Zhangjiajie – bardzo znane malownicze miejsce - położone jest w Obwodzie Autonomicznym Miao i Tujia w zachodniej części prowincji Hunan. W południowo-zachodniej części tego obwodu autonomicznego znajduje się góra przypominająca kształtem feniksa w locie. Dlatego też położone u jej podnóża miasto nazwano Miastem Feniksa. Na terenie tego mającego długą historię miasta znajduje się wiele atrakcji turystycznych i zabytków. Zachowały się tam ulice z kwarcytową nawierzchnią, zabytkowa wieża oraz domy wybudowane za panowania dynastii Ming i Qing. Przez okolicę przepływa zaś malownicza Rzeka Tuo. W tym niewielkim miasteczku panuje błogi spokój. Urodził się w nim wybitny współczesny pisarz Shen Congwen. W jego słynnej powieści „Miasto na granicy" znajdujemy poetycki i bardzo malowniczy opis Miasta Feniksa. Shen przedstawia w niej światu swoje rodzinne strony. W Mieście Feniksa urodził się także mistrz malarstwa Huan Yongyu. Artysta podróżował po całym świecie, ale u progru starości powrócił w rodzinne strony i założył tu swoją pracownię. Miasto Feniksa wpisano na narodową listę historycznych miejscowości. Przyciąga ono rzesze turystów chińskich i zagranicznych.

Przewodniczka Xiao Hua opowiada:

"W czasach dynastii Yuan i Ming mury miejskie zbudowane były z ziemi i cegieł, a ich łączna długość wynosiła 2000 metrów. Na wschodzie, południu, zachodzie i północy znajdowały się w odstępie 500 metrów wieże strażnicze."

W Mieście Feniksa odwiedziliśmy najpierw dom mistrza literatury Shen Congwena. Xiao Hua mówi:

„To dom jego dziadka, tu się urodził i mieszkał. Po śmierci dziadka rodzina zbankrutowała. Jako 15-latek Shen Congwen opuścił rodzinne miasto i został żołnierzem. Cztery lata później, mając 19 lat, samotnie pojechał do Pekinu, gdzie rozpoczął swoją karierę literacką."

Dom, w którym przyszedł na świat Shen Congwen, posiada typowy dla architektury południowych Chin czworokątny dziedziniec. Składa się z 11 pomieszczeń i jest bogaty w architektoniczne detale. Dom ten został kupiony przez dziadka Shen Congwena w roku 1866. Dziadek był za czasów dynastii Qing admirałem stacjonującym w południowej części kraju. W roku 1982 Shen Congwen po raz ostatni odwiedził dom, w którym się urodził. Bardzo długo nie chciał go opuścić.

Oprócz rodziny Shen, w Mieście Feniksa żyją 24 wielkie rody. Każda z nich ma swoją świątynię służącą kultowi przodków. Odwiedziliśmy świątynię należącą do rodu Yang. Przewodniczka Xiao Hua mówi:

"Z reguły w górnej części świątyni znajduje się platforma, a na dole izba. Nikt w niej nie mieszka. Wejście do sali przodków powinno znajdować się pośrodku, ale akurat tutaj mamy do czynienia z wyjątkiem - wchodzi się z boku. Świątynie zbudowano w taki sposób, że rozciąga się z niej widok na Rzekę Tuo. Według tradycyjnych wierzeń, woda to bogactwo, a więc takie ulokowanie świątyni miało przynościć rodzinie dodatkowe pieniądze."

Bardzo znanym w Mieście Feniksa miejscem jest rezydencja i pracownia mistrza chińskiego malarstwa Huang Yongyu, zwana Duocui.

Huang Yongyu jest wybitnym malarzem, posługującym się tradycyjną chińską techniką tuszową, jak i techniką malarstwa olejnego. Jest jednak także grafikiem, rysownikiem, rzeźbiarzem oraz pisarzem.

Xiao Hua pokazuje nam dom artysty:

"Proszę spojrzeć w prawo, obok tego drzewa stoi na palach budynek z trzema chińskimi znakami: 'duo cui lou'. To właśnie pracownia Huang Yongyu. Często wraca on do naszego miasta mieszka wtedy w tym domu."

Domy na palach są charakterystyczne dla tradycyjnej architektury mniejszości Miao, Tujia, Dong i Shui, które zamieszkują zachodnią część prowincji Hunan, zachodnią część prowincji Hubei oraz prowincję Guizhou. W tych regionach zobaczyć można wiele takich budynków. Xiao Hua uważa, że domy na palach mają w zachodnim Hunanie szczególne cechy:

"W zachodniej części prowincji Hunan jest sporo gór, więc trudno znaleźć kawałek płaskiego terenu pod budowę domu. Dlatego zaczęto budować na palach. Domy na palach są tutaj czarne, gdyż ich ściany impregnowano olejem tong. Działa on odkażająco, a mamy tu bardzo dużą wilgotność."

Późną jesienią płyniemy Rzeką Tuo. Wieje chłodem. Przewodniczka Xiao Hua mówi:

"Przed nami Most Tęczy, zwany też Mostem Wiatru i Deszczu. Wybudowany został w roku 1615, u schyłku panowania dynastii Ming. Aż do lat osiemdziesiątych XX wieku wiódł tędy szlak z Miasta Feniksa do prowincji Guizhou."

Informacje praktyczne

W Mieście Feniksa występują cztery wyraźnie rozgraniczone pory roku, wszystkie sprzyjają turystyce.

Należy zwracać uwagę na obyczaje mniejszości etnicznych:

Nie wolno stawać na progu.　　　

Mężczyżni i kobiety nie mogą mieszkać w jednym pokoju.　　　

W domu Miado nie należy siadać na miejscu skierowanym ku domowemu sanktuarium.　　　

W wioskach Miao nie należy żartować z zamężnymi kobietami.

W wioskach Miao i Tujia nie wolno gwizdać, zwłaszcza w domach.