| |
Najważniejsze problemy gospodarcze związane z wstąpieniem Polski do Unii Europejskiej
|
|
|
 |
 |
2005-11-28 20:04:59
CRI
|
 |
|
Przesłanki wchodzenia Polski do struktur europejskich
Reformy polityczno-gospodarcze, które przeprowadzono w Polsce na początku lat dziewięćdziesiątych (liberalizacja handlu i cen, uruchomienie procesu szybkiej prywatyzacji, reforma podatkowa i fiskalna, stabilizacja stosunków pieniężnych) wyzwoliły czynniki wzrostu gospodarczego. Wzrost gospodarczy, zapoczątkowany w Polsce już w 1992 roku, w latach 1994 - 1997 wynosił średnio powyżej 6% rocznie. Konsekwentna realizacja reform gospodarczych i sukcesy ekonomiczne spowodowały wzrost zaufania do Polski inwestorów zagranicznych wyrażający się wzrostem inwestycji bezpośrednich i portfelowych (zwłaszcza po redukcji zagranicznego długu Polski przez Klub Londyński i podpisania umowy restrukturyzacyjnej).
Powodzenie reform stwarzało szansę na rozpoczęcie procesu integracyjnego z Unią Europejską. Zawarty w 1991 roku Układ Europejski zobowiązuje Polskę i Unię Europejską do wprowadzenia w ciągu dziesięciu lat wolnego handlu na towary przemysłowe, a Polskę do dostosowywania jej prawa, instytucji i regulacji do acquis communautaire Unii Europejskiej.
Na szczycie w Kopenhadze, w czerwcu 1993 roku, Polsce i innym krajom, które podpisały Układ Europejski, zaproponowano możliwość członkostwa w Unii Europejskiej i ustanowiono dla nich wymogi członkowskie, tzw. kryteria kopenhaskie. Kryteria te wymagają, by Polska (i inne kraje kandydujące) posiadała "funkcjonującą gospodarkę rynkową", zdolność konkurencyjną na rynku europejskim i wolę realizacji celów unii politycznej, gospodarczej i monetarnej Unii Europejskiej. Kryteria członkowskie wymagają również, by członkowie dysponowali stabilnymi strukturami gwarantującymi demokrację, praworządność, respektowanie praw człowieka oraz poszanowanie mniejszości narodowych. Z czasem Polska, jak inni członkowie będzie musiała przyjąć całe acquis, jednak nie wszystkie aspekty acquis muszą być wdrożone przed uzyskaniem członkostwa. W przypadku niektórych dyrektyw działania dostosowawcze wymagają znacznych inwestycji. Oprócz unii celnej, akcesja do UE oznacza również wprowadzenie w Polsce jednolitych zasad konkurencji i pomocy publicznej obowiązujących w Unii.
W 1994 roku Polska zgłosiła formalny wniosek o przyjęcie do Unii Europejskiej. Zdolność Polski do spełnienia kryteriów przyjęcia do Unii Europejskiej będzie w znacznym stopniu zależała od dobrych wyników gospodarczych. Jednak wyniki te będą raczej oceniane pod kątem istnienia instytucji i polityki gospodarczej zapewniających działanie długofalowych czynników wzrostu gospodarczego w kraju, niż pod względem doraźnych wskaźników PKB czy inflacji.
Na najbliższe lata, utrzymanie wysokiego tempa gospodarczego (w warunkach równowagi makroekonomicznej) jest zasadniczym celem strategicznym polskiej gospodarki. Przystąpienie Polski do UE stanowi istotny czynnik realizacji tego celu, zarówno poprzez wsparcie środkami zewnętrznymi, jak i konieczność spełnienia wymogu podniesienia poziomu konkurencyjności gospodarki, między innymi poprzez wymuszenie szybszych zmian w jej strukturze. Znoszenie barier wolnego przepływu towarów i usług oraz czynników produkcji, pozwoli Polsce na wykorzystanie czynników przyspieszających wzrost gospodarczy, po stronie podażowej, a więc takich jak wzrost krajowej konkurencyjności, napływ kapitału zagranicznego i wysokiego poziomu technologii oraz od strony popytu, wynikających z łatwiejszego dostępu do rynków krajów członkowskich.
|
|
|
|
 |
|
|
|
 |
|
Informacja o naszej redakcji
Informacja o CRI
