Autonomiczny Region Guangxi Zhuang, leżący przy południowo-zachodniej granicy Chin, czci i zachowuje tradycyjną kulturę i sztukę. Tak tradycyjne, prymitywne koncepcje jak czczenie totemu wciąż są wyrażane w pieśniach ludowych. Dla przykładu pieśń "Modlitwa o deszcz" reprezentuje harmonię między człowiekiem i przyrodą oraz respekt przodków dla bogów. Główny reżyser Zhuang Jigang uważa, że sukces przedstawienia "Wielka Pieśń z Guangxi" jest wynikiem dedykacji do stworzenia wizerunku zwykłych ludzi używających własny język i cieszącym się życiem, poprzez śpiewanie własnych pieśni. Powiedział on: "Wszystkie pieśni i tańce oparte są na prawdziwym życiu lokalnych ludzi. Wszystkie liryki modyfikowane były przynajmniej 20 razy, aby jak najbliżej opisywały prawdziwe życie. Na przykład obie pieśni "Modlitwa o deszcz" i "Odpowiedzialność za wiązkę ryżu" są oparte na scenach z codziennego życia. Przepiękne kostiumy w widowisku "Wielka Pieśń z Guangxi" także wzbudzają podziw. W przedstawieniu użyto totalną liczbę 600 kostiumów z 500 kategorii, 70 marek, 500 nakryć na głowę oraz 400 ornamentów dekoracyjnych na piersi i ręce. Kostiumy zostały zaprojektowane na wszystkie okazje. W pieśni "Oda do pracy" brązowe szorstkie stroje udekorowane słomianym tkactwem i nakrycia na głowę ze starożytnymi totemami wzbudzały uczucie prymitywnej przeszłości. Najbardziej uroczystymi kostiumami były stroje ślubne z wyszywanymi feniksami i innymi ptakami, które były użyte w tańcu "Ślub".