Mówi się, że tak jak trudno jest znaleźć tysiącletnie drzewo w górach, tak samo trudno jest znaleźć stulatka na Ziemi. Jednak w dzisiejszych Chinach dobrze żyje wielu stulatków. Chińskie Towarzystwo Gerontologiczne przyznało miastu Dongxing w Guansidżuańskim Regionie Autonomicznym 16 miejsce w Chinach pod względem długości życia jego mieszkańców. Jesienią ubiegłego roku nasza reporterka rozmawiała z mieszkańcami Dongxingu i brała udział w urodzinach 103 letniego Ruana Jizhonga z mniejszości Jing, który urodził się 4 sierpnia 1908 roku. Podczas urodzin Ruan Jizhong zaczął śpiewać.

Grupa etniczna Jing, z której pochodzi Ruan jest jedyną w Chinach mniejszością nadmorską, a także jedną z bogatszych mniejszości narodowych kraju. Trzy piękne wysepki w okolicach miasteczka Jiangping w obrębie Dongxingu – Wutou, Shanxin i Wanwei, to jedyne miejsca zamieszkiwane przez tę mniejszość. Ruan Jizhong mieszka w wiosce na wysepce Wutou. Mówi: "Teraz jestem już stary i nie pracuję. Po posiłku udaję się do pawilonu pieśni. Śpiewa tutaj wiele starszych osób, zwłaszcza 1 i 15 sierpnia. Wtedy przypada święto pieśni naszej mniejszości Jing. To dla nas kilka naprawdę szczęśliwych dni".

Starszy pan jest nastawiony do życia entuzjastycznie i pogodnie. Wszystkich traktuje bardzo uprzejmie. Jego żona Wu Xiulian ma 99 lat, a córka 73. Żyją prosto, ale wygodnie. Szef komitetu wiejskiego Chen Jianliang powiedział, że komitet otacza opieką grupę starszych ludzi. Mówi: "Corocznie z okazji świąt i festiwali przyznajemy im zapomogi. Każda ze starszych osób dostaje miesięcznie 280 juanów i dwa worki ryżu raz na kwartał. Mogą żyć przyzwoicie. Każdego miesiąca szef komitetu wiejskiego składa im wizytę, aby sprawdzić jak się czują i czy są zdrowi".

Do końca ubiegłego roku w miejskich i wiejskich rejonach Dongxingu żyło 18 stulatków, 15 osób 99 letnich, ponad 500 osób w wieku powyżej 90 lat i 2770 osób, które przekroczyły 80 lat. Chińskie Towarzystwo Gerontologiczne przyznało miastu Dongxing tytuł miasta ludzi długowiecznych.

Warto podkreślić, że takie miejsca, w których ludzi żyją bardzo długo, znajdują się głównie w biednych rejonach górskich a Dongxing jest zamożnym nadmorskim miastem. Mówiąc o nim, dyrektor Miejskiego Biura Spraw Obywatelskich Liu Yongsheng stwierdził: "Po pierwsze, wśród chińskich miast portowych, nie było nigdy miasta, w którym ludzie by tak długo żyli. Dongxing jest pierwszym; Po drugie, wśród stulatków w Dongxingu, stosunek mężczyzn do kobiet wynosi w zasadzie pół na pół, a w innych miejscach jest jak dwa do ośmiu. Po trzecie, Dongxing znajduje się w strefie subtropikalnej, czyli poza tzw. pasem długowieczności jak to się na świecie określa. Chińskie Towarzystwo Gerontologiczne uważa, że warto dokładnie to zbadać".

Na trzech wysepkach zamieszkałych przez mniejszość etniczną Jing, powietrze jest czyste a krajobraz malowniczy. Stwierdzono, że zawartość ujemnych jonów tlenu w powietrzu wynosi ponad 1000 na metr sześcienny. Rosną tu także nadmorskie lasy.

Nasza reporterka złożyła wizytę u innego wiekowego mieszkańa Liu Jingminga, który ma 101 lat i pochodzi z wioski Jianglong. Jego żona Huan Zhaoying liczy sobie 90 lat. Oboje nadal cieszą się dobrym zdrowiem. Mają sześcioro dzieci i już piąte pokolenie wnuków. Dziennikarka rozmawiała z nimi.

Reporterka: Czy lubi pan jeść mięso?

Liu Jingming: Tak, jem.

Reporterka: Oprócz mięsa, co jeszcze pan lubi?

Liu Jingming: Jem tłuszcz wieprzowy, nie lubię chudego mięsa.

Reporterka: Ile je pan ryżu?

Liu Jingming: Jem zupę ryżową rano, a ryż gotowany wieczorem.

Reporterka: Czy jada pan posiłek złożony z dwóch potraw?

Liu Jingming: Tak.

Reporterka: Co jeszcze pan jada?

Syn stulatka: Warzywa, ryby, ziemne ananasy.

Reporterka: Co to jest ziemny ananas, czy to warzywo?

Syn stulatka: Tak.

Jak powiada przysłowie, „środowisko kształtuje ludzi". W Dongxingu stulatkowie mają dobre nastawienie do życia, jedzą to co lubią, głównie ryby, krewetki, kraby i inne owoce morza. Lubią też jeść słodkie ziemniaki.

Ludność mniejszości Jing postępuje zgodnie z tradycyjnymi cnotami szacunku dla osób starszych. Młodsi z troską się nimi opiekują. Liu Yong - syn Liu Jingminga mówi: "Moi bracia i ja dajemy rodzicom co miesiąc 100 juanów. Dochodzą do tego zapomogi. Razem tata i mama mają miesięcznie około 1000 juanów i mogą jeść to co lubią".

Miasto Dongxing znajduje się na granicy chińsko-wietnamskiej. Jest ono wygodnym lądowo-morskim portem handlowym, obsługującym także handel z państwami ASEAN-u. Władze lokalne przywiązują dużą wagę do ekologii. „Chcemy kopalń złota i srebra, ale także czystych rzek i gór" , taka jest ich koncepcja rozwoju.

Niedawno eksperci z Instytutu Nauk Geograficznych i Zasobów przy Chińskiej Akademii Nauk pobrali do analizy próbki powietrza, wody, gleby i roślin z Dongxingu. Doszli do wniosku, że wszystkie dane są znacznie lepsze niż standardy międzynarodowe. Dyrektor Chińskiego Towarzystwa Gerontologicznego, profesor Uniwersytetu Pekińskiego Xiao Zhenyu mówi: "Wszyscy wiemy, o istnieniu w wodzie i glebie, pierwiastka śladowego - selenu. Im wyższa jest jego zawartość, tym lepiej dla naszego zdrowia. Jego zawartość, wg standardów światowych, powinna wynosić 0.29. W Dongxingu jest znacznie wyższa".

W 2010 r. w mieście rozpoczęto wprowadzać nowy system ubezpieczeń społecznych. Sekretarz komitetu miejskiego KPCh Liao Rufen mówi: "W następnym etapie skoncentrujemy się na osobach starszych. Będziemy je nadal otaczali opieką w życiu codziennym oraz wypłacali zapomogi, tak by mogli godnie żyć".