W ciągu 50 lat po pokojowym wyzwoleniu, w Tybecie zaszły ogromne zmiany.

Rankiem na szczycie góry widzę, że linia kolejowa dotarła już do mojej rodzinnej wioski; wielki smok przekroczył góry i przyniósł śnieżnej wyżynie szczęście. Jest to cudowna droga do nieba, która prowadzi nas do raju. Odtąd góra nie jest wysoka, a droga jest nie długa.

Na ulicach Lhasy często możemy usłyszeć piosenkę tybetańską "Droga do nieba" skomponowaną na podstawie pieści ludowej Tybetu 50 lat temu. Jednak słowa piosenki są inne.

Wyżyna Qingzang posiada oryginalne środowisko naturalne, odgrywa ważną rolę wśród wszystkich wyżyn na całym świecie. Niektórzy nazywają ją "trzecim biegunem Ziemi".

Ludzie nazywają tak Wyżynę Qingzang z powodu jej wysokości nad poziomem morza i związanego z tym, zimnego klimatu. Przeciętna wysokość nad poziomem morza przekracza 4000 metrów. Powstała w wyniku ostatniego ruchu skorupy ziemskiej. Na wyżynie jest dużo szczytów, których wierzchołki sięgają powyżej 8000 metrów. Jest ona najmłodszą wyżyną na Ziemi, oraz źródłem wielu dużych rzek azjatyckich.

W 1954 roku Chińska Armia Ludowo-Wyzwoleńcza budowała drogę qinghajsko-tybetańską /z prowincji Qinhai do Tybetu/, drogę sychuańsko-tybetańską / z prowincji Sychuan do Tybetu/. Dzięki temu Tybet, którego izolacja trwała ponad 1000 lat, bezpośrednio połączył się z wewnętrznymi rejonami ojczyzny. Dziś linia kolejowa qinhajsko-tybetańska / z prowincji Qinhai do Tybetu/ odgrywa ważną rolę w polepszeniu inwestycyjnego środowiska Tybetu; ta linia jest główną arterią transportu i staje się komunikacją pobudzającą realizację modernizacji Tybetu.

Pół wieku to bardzo krótka chwila w historii ludzkości, jednak jest to wspaniała karta w ogromnych zmianach Lhasy. Jak powszechwie wiadomo, stara Lhasa była miejscem, gdzie poważnie naruszano prawa człowieka; szerokie rzesze Tybetańczyków nie miały podstaw do życia, żyły w niezmiernie biednym i tragicznym położeniu. Wszyscy ludzie mogą sprawiedliwie ocenić rozwój i postęp Lhasy i wyciągnęć słuszne wnioski z zmiany w Lhasie.

Pracownik cmentarny Sangyhu pracuje już 15 lat przy grobowcu poległych. Powiedział, że gdyby bohaterowie nie ofiarowali swej krwi a bracia różnych narodowości, ręka w rękę, wspólnie nie budowali Tybetu, to na pewno nie byłoby dzisiejszego rozkwitu Lhasy. Tutaj spoczywa 833 poległych w walce o pokojowe wyzwolenie Tybetu, budowę dróg i budowę socjalizmu w Tybecie. Wzorowa kadra kierownicza Komunistycznej Partii Chin, w nowym okresie, może spokojnie spać w tym grobowcu.

Omawiając swe dzieciństwo, szef komitetu mieszkaniowego Xueju w mieście Lhasa, Losang powiedział, że przed wyzwoleniem był on pańszczyźnianym chłopem. A dziś jest przedstawicielem Ogólnochińskiego Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych. Powiedział, że przed pokojowym wyzwoleniem Tybetu, przed 1951 rokiem, terytorium Lhasy wynosiło około trzech kilometrów kwadratowych, domy były skromne, drogi wąskie, wszędzie brudne wody płynęły, nie było prawdziwej fabryki, szpitala i szkoły, mieszkańcy żyli w tragicznym otoczeniu. 50-letni rozwój Lhasy przyniósł więcej niż 1000-letni proces historyczny w przeszłości.