| |
Chińskie tradycyjne malarstwo
|
|
|
 |
 |
2005-06-14 14:59:22
CRI
|
 |
|
 Chińskie malarstwo jest bardzo specyficzne i charakterystyczne dla tej części Azji. Do malowania używa się specjalnych pędzelków, które nanoszą farbę na cienki papier lub jedwab, w niektórych rodzajach chińskiego malarstwa nie występują kolory tyljo czarna farba, a raczej atrament. Można powiedzieć, że malarstwo rozwinęło się na bazie kaligrafii. Chińskie malarstwo jest wyróżniająca się częścia chińskiej kultury, oparte na starych tradycjach wywodzących się najdawniejszych czasów. Wykonywane na niezwykle cienkim papierze lub jedwabiu chińskimi pędzelkami, którzy niektórzy niekiedy nazywają szczoteczkami, moczonymi w chińskim czarnym atramencie lub różnego rodzajach pigmentach wymaga niesamowatej wprawy i cierpliwości. Przed pierwszym maznieciem pędzla, malarz musi mieć już w głowie naszkicowany dokładnie cały plan obrazu. Ze szczególnym pietyzmem przestrzega się rytualu maczania pędzelka nawet po kilkanaście razy nabranie właściwej ilości farby i wody. To bardzo ważne zważywszy na to, że mamy doczynienia z niezwykle cienkim wręcz niekiedy przezroczystym papierem czy jedwabiem.
Niektórzy archeolodzy podają, że korzenie chińskiego malarstwo można już znaleźć na chińskich neolitycznych wyrobach garncarskich. Chińskie malarstwo było bardzo związane z rzemiosłem i towarzyszyło szczególnie wyrobom gancarskim. Można było zobyczyć dobrze rozwinięte proby malarskie już na prastarych znalezionych brazach, rzebach z nefrytu i lakierowanych wyrobach takich jak figury ryb, żab, jeleni, ptaków, kwiatów, liści drzew i sylwetek ludzi podczas tańca datowanych na około 6000 do 7000 lat temu. Malarstwo przeniosło się na jedwab lub na ściany domów i świątyn za czasów dynastii Tang. W tych czasach szczególnie popularne były freski, którymi przyozdabiano pałace władców, świątynie i domostwa bogatszych obywateli.
W 1949 r. z grobowca pochodzącego z czasów Walczących Królestw (475-221 przed naszą erą) wykopano pierwsze przykłady malarstwa wykonanego na jedwabiu. Były to ludźkie figury, smoki, fenixy. Ta najwcześniejsza odkryta praca w Chinach, to obraz o 30cm długości i 20cm szerokości. W 1964 r., w grobowcu pochodzącym z czasów dynastii Jin(265-420.D) wykopanego w Astanie w Turpan, Xinjiang, odkryto najwcześniejszy przykład kolorowego malarstwo na papierze. Były to portrety ważnego urzędnik, zapewnego lokalnego władcy. Obraz o ponad metrowej szerokości miał 47cm wysokości. To jedyny odnaleziony przykład starożytnego malarstwa chińskiego na papierze.
Chińskie malarstwo jest stosunkowo oszczędne w środkach i chociaż nie rozwinęło perspektywy potrafiło ono uzyskać wspaniale, bo poetyckie efekty. Klasyczne chińskie malarstwo można podzielic ze względu na tematykę jakim się zajmuje na trzy części. Pierwsza część to przedstawienia krajobrazów, druga postaci ludźkich, a trzecia ptaków i kwiatów.
Z historii chińskiego malarstwa można przekonać się ze na początku najwczęściej przedstawianymi osobami byli poszczególni władcy, później filozofowie, czy medrcy i oczywiście kobiety, zazwyczaj konkubily z cesarskiego doworu lub żony albo córki naznamienistszych urzędników. Malarstwo religijne było odzwierciedleniem dwóch popularnych religii chińskiego daoizmu i pochodzącego z zagranicy buddyzmu.
Skala tematów w malarstwie postaci, a dla ułatwienia można powiedzieć malarstwie portretowym chociaż nie miało ono wiele wspólnego z portretami w europejskim tego słowa znaczeniu została rozszerzona daleko poza religijny watek podczas panowania dynastii Song(960-1127AD). Sztuka portretowego podczas Tang Dynastii(618-906AD) jest uważana za złoty wiek malarstwa portretowego w Chinach.
Wtedy to znane powszechnie z historii tematy i sceny z dwórskiego życia stały się bardzo popularne, że ludźka postać była przedstawiana z bardzo naturalistyczny sposób i bez silnego monumentalizmu popularnego w chińskim malarstwie. Malarstwo historyczne i przedstawiające sceny z życia stały się niezmiernie popularne, jako bliżej odpowiadające rzeczywistości, a techniki chińskiego malarstwa coraz bardziej się rozwijały.
Malarstwo krajobrazowe stało się jakby odrębnym działem malarstwa około 4 wieku naszej ery. Stopniowo to malarstwo podzieliło się na jakby dwa główne style. W pierwszym używano koloru neibieskiego i zielonego, dlatego nazywa się ono niebiesko-zielone. Drugie można nazwać zraszaniem atramentem. O ile w pierwszym przypadku możemy mówić o bogatej barwie kolorów, ponieważ oprócz niebieskiego i zielonego używano również różnych domian czerwonego pigmentu, by tworzyć bogaty dekoracyjny styl. W drugiej posługiwano się tylko czernia atramentu. Natężenie czerni, jego poziom bogactwa czy ekspresji pokazywał emocje autora i typ jego indywidualności.
Ostatni z wielkich rodzajów chińskiego malarstwa czyli malarstwo prezentującego przedstawienia kwiatów i ptaków powstało jako niezależny styl malarski w 9 wieku naszej ery. Wielu znanych malarzy dynastii Song właśnie lubowało się w tego rodzaj malarstwie, które obfitowało w bogactwo jednokolorowych kwiatów, owoców insektów, szczególnie świerszczy i ryb. Malarze nie używali kolorów tylko czarnego atramentu. Są to wspaniałe dzieła bo mimo swojej kolorystyki dociera do bogactwo i różnorodność portretowanych rzeczy. Najczęściej malowano kwiaty oliwy, orchidee, bambusy, chryzantemy, sosny i cyprysy w których według znawców przedstawiały idee oraz charakter twórców.
Każdy wykształcony Chińczyk wielbił zarówno poezje, malarstwo jak i kaligrafie. Dlatego wielkość chińskich malarzy polega na tym, że są to zazwyczaj znakomici poeci i kaligrafowie. Nierzadko wszystkie trzy wymienione sztuki spotykają się razem i stają się jednym na obrazie twórcy. Często bowiem do zalaczonego obrazu mistrz dolacza wspaniale wykaligrafowany wiersz i całe to dzieło stanowi integralną część.
Chińskie tradycyjne malarstwo przeżywa obecnie wielki renesans i to zarówno w kraju jak i zagranica. Wielu młodych Chińczyków uczęszcza na kursy malowania by tworzyć takie dzieła jak ich przodkowie. Co ciekawe malarstwo chińskie staje się coraz bardziej popularne poza granicami państwa środka. Wielu cudzoziemców próbuje uczyć się tej niezwykłej trudnej sztuki w Chinach jak i zagranicą. Początki są trudne, ale jeśli uzyska się wprawę ogromny wysiłek rekompensuje wspaniały efekt końcowy.
|
|
|
|
 |
|
|
|
 |
|
Informacja o naszej redakcji
Informacja o CRI
