Chińskie ogrodnictwo znane jest od okresu panowania dynastii Qing (1644-1911), chociaż dwa cesarskie ogrody powstały już w okresie panowania dynastii Qin/Han (221p.n.e.-220n.e.) i Sui/Tang (581-907).
Prywatne ogrody przeżywały swój wielki rozwój podczas panowania dynastii Tang i Song a szczyt tego rozwoju nastąpił w okresie panowania dynastii Ming i Qing (1644-1911). Osiągnięcia ogrodnictwa z okresu dynastii Qing zwracają wielką uwagę, jako, że reprezentują one ważny element w trzecim wielkim rozwoju architektury chińskiej.
Prawie wszystkie z istniejących wówczas ogrodów przetrwały do dzisiaj. Te ocalałe ogrody cesarskie znajdują się w okolicach Pekinu, podczas gdy prywatne ogrody, o wyższym poziomie artystycznym, skoncentrowane są głównie na południowych terenach rzeki Jangtze. Ogrody te są typowymi przykładami dwóch głównych szkół ogrodnictwa chińskiego.
Informacja o naszej redakcji
Informacja o CRI
