Biuro Prasowe chińskiej Rady Państwa 2 marca opublikowało Białą Księgę zatytułowaną - "50 lat prowadzenia reformy demokratycznej w Tybecie". W ten sposób rząd chiński już po raz 8 opublikował Białą Księgę o Tybecie. W księdze tej napisano, że demokratyczna reforma w Tybecie jest nie tylko ważnym wydarzeniem historycznym pod względem rozwoju społeczeństwa i postępu ochrony praw człowieka w Tybecie, ale również ważnym postępem w historii rozwoju cywilizacji ludzkości i ochrony praw człowieka na całym świecie. Reforma ta ma bardzo ważne pozytywne znaczenie. Posłuchajmy naszego dzisiejszego komentarza na ten temat.

Biała Księga składa się z 5 części, w których dokładnie poinformowano o tle historycznym wprowadzenia demokratycznej reformy 50 lat temu oraz procesie przeprowadzania reformy i zmianach i osiągnięciach po jej wprowadzeniu.

W Białej Księdze napisano, że przed 1959 rokiem społeczeństwo tybetańskie miało gorsze warunki życia i żyło w większej ciemnocie niż społeczeństwo europejskie w Okresie Średniowiecza. Było to społeczeństwo pańszczyźniane. XIV Dalajlama był wtedy i liderem jednej z sekty religijnych i liderem lokalnego rządu w Tybecie. Liczba chłopów pańszczyźnianych stanowiła wówczas 95% ogólnej populacji w Tybecie. Chłopi ci nie mieli wolności i żyli w strasznej biedzie. W księdze tej cytowane są także urywki z książek uczonych zagranicznych, dzięki czemu ludzie mogą poznać prawdziwą i trudną sytuację w Tybecie, jaka istniała dawno temu.

W Białej Księdze potwierdzono, że przed wprowadzeniem demokratycznej reformy nie było w Tybecie utopii. Gdyby w Tybecie nie wprowadzonoby reformy poddaństwo poprowadziłoby Tybet tylko do jeszcze gorszej sytuacji.

W Białej Księdze przedstawiono także dokładnie tło i przebieg procesu prowadzenia reformy w Tybecie. W 1951 roku centralny rząd ChRL podpisał z lokalnym rządem Tybetu "Porozumienie o pokojowym wyzwoleniu Tybetu". Jednak 10 marca 1959 roku lokalny rząd wzniecił zbrojną rebelię, aby ochronić istniejący wówczas w Tybecie system feudalny. Poparł go wówczas kraj zachodni, który był nastawiony przeciw Chinom. Po pokonaniu rebeliantów rząd centralny rozpoczął wprowadzanie w Tybecie demokratycznych reform i całkowicie zlikwidował poddaństwo, dzięki czemu milion chłopów pańszczyźnianych uzyskało wolność i stali się oni prawdziwymi właścicielami Tybetu. Dzięki prowadzeniu reform mieszkańcy Tybetu posiadają wolność religijną i równocześnie biorą udział w wyborach powszechnych.

W Białej Księdze napisano także, że w ciągu tych 50 lat od wprowadzenia demokratycznej reformy Tybet uległ historycznym zmianom w dziedzinach: politycznej, gospodarczej, kulturalnej, edukacji i rozwoju społeczeństwa. Od 1951 roku do 2008 roku rząd centralny zainwestował ogółem ponad 100 miliardów yuanów RMB na polepszenie warunków infrastrukturalnych w Tybecie. Od 1994 roku przeciętne tempo rozwoju PKB Tybetu wyniosło ponad 12.8%. Równocześnie warunki życia Tybetańczyków także bardzo się polepszyły. Pod koniec Białej Księgi napisano, że obecnie Tybet znajduje się w najlepszym okresie rozwoju. Jednak grupa z Dalajlamą na czele nigdy nie zrezygnowała z chęci powrotu w Tybecie do poddaństwa. Drzwi powrotu do patriotyzmu były, są i będą dla XIV Dalajlamy zawsze otwarte.