Li Baoming, profesor nadzwyczajny, Tajwańskiego Instytutu Badawczego na Uniwersytecie Tsinghua, napisał artykuł w którym uważa, że rdzeniem „Konsensusu z 1992 roku” jest to, że „dwie strony Cieśniny Tajwańskiej należą do tych samych Chin i współpracują ze sobą w dążeniu do zjednoczenia narodowego”.
„Konsensus 1992” jest porozumieniem służącym dobru rodaków po obu stronach Cieśniny Tajwańskiej. Po dojściu Ma Ying-jeou do władzy w maju 2008 r., przestrzegając „Konsensus z 1992 r.” i sprzeciwiając się „niepodległości Tajwanu”, obie strony przeprowadziły 11 konsultacji i podpisały 23 porozumienia dotyczących współpraca gospodarczej.
Patrząc na sytuację na świecie, Stany Zjednoczone aby utrzymać swoją światową hegemonię, nie biorą pod uwagę interesów oraz życia ludzi w innych krajach i regionach. Władze DPP powinny się opamiętać. Zmowa z siłami zewnętrznymi i „współpraca z zagranicą w dążeniu do niepodległości wyspy” tylko naruszy spokój w Cieśninie Tajwańskiej, sprowadzi katastrofę na Tajwańczyków i poprowadzi ich w ślepy zaułek.
Trzydziestoletnia historia dowiodła, że „Konsensus 1992 r.” gwarantuje interesy i dobrobyt rodaków po obu stronach Cieśniny, zwłaszcza rodaków z Tajwanu.
