|
|
 |
 |
2005-06-14 15:24:36
CRI
|
 |
|
Jak głosi legenda w dawnej Arabii, żył cudowny ptak Feniks. Gdy miał już 500 lat układał stos z wonnego drzewa, podpalał go i rzucał się w płomienie. A potem z popiołów odradzał się do nowego życia. Takim cudownym ptakiem w Chinach jest Feng-huang. Ma dwoistą naturę ? Feng to pierwiastek męski, a Huang żeński.
W 1920 roku bohater naszej dzisiejszej audycji Guo Moruo napisał swój sławny poemat ?Nirwana Feng-Huang?. Oto fragment?
Dobiega końca stary rok
Feng-Huang przeczuwa już swój los
Że nowe życie jest o krok
I całopalny składa stos
Zatańczył płomień wokół drew
Wkoło się ściele wonny dym
Zapłonie Feng jak jasny krzew
A Huang zapłonie razem z nim
Skończony taniec, ucichł śpiew
I wkrótce nowy wstanie dzień
Zagaśnie stos ofiarnych drew
Życie pokona śmierci cień.
?Nirwana Feng-Huang? pochodzi ze sławnego zbioru poezji Guo Moruo zatytułowanego?Boginie?. Chińska poezja była wcześniej pisana w klasycznym języku, który wymagał długich studiów i dla zwykłych ludzi był najczęściej niezrozumiały.
Guo Moruo był pierwszym chińskim poetą piszącym zwykłym, codziennym językiem. Jego wiersze są utrzymane w duchu romantycznym ? pełnym uczucia.
Guo Moruo urodził się w 1892 roku w niewielkim miasteczku w południowo-zachodniej prowincji Si Chuan. Już w wieku sześciu lat zaczął czytać klasyczną chińską poezję. Jego zainteresowanie literaturą chińską i zagraniczną rosło wraz z latami. Jednak trudne warunki życia przeszkadzały mu w zdobyciu wykształcenia. W 1914 roku Guo pojechał do Japonii. Studiował tam medycynę i oczywiście czytał Tagorego, Shelleya, Goethego, Tołstoja, Gorkiego i Turgieniewa. Dzieła tych twórców miały duży wpływ na młodego człowieka.
W 1917 roku w Rosji wybuchła Rewolucja Październikowa. Rok później w Chinach rozpoczął się Ruch 4-go Maja. Towarzyszyła mu odnowa kulturalna o charakterze antyfeudalnym i antyimperialistycznym. Wszystkie te wydarzenia Guo witał z radością i wszystkie były dla niego inspiracją. Aktywnie działał w nowym ruchu literackim. Przebywając wciąż w Japonii, wspólnie z grupą przyjaciół zorganizował koło literackie pod nazwą?twórczość? i rozpoczął wydawanie środowiskowego pisma. To był prawdziwy początek jego literackiej kariery.
W 1921 roku Guo Moruo opublikował zbiór poezji zatytułowany?Boginie? ? swoje pierwsze dzieło. W swoich wierszach krytykował życie wyższych sfer i odrzucał ich idee. Pisał także sztuki teatralne, w któtych poddawał krytyce korupcję systemu feudalnego w Chinach.
W 1923 roku powrócił do Chin i od razu włączył się do ruchu ludowego, a jego bronią było pióro. Choć znany był jako pisarz romantyczny sytuacja zmieniła jego twórczość. Stała się ona z gruntu realistyczna. Oto fragment jego wiersza z tego okresu ?Poranek w Shanghaju??
Ta droga nie została wyłożona cementem,
Ta droga to krew, pot i życie ludzi pracy.
Pod kołami samochodów bogaczy
Toczy się życie i płynie krew.
Słuchajcie bracia! Wierzę, że nadejdzie dzień
Gdy na środku tej drogi wybuchnie wulkan.
Aby uniknąć represji władz Guo Moruo w 1928 roku ponownie udał się do Japonii. Przebywał tam na wygnaniu przez 10 lat. W tym czasie zainteresował się archeologią i spędził wiele czasu studiując napisy na starych wyrobach z kości i brązu.
W 1930 roku Guo Moruo opublikował książkę ?Studium nad społeczeństwem dawnych Chin?. Jest to dzieło uznawane za podstawowe dla badań nad chińską historią. Autor na podstawie badań archeologicznych i dokumentów historycznych dowiódł, że w dawnych Chinach panowała powszechnie społeczna nierówność. Wnioski te miały znaczenie nie tylko naukowe ale także polityczne w tych czasach.
W 1937 roku kiedy Chiny rozpoczęły walkę z agresją japońską Guo powrócił do kraju. Ponownie przystąpił do pracy literackiej i napisał liczne nowe wiersze i historyczne sztuki teatralne. Utwory te łączą romantyczny nastrój jego wczesnych prac z elementami realistycznymi.
Bohaterem sławnego historycznego dramatu?Qu Yuan ?, napisanego w 1942 roku jest pierwszy wielki patriotyczny poeta Chin walczący bezkompromisowo o swoje zasady. Oddając hołd Qu Yuanowi i jego działalności Guo wyraził swoją głęboką miłość do kraju i nienawiść do sił, które ten kraj niszczą.
Po proklamowaniu Chińskiej Republiki Ludowej w 1949 roku Guo Moruo brał czynny udział w pracach politycznych, naukowych i kulturalnych zarówno w kraju jak i za granicą. W tym samym czasie oddawał się nadal swej działalności literackiej i naukowej. W 1959 roku ukończył kolejny sławny dramat historyczny ?Cai Wenji?. Utwór ten opowiada historię Cao Cao wybitnego męża stanu, polityka, wodza i uczonego w dawnych Chinach. Jego rola w dziejach Chin była przez długi czas wypaczana. Zwykle był on przedstawiany jako łajdak i nikczemnik, ale Guo w swoim dramacie odrzucił tę niesprawiedliwą opinię i dokonał właściwego osądu tej postaci na podstawie historycznych faktów. To śmiałe odejście od uświęconych tradycją ocen zainspirowało żywą dyskusję w kręgach akademickich.
Guo Moruo zmarł w 1978 roku w wieku 86-ciu lat. Naród chiński wysoko ocenia jego wielki wpływ na rozwój chińskiej nauki i kultury. Najbardziej jednak jest on ceniony jako pisarz, który używał swego pióra do walki z nierównościami społecznymi, bowiem jak sam powiedział??Poezja jest muzyką wypływającą z ludzkich serc w czasach, w których przyszło im żyć?.
|
|
|
|
 |
|
|
|
 |
|
Informacja o naszej redakcji
Informacja o CRI
