Prowincja Anhui, położona we wschodniej części Chin, od czasów starożytnych znana jest z ośrodków literackich i artystycznych. Jest także rodzinnym miejscem wielu pisarzy, filozofów, artystów i polityków. Ten kulturowy „temperament” prowincji wywodzi się z kultury, która kształtowała się na tym terenie od tysięcy lat. Wszędzie w tym regionie napotyka się miejsca historyczne i można podziwiać niematerialne dziedzictwo kulturowe.
Laozi i Zhuangzi
Okres Wiosny i Jesieni oraz Okres Walczących Królestw (770 p.n.e. - 221 p.n.e.) był okresem szybkiego wzrostu chińskiej cywilizacji, w tamtych czasach rozkwitało wiele szkół myślenia, a prądy myślowe zderzały się i mieszały ze sobą. Według przekazów historycznych miejsce urodzenia Laozi, założyciela i głównego przedstawiciela taoizmu, znajdowało się w stanie Chen, położonym mniej więcej w północnej części dzisiejszej prowincji Anhui. Księga Tao Te Ching napisana przez Laozi to znane na całym świecie dzieło filozoficzne, które miało wielki wpływ na późniejsze pokolenia.
Po Laozi inna ważna postać, która doprowadziła taoizm do szczytu, Zhuangzi, urodził się w stanie Song, który również znajdował się w dzisiejszej prowincji Anhui. Zhuangzi odgrywa ważną rolę w historii chińskiej literatury i filozofii. Jego najbardziej znane dzieła były bardzo innowatorskie i pełne romantyzmu, między innymi Sen motyla, Kucharz Ding i Radość ryb. Filozof doskonale wykładał ezoteryczne myśli filozoficzne w formie anegdot, alegorii, przypowieści lub bajek.
Cztery niezbędne i cenne przedmioty znajdujące się na stole do pisania
W prowincji Anhui popularne jest takie powiedzenie: „Nawet biedni nie rezygnują ze swoich książek”. W starożytności, w tej prowincji, nawet kupcy o najniższym wówczas statusie społecznym ciągle zwracali uwagę na poziom edukacji, a gdy bogacili się, inwestowali wiele środków w edukację swojego potomstwa. To właśnie z powodu tak silnej kulturalnej atmosfery i dużego popytu na artykuły papiernicze, powstały tutaj wysokiej jakości „cztery niezbędne i cenne przedmioty znajdujące się na stole do pisania” – pędzle do pisania i papier z miasta Xuancheng, chiński atrament w postaci stałej oraz tradycyjny chiński kałamarz z miasta Huizhou.
Uliczka Liuchi
W mieście Tongcheng położonym w południowo-zachodniej części prowincji Anhui znajduje się słynna uliczka, która jest ważnym historycznym miejscem. Uliczka Liuchi, bo o niej mowa, to w tłumaczeniu sześć Chi. Chi to jednostka długości w starożytnych Chinach, a długość sześć Chi odpowiada mniej więcej dwóm metrom. Ale dlaczego nazwa tej uliczki pochodzi od jej długości? Odpowiedź znajdziemy w historii.
Ponad 300 lat temu dwie mieszkające tu rodziny pokłóciły się o mur graniczny swoich dziedzińców. Krewny jednej rodziny, który był urzędnikiem w innym miejscu, napisał list do swojego krewnego przekonując go: „Napisałeś do mnie list, z powodu kłótni o mur dziedzińca. Jeśli zbudujesz ścianę dziedzińca o trzy chi do tyłu, w kierunku twojego domu, czy nie będzie to dobrze? Wielki Mur do dzisiaj nadal istnieje, ale cesarza Qin Shihuanga, który kazał zbudować Wielki Mur, już dawno nie ma”. Po przeczytaniu jego listu głowa rodziny poczuła, że ich poprzednie działania były za ostre, więc jego rodzina ustąpiła o trzy chi podczas budowy muru swojego dziedzińca. Sąsiedzi też się zawstydzili i także postanowili ustąpić o trzy chi. Między murami dziedzińców obu domów, powstała przestrzeń szeroka na sześć Chi, którą wkrótce nazwano „Uliczką Liuchi”.
Ulica ta jest symbolem tolerancji i skromności ludzi z Tongcheng i pokazuje również ich pozytywne cechy w dążeniu do harmonii podczas komunikacji z innymi ludźmi.
Kaligrafie na skałach góry Tianzhu
Góra Tianzhu, położona w południowo-zachodniej części prowincji Anhui, słynie nie tylko ze swoich majestatycznych granitowych skał, ale także z wydrążonych w skałach u jej podnóża 314 kaligrafii, które powstawały tam od czasów panowania dynastii Tang do dynastii Qing (618 r.-1912 r.). Wśród tych dzieł ponad 100 kaligrafii powstało w czasach panowania dynastii Song (960 r.-1279 r.) .
Wartość artystyczna tych kaligrafii jest bardzo wysoka i obejmuje szeroki zakres treści. Dotyczą one astronomii, geografii, polityki, ekonomii, wojskowości, kultury, a ich autorami są znani pisarze lub politycy żyjący w różnych okresach. Kaligrafie są wyryte na odsłoniętych skałach po obu stronach strumieni płynących w dolinie, tworząc muzeum sztuki i archiwum historyczne umieszczone w przyrodzie, dostarczające cennych materiałów do badań literatury i kaligrafii, nauk przyrodniczych i społecznych oraz życiorysów postaci historycznych.
Opera Huangmei
W mieście Anqing w prowincji Anhui rozwinęła się Opera Huangmei, czyli jedna z pięciu głównych chińskich oper. Dlaczego mówimy o tym, że „rozwinęła się w tym mieście” zamiast „pochodzi z tego miejsca”? Ponieważ ta opera powstała w sąsiedniej prowincji, ale rozwinęła się, dojrzała i stała się sławna dopiero w prowincji Anhui.
Melodie Opery Huangmei są bardzo wesołe i pełne życia, ale mają też tkliwe, romantyczne i liryczne brzmienie. Teksty są proste i realistyczne, a czasem też humorystyczne. Niektórzy mówią, że Opera Pekińska opowiada o sukcesach i upadkach kraju i narodu, więc jest pompatyczna, a Opera Huangmei o radości, smutku i gniewie, czy życiu zwykłych ludzi, dlatego jest bliższa codziennemu życiu.
Kolejną oczywistą różnicą między Operą Huangmei a Operą Pekińską są kostiumy i makijaż. Makijaż na twarzach aktorów Opery Pekińskiej jest bardzo jaskrawy, zwłaszcza wokół oczu. Natomiast makijaż aktorów Opery Huangmei jest bardziej delikatny i elegancki. Stroje Opery Huangmei również odznaczają się większą prostotą, mniejszą liczbą haftów i delikatnymi kolorami.
Wraz z pogłębianiem się wymiany kulturalnej między różnymi regionami i grupami etnicznymi, kultura, ukazując swoją wyjątkowość, integruje się również z innymi kulturami, a nawet rodzi nowe kultury. Ale nie ma wątpliwości, że kultura regionalna, w tym kultura prowincji Anhui, nigdy nie zmieni swojej orientacji skierowanej na wartości, sposobu myślenia, psychologii, wartości społecznej i smaku estetycznego. Te cechy są duszą kultury prowincji Anhui, która wpływa nie tylko na mieszkańców tej prowincji, ale również na ludzi żyjących w innych rejonach Chin.
