W latach 80-tych XX wieku łoś powrócił do domu. Unikalne łosie żyjące na terenach bagiennych w Chinach zaliczane są do grupy zwierząt obiętych państwową ochroną pierwszej klasy, podobnie jak gigantyczna panda, złota małpa i tygrys z południowych Chin.
Długość łosia od zada do głowy zwykle sięga 2 metrów i ma on 1 metr wysokości. Dzięki jego szerokim i rozszczepionym racicom łoś może biec z dużą prędkością na podmokłych terenach bagiennych. Samce łosiów mają na głowie wspaniałe, rozgałęzione rogi pokryte czarnymi żyłkami tworzącymi swojego rodzaju sztychy.
Z powodu głównie malenia powierzchni terenów bagiennych spowodowanego zmianami klimatycznymi oraz zbyt dużej liczby łosiów zabitych przez myśliwych, w ostatnich stuleciach liczba łosiów w Chinach dramatycznie zmalała. Podczas panowania dynastii Qing (1644 -1911) jedyne znane stado łosiów, które ocalało żyło na cesarskich terenach myśliwskich. Według danych historycznych, kiedy w roku 1900 wojska ośmiu sił sojuszniczych opanowały Pekin, weszły one do Cesarskiego Parku Myśliwskiego Nanhaizi, który splądrowały i zniszczyły. W rezultacie tego łoś został pozbawiony swojego naturalnego środowiska i swojego domu w Chinach. W roku 1900 łoś, który zamieszkiwał i rozmnażał się w Chinach przez 3 miliony lat był skazany na wyginięcie.
