W Okresie Walczących Królestw, mniejsze królestwa zostały pochłonięte przez siedem największych, do których należą Qin, Chu, Yan, Han, Zhao, Wei i Qi. W celu wzmocnienia ogólnej potęgi, w królestwach tych bardzo aktywnie przeprowadzono reformy polityczne i gospodarcze. Pośród nich reformy polityka Shang Yang w Królestwie Qin były najgłębsze, najskuteczniejsze i najbardziej wpływowe, dzięki czemu państwo szybko rosło w siłę.
W roku 247 p.n.e. Yingzheng, mając zaledwie 13 lat objął stanowisko króla Królestwa Qin. Kiedy miał 22 lata, rozpoczął realizację wielkiego planu wchłonięcia reszty królestw i zjednoczenia całego narodu. Zgromadził profesjonalnych współpracowników o wielu umiejętnościach. Ludzie ci mieli dla niego duże znaczenie, bowiem powierzył im do realizacji ważne zadania. Polityka wewnętrzna, gospodarka i filozofia znacznie się rozwijały. Wzmocniła się potęga państwa. W ciągu kolejnych prawie 10 lat, Qin pokonał kolejno resztę królestw - Han, Wei, Yan, Chu i Qi oraz dokonał wielkiej sprawy zjednoczenia. W związku z tym, w historii Chin powstała Dynastia Qin, pierwsza zjednoczona dynastia o władzy centralnej, a król Qin Yinzheng został pierwszym cesarzem, Shihuangdi.
Zjednoczenie Chin przez Qin, ma ważne znaczenie w historii państwa. Po pierwsze, wprowadził on nową formę administracji. Podzielił kraj na 36 regionów, a te na powiaty. Wszyscy urzędnicy centralni i lokalni zarządcy byli wybierani osobiście przez cesarza. Taka forma administracji nie uległa dużej zmianie w ciągu kolejnych 2000 lat feudalnej historii Chin.
Jednocześnie, Shihuangdi usystematyzował znaki chińskie. Przed zjednoczeniem każde królestwo miało różne znaki. Chociaż były one podobne, to komunikacja przysparzała wiele kłopotów. Po zjednoczeniu wszystkie znaki zostały usystematyzowane. Poza tym, Shihuangdi również wprowadził standardowe jednostki miar, bowiem wcześniej każde królestwo korzystało z własnych, co utrudniało rozwój gospodarki. Zjednoczył on również waluty i prawa. Z jednej strony stworzył korzystne warunki dla rozwoju gospodarki całego kraju, a z drugiej, w wielkim stopniu wzmocnił pozycję władzy centralnej.
W celu obrony przed atakami północnych mniejszości narodowych, Shihuangdi zorganizował budowę wielkiego muru obronnego, który ciągnął się ponad 10 tysięcy li (1 li równa się pół kilometra). Zgromadził również ponad 700 tysięcy robotników, by zbudowali jego grobowiec i armię terakotową, które są obecnie wielkim światowym dziedzictwem.
Shihuangdi po raz pierwszy zjednoczył Chiny, stłumił separatyzmy lokalnych królestw i nieustanne wojny domowe. Założył potężne, wielonarodowościowe cesarstwo feudalne, które otworzyło nową kartę w historii Chin.
[ 
