Redukcje w przemyśle kulturalnym w Shenzhen - Wioska Obrazów Olejnych Dafen

Wprowadzenie w Chinach polityki reform i otwarcia na świat przynosiło miastu Shenzhen wielkie możliwości rozwoju. Kiedy gospodarka przeżyła ogromny rozwój, pojawiły się obawy, że miasto straci swą wewnętrzną siłę napędową do dalszego rozwoju z powodu braku kultury. Pojawienie się wioski Dafen, w której powstają obrazy olejne, jest przykładem połączenia kultury z rozwojem przemysłowym. W dzisiejszym programie z cyklu "30 lat rozwoju miasta" zapoznam Państwa z historią tej miejscowości.

Kiedy wjeżdża się do Dafen, w oczy rzucają się przede wszystkim stojące jedna za drugą małe galerie i manufaktury, przed którymi pracują malarze. Obok właściciel firmy malarskiej popija herbatę i rozmawia z biznesmenami z całego świata.

Przed wprowadzeniem polityki reform i otwarcia w wiosce Dafen mieszkało jedynie 300 osób. Mieszkańcy wioski zajmowali się głównie uprawą pól. Ich przeciętny roczny dochód wynosił mniej niż 200 juanów. Jednek dzięki rozwojowi przemysłu malarskiego w tej wiosce, zgromadziło się tutaj ponad 8 tys. malarzy i osób uprawiających malarstwo. Dyrektor artystyczny wioski Dafen Liang Jian mówi:

"W Dafen działa w sumie 836 galerii. Ukształtował się tutaj łańcuch przemysłowy, w tym sprzedaż ram, płócien, farb, papieru i pędzli do malowania. Wartość produkcyji wyniosła w 2006 roku 340 milionów juanów RMB.

Lily Sheridan jest australijską businesswoman i bardzo lubi obrazy olejne produkowane w tej wiosce. Tym razem specjalnie przyjechała do Dafen, aby kupić ulubione obrazy do swojego nowego mieszkania znajdującego się w Hongkongu.

"Obrazy sprzedawane tutaj są różnorodne i piękne. Chcę wybrać kilka, na których są namalowane zielone rośliny. Latem przyszłego roku, kiedy będę na nie patrzeć, poczuję ożywczy chłód."

Wioska Dafen jest płaszczyzną, na której dokonuje się wymiana między sztuką chińską i międzynarodową. Trudno wyobrazić sobie, że 19 lat temu Dafen był małą wioską, o której nikt nie słyszał. Huang Jiang, handlujący obrazami przedsiębiorca z Hongkongu, wspomina:

"Wcześniej była to biedna wioska, nikt nie chciał tutaj inwestować. Później przyjechałem do Dafen z zamówieniami. Prowadziłem w wiosce kurs malarstwa. Potem produkowaliśmy obrazy olejne i transportowaliśmy je do Hongkongu, skąd ekportowane były do innych państw. Teraz wioska Dafen jest bazą produkcyjną obrazów olejnych. 50-60% obrazów olejnych sprzedawanych na amerykańskim rynku zostało wyprodukowanych w tej wiosce."

W roku 1989 Huang Jiang przyjechał do Dafen razem z 26 malarzami. Zaczęli produkować kopie znanych obrazów olejnych i różnorodne obrazki olejne. Ponieważ koszt wynajęcia pomieszczeń był niski, ich obrazy były tanie i zdobyły wielką popularność na rynkach przedmiotów dekoracyjnych w Stanach Zjednoczonych i Europie.

Wu Ruiqiu jest jednym z tych 26 malarzy. Wspomina, że nigdy nawet nie marzył o osiąganiu zysków dzięki malowaniu. W ciągu niecałego roku jego miesięczny dochód wzrósł z tysiąca do 2 tys. juanów RMB:

"Kiedy uczyłem się malarstwa, nie myślałem, aby zarabiać dzięki niemu pieniądze. Kiedy powiedziałem mamie, że mogę kupić dwa prawdziwe kurczaki za pieniądze ze sprzedaży jednego obrazka przedstawiającego kurczaka, mama była bardzo szczęśliwa."

W kolejnych latach coraz więcej artystów i biznesmenów przyjeżdżało do Dafen, w którym otwierali galerie i fabryki malarstwa. Wcześniej każdy malarz wykonywał każdy obraz osobno i każdy obraz miał inny styl. W związku z tym trudno było zaspokoić ogromne zapotrzebowanie nabywców. W roku 1997 jedno wielkie zamówienie amerykańskiej sieci supermarketów Wal-Mart przyczyniło się do zmian w metodach malowania i podniesienia efektywności produkcji. Wu Ruiqiu mówi:  

"Wal-Mart chciał wówczas, abyśmy namalowali 400 tys. obrazów w ciągu 40 dni. Mieliśmy wtedy 200 malarzy, którzy zajmowali się wykonywaniem tego zamówienia. Chociaż każdy malował zgodnie z wymaganiami, używali różnych kolorów i malowali w różnych stylach, więc ich dzieła bardzo się od siebie różniły. Później zdecydowałem, że każdy zajmie się malowaniem części obrazu i dzięki temu wyglądały one podobnie, a jednocześnie podniosła się efektywność."

Produkcja obrazów olejnych przynosiła wiosce duże zyski. W miarę jej rozwoju, przybywało tu coraz więcej malarzy i przedsiębiorców. Pojawiło się wówczas także wiele problemów, m.in. wzrost cen wynajmu pomieszczń, ochrona własności intelektualnej, budowa nowych mieszkań. Lokalne władze miasta Shenzhen dostrzegały szanse i problemy instniejące na drodze dalszego rozwoju Dafen i zdecydowały, że udzielą wiosce odpowiedniego wsparcia i pomocy.

Od roku 1998 lokalne władze zaczęły udzielać galeriom pomocy, a w roku 2004 powstało w wiosce Dafen Biuro Zarządzania, które zajmuje się rozwiązywaniem problemów związanych z ochroną własności intelektualnej, nadzorem nad legalnością prowadzenia działalności, prowadzaniem produkcji obrazów olejnych w kierunku oryginalności wzorów i uprzemysłowienia.

W miarę swego rozwoju przemysłu produkcji obrazów olejnych, coraz większa liczba malarzy i osób uprawiających malarstwo zdawała sobie sprawę z faktu, że podniosły się wymagania artystyczne nabywców. Przestali się oni interesować wyłącznie kopiami znanych obrazów i zwrócili ku obrazom oryginalnym o wysokim poziomie artystycznym. W związku z tym malarze zaczęli malować oryginalne obrazy.

Artysta Han Huimin mówi:  

"Uważam, że w Dafen pracuje wielu młodych ludzi, którzy kochają sztukę. Mam nadzieję, że odpowiednie instytucje administracyjne i artystyczne podejmą wspólne wysiłki na rzecz zgromadzenia tej młodzieży, aby mogła się razem uczyć i nieustannie podnosić swój poziom malowania. Wierzę w to, że dzięki nauce i ćwiczeniach objawi się wśród nich wiele talentów, które przyczynią się do rozwoju oryginalnego malarstwa w Dafen."