem cenę papieru i atramentu. Jestem lekarzem, dawno w szkole średniej pisałem z pędzlem. Piszę pędzlem niż z szybszym pióra. Piszę zawsze ręcznie, uważam, jest to szybsze niż komputer."

Pan Li jest lekarzem medycyny chińskiej, ma 82 lat. Starszy pan powiedział nam, że tak, jak tradycyjna medycyna chińska, kaligrafia jest też wybitną kulturą narodu chińskiego. A dobra kultura nigdy nie wystąpi ze sceny historii.

Na dzisiejszej ulice Liulichang chińscy i zagraniczni turyści marudzą tutaj, a niechętnie zapuszczają.

Amerykanin Joe pracował już wiele lat w Pekinie. W prawie każdych weekendach przybędzie on tutaj. Tym razem przybył on specjalnie na wybranie dla kolegów prezentów z Nowego Roku. On mówi:

"Ta ulica naprawdę jest świetna, jest to tradycyjna ulica, w Pekinie nie istnieje wiele takich ulic. Inne miejsca Pekinu są pokryte wysokimi budynkami, bardzo zatłoczone. Ale na tej ulice można znaleźć prawie wszystkie tradycyjne rzeczy – papier ryżowy, atrament. Wobec mnie ulica ta nie jest atrakcją turystyczną, ponieważ, tutaj ludzie mogą znaleźć rzeczy, które oni chcą kupić."

Kultura nie zna granic. Wobec ludzi pewnego narodu kultura to właśnie dusza narodu, jest do krew każdej osoby. Młodszy pan Zha przybył z Tajwanu, jest studentem wydziału języka chińskiego Uniwersytetu Tongji. On mówi:

"Przybywałem tu w latach 2006,2007 i 2010. atmosfera tutaj jest dosyć dobra, jest to urok."

Pan Zha żywi szczególną serdeczność wobec chińskiej kaligrafii. On mówi:

"W podstawowej szkole pisaliśmy pędzlem, co tydzień oddaliśmy nauczycielom jedną pracę domową kaligrafii, a ten kurs jest teraz anulowany. Nawet liczni studenci wydziału języka chińskiego nie piszą pędzlem, a tylko studenci wydziału sztuk pięknych są do napisania kaligrafii. Jest to szkoda."
Chińczycy, zarówno młodzi ludzie jak i starzy, starają się własnymi sposobami kontynuować kulturę narodową, jest to właśnie powód tego, że ulica Liulichang trwale kwitnąca jest. Młodszy pan Zhan powiedział naszemu reporterowi, że on bardzo lubi chińską kaligrafię, i zna tutejsze każde zaułki i każde sąsiedztwa. On mówi:

"Ta ulica i inne bloki są kompletne. Kiedy pierwszym razem przybyłem tutaj, spacerowałem od ulic Qianmen, Dashala aż do końcu ulicy Liulichang. Właśnie tak spacerowałem prawie 3 godziny, i widziałem niektóre niesamowite rzeczy, jest to bardzo ciekawe."

Pani Zhang jest mieszkanką ulicy Liulichang. Powiedziała ona naszemu reporterowi, że ta ulica jest ładowana w pamięci jej dzieciństwa. Ona mówi:
"Cała ta ulica jest antyczna, tutaj istnieje szczególna bliskość i serdeczność między osobami, handel na tej ulice prowadzony kręci się wokół antyków. W przeszłości powierzchnia drogi nie była tak równa, a teraz dobrze."

Pani Zhang mówi, że kiedy ona była dziewczynką, rodzice powiedzieli niej, że nie można krzyczeć na ulice Liulichang. Teraz pani Zhang jest matką, i też tak powiedzieła swemu dziecku. Z tej wydaje się, że ulica Liulichang naprawdę jest pełna „smaku kultury". Liczni ludzie z dziećmi przybyli tutaj, aby poczuć tutejszą silną atmosferę kulturalną.

Miesiąca temu pan Preci z żoną i dziećmi przyjechał ze Francji do Pekinu na pracę. Córka ma 6 lat, uczy się w podstawowej szkole, i 4-letni syn jest w przedszkole. Dziewczynka może mówić po chińsku tylko „Nihao" – cześć, a zapoczątkowała już w szkole uczenie się kaligrafii chińskiej. W weekendzie para z dziećmi na kupowanie pędzli i atramentu, na ulice Liulichang oni razem delektują się silnym smakiem tradycyjnej kultury chińskiej.