Za każdym razem, kiedy zapalamy zapałkę, korzystamy z chińskiego wynalazku. Pierwsze zapałki wynalazły w roku 577 naszej ery zubożałe damy dworu podczas trwania oblężenia istniejącym krótko chińskim królestwie Północnej Dynastii Qi. Podczs oblężenia znalazły się one w bardzo ciężkiej sytuacji: brakowało im hubki, i musiały wymyślić jakiś sposób krzesania ognia do gotowania, ogrzewania itp. Sąsiadujące z państwem Północnej Dynastii Qi królestwa - Północne Zhou i Chen uzgodniły między sobą jednoczesny atak na Północne Qi z obu stron. Najazd się udał, a państwo Qi zniszczono. Później obie zwycięskie strony walczyły ze sobą, aby następnie zniknąć z mapy podczas kolejnego zjednoczenia Chin za czasów panowania dynastii Sui(581--617).

Pierwsze zapałki robiono z siarki. Znaleziono zapis w książce zatytułowanej 《Zapiski o rzeczach dziwnych i niezwykłych》, napisanej około roku 950 przez Tao Gu: "Kiedy w nocy zdarzy się nagły wypadek, może to trochę potrwać, zanim uda się otrzymać płomień pozwalający zapalić lampę. Ale pomysłowy człowiek wymyślił zasady impregnacji siarką małych sosnowych patyczków oraz takie reguły ich przechowywania, żeby były zawsze gotowe do użycia. Otrzymuje się mały płomyk - jak kłos zboża. Tę cudowną rzecz poprzednio nazywano 《niewolnikiem przynoszącym światło》. Potem jednak, kiedy stała się artykułem handlowym, nazwę zmieniono na《ognisty calowy patyk》".

Nie mamy dowodów istnienia zapałek w Europie przed rokiem 1530. Tak więc Chińczycy używali już zapałek niemal tysiąc lat, zanim dotarły one do Europy. Zapałki z łatwością mógł przywieźć któryś z Europejczyków podróżujących do Chin w czasach Marco Polo. Wiemy bowiem na pewno, że sprzedawano je na straganach ulicznych w Hangzhou około roku 1270. Istnieją na to dowody w jednej z sześciu i pół tysiąca zachowanych starożytnych ksiąg topograficznych o regionach i miastach w Chinach, zatytułowanej 《Instytucje i obyczaje Starej Stolicy, Hangzhou》. Pochodzi ona z roku 1270 i szczegółowo wylicza wydarzenia począwszy od roku 1165. Użycie siarki w najwcześniejszych europejskich zapałkach zdaje się świadczyć o ich bezpośrednim przywiezieniu przez jakiegoś europejskiego podróżnika. Dzisiaj nadal używa się siarki do wyrobu zapałek, chociaż w roku 1830 Sauria we Francji i Kammerer w Niemczech dokonali przełomu, dzięki któremu mamy współczesne zapałki, produkowane ze złożonej mieszanki fosforu żółtego, siarki i chloranu potasowego.

Łatwo jest nam przyjmować za rzecz oczywistą takie małe, codziennie używane artykuły pierwszej potrzeby, jak zapałki. Są tanie i wyrzucane po jednokrotnym użyciu. Ale gdzie bylibyśmy bez nich? Większość ludzi w dzisiejszym rozwiniętym świecie, zajętych swoimi codziennymi sprawami, nieświadomie nosi ze sobą te małe symbole - pamiątki pomysłowości grupy anonimowych kobiet chińskich z VI wieku, wytwory ich desperacji w obliczu głodu i prawdopodobnej gwałtownej śmierci.