|
|
 |
 |
2005-06-14 12:40:35
CRI
|
 |
|
 Znajduje się na południowym kraju Miasta Zewnętrznego na zachód od terenów.Ołtarza Boga Rolnictwa.Jest najbardziej na Południe wysuniętym ogrodem publicznym w Pekinie. Już za czasów dynastii Ming znajdowały się na tym terenie cegielnie pracujące na potrzeby pałacu cesarskiego, które działały także w czasie panowania dynastii mandzurskiej. Za cesarza Kangxi urzędnik kierujący pracami cegielni wybudował tu sobie dom, który wktótce zasłynał w całej okolicy z zabaw i pijatyk przy księżycu, co było zawsze ulubiona rozrywka chińskich poetów i ludzi uważających się za istoty subtelne. Tej właśnie tematyce poswiecił wiele utworów jeden z najwybitniejszych poetów chińskich epoki Tang Bai Juyi. Dwa ostatnie znaki jego słynnych dwuwierszy owy rzędnik przyjał jako nazwę dla swej altany, zwanej odtąd altana Taoran, ale nie sposób tego przetłumaczyć dosłownie na język polski. Jak twierdzi professor Kunstler można to ja nazwać altana Jakubowa, zgodnie z polkim wierszykiem pije Kuba do Jakuba, a w tej alannie bardzo często pijało. Trzeba przyznać ze ta nazwa przetrwał do dziś i nosi ja również park, choć współczeżni mieszkańcy Pekinu nie doszukują się już tutaj aluzji do pradawnych libacji.
Cegielnia działała tu aż do ostatniego dnia cesarstwa, z czasem jednak zaprzestano wydobywania glinym terean powoli ulegał zapomnieniu, podobnie jak zapomnieniu ulegały miejsca w południowej części miasta. Pozostawione glinianki napełnione woda były siedliskiem komarów i moskitów nic więc dziwnegom, że tereny dzisiejszego parku były rządko odwiedzane przez turystów. Właśnie z powoku tego swoistego odludzia od początku lat dwudziestych ubeigłgo wieku spotykali się tutaj na tajnych naradach chińscy komuniści na czele z Mao Zedongiem, Zhou Enlai i Li Dazhao. Przez pewien czas teren ten był siedziba kierowanej przez tego ostatniego organizacji młodzieżowej chińskich komunistów. Schronienia tej działalności dawał Klasztor Laskawości, dawny zakon żenski w tamtych czasach opuszczony przez mniszki i popadający w ruinę.
 Porządkowanie tego miejsca które władze CHRL darzyły ogromnym sentymentem rozpoczęło się w 1952 roku. Ogłębiono glinianki i usnięto zarastające je sitowie. Z wydobytej ziemi uformowano siedem sztucznych wzgorz wokół powstałego jeziora, do którego doprowadzono bieżąca wodę z pobliskiej fosy miejskiej, będąca w tym odcinku droga rzeki Yongding. Tak więc w parku jest dzisiaj czysta woda, a cały teren pokrywa gęsto zasadzona roślinność.
Do parku Taoranting przeniesiono pailou, które stało niegdyś w poprzek ulicy Changhajskiej, a w 1954 dzieki osobistemu staraniu premiera Zhou Enlaia przeniesiono tutaj pawilon Yunhui,
który stał na południowym brzegu Morza Południowego w mieście Cesarskim. Wybudowano
też pare altanek i zadbano o dawny buddyjski klasztor, który znalazł się na wyspie wśród jeziora. Park ma character terenu  zabaw ludowych, toteż codziennie pełno w nim odpoczywających, ćwiczących taiczi, tanczących ludzi.
Z turystycznego punktu widzenia jedynie zabudowania klasztoru oraz przeniesiony tu budynek palacowy mogą budzić pewne zinteresowanie. Dawny klasztor żenski obecnie nieczynny, jest własciwej jedynym, jaki można obejrzeć w Pekinie. istenieje wprawdzie otwarty na powrót w 1985 roku klasztor żenski przy zaulku Zhenxian we wschodniej części Miasta Wewnętrznego, ale jest niedostępny dla zwiedzających.
|
|
|
|
 |
|
|
|
 |
|
Informacja o naszej redakcji
Informacja o CRI
