Hiszpański lekarz, jego żona oraz ich dzieci w Indiach

Lekarze chcieli pracować w wojsku kierowanym przez Komunistyczną Partię Chin jednak finalnie trafili pod skrzydła Kuomintangu. W lecie 1940 roku "lekarze z Hiszpanii" wybrali S. Flato, D. Iancu i G. Schona na swoich przedstawicieli i to oni spotkali się z przedstawicielem KPCh Chou Enlajem w mieście Chongqing. Chou powiedział im, że "niezależnie od tego dla kogo będą pracowali, będą służyli narodowi chińskiemu w wojnie przeciw agresji japońskiej i udzielali mu wsparcia".

W ten sposób trafili do wojsk Kuomintagu w Syczuanie, Hunan, Hubei, Jiangxi, Guangxi, Yunan i Guizhou. Każdy z lekarzy został mianowany kierownikiem Oddziału Czerwonego Krzyża, gdzie pracował jeden niekwalifikowany medyk. Polak S. Flato, kierownik Międzynarodowego Korpusu Medycznego, który posiadał wysokie kwalifikacje medyczne leczył m. in. Donga Biwu, Denga Yingchao i innych pracowników przedstawicielstwa KPCh w Chongqingu.

Dziennikarka amerykańska Agnes Smedley miała kontakt z lekarzami. W swej książce " Battle Hymn of China" napisała: "Lekarze ci nie byli tacy sami jak inni cudzoziemcy, których widziałam w Chinach. Wiara i walka przeciw faszyzmowi ściśle połączyła ich z Chińczykami. Ubierali się, jedli i żyli tak samo jak oni mając za zadanie leczenie rannych i chorych żołnierzy, zapobieganie i leczenie chorób zakaźnych czy szkolenie lokalnego personelu medycznego. Żyli tak samo jak chiński personel medyczny w wojsku, mieszkali w chatach, mieli to same jedzenie i ubranie jak ich chińscy koledzy". Można zatem powiedzieć, że poświęcili swą młodość w walce z agresją japońską, zarażali różnymi chorobami lecząc rannych lub chorych żołnierzy, a nawet poświęcali własne życie.