|
|
 |
 |
2005-06-14 14:59:22
CRI
|
 |
|
Pierwsza historia Chin, dzieło obejmujące okres 3000 lat od czasów legendarnego. Żółtego Cesarza aż do czasów cesarza Wudi z dynastii Han (11 w.p.n.e)-"Zapiski Historyka", pióra wielkiego historyka Si Maqiana żyjącego na przełomie II i I w.p.n.e, składające się ze 130 rodziałów, w których użyto razem 520 tysięcy znaków, zostało właśnie napisane na takich płytkach. Podobnie zreszta jak inne, znane chińskie starożytne dzieła takie jak "księga Pieśni" (najstarsza antologia chińskiej poezji i pieśni, na którą składają się utwory pochodzące z około XI do VII-VI w.p.n.e., czy najwcześniejsza książka poświęcona matematyce "matematyka wdziewięciu rozdziałach".
Bombusowe i drewniane cienkie listewkie, paskie, na których zapisywano znaki pędzelkiem, stanowią najstarszą w Chinach formę ksiąg.
 Pisanie na listewkach zapoczątkowane zostało prawdopodobnie za panowania dynastii Shang, między XVI a XI wiekiem p.n.e. Metoda ta była w powszechnym użyciu aż do końca dynastii wschodnich Han, do początków III w n.e., czyli w sumie przez około 1600-1700 lat.
Teksty klasyczne zapisywano na paskach pięćdziesiecio-sześciocentymetrowych, a listy prywatne na dwudziesto-trzycentymetrowych. Do pisania używano pędzelków, a w razie pomyłki, zdrapywano błędnie napisany znak za pomocą małego nożyka, i na jego miejsce wstawiano poprawną formę. Nóż odgrywał rolę dzisiej gumki do ścierania. Na bambusowych lub drewnianych listewkach znaki stawiano do góry do dołu. Każda zawierała od 10 do najwyżej 40 znaków.
Prowadzone w 1972 r. w prowincji Shandong prace archeologiczne w starożytnym grobowcu dynastii Zachodnich Han panującej od końca III do końca I w.p.n.e., wyciągnęły na światło dzienne 4924 zapisanych bambusowych płytek. Okazało się, że były to, co prawda niekompletne, ręcznie pisane egzemplarze dwóch najstarszych w Chinach dzieł na temat strategii wojennej i taktyki: słynne "Sztuka Wojny" autorstwa Sun Zi i ?Sztuka Wojny" autorstwa Sun Bin. Ostatnia z tych dwóch wymienionych uważana była przez przynajmniej 1400 lat za bezpowrotnie zaginioną. Pisanie na bambusowych czy drewnianych listewkach wcale nie było takie proste. Najpierw trzeba było przygotować odpowiednio materiał. Weźmy na przykład paski bambusowe. Napierw należło bambus pociąć na kawałki, a dopiero później na cienkie paski-listewki, które następnie trzeba szybko dokładnie osuszyć nad ogniem, by pozbyć się naturalnej wilgoci rośliny. Zabezpieczało to listewki przed gniciem i toczeniem przez robaki. Gotowe listewki bambusowe miały od 20 do 70 centymetrów długości. Sądząc po tych odnalezionych w starożytnych grobowcach, królewskie dekrety i prawa pisane były na listewkach o długości 68 cm.
Dla zapisanie długiego tekstu potrzeba było czasami tysięcy takich pasków. Zapisane, łączono następnie w książki. Czasami puste płytki łączono w książki przed ich zapisaniem. Niektóre księgi były tak ciężkie, że przewożono je na wozach.
|
|
|
|
 |
|
|
|
 |
|
Informacja o naszej redakcji
Informacja o CRI
