Również dawna stolica Japonii, Kioto, oraz Gyeongseong (obecnie Seul) w Korei Południowej po przetłumaczeniu dadzą wyraz Stolica.Nazwa Pekin była wiele razy zmieniana. Między 1928 a 1949 rokiem miasto nazywało się Beiping, co oznaczało Północny Pokój.Yanjing to nieoficjalna nazwa miasta, używana podczas panowania dynastii Zhou. Obecnie tę nazwę nosi miejscowe piwo. Marco Polo w swoich relacjach nazwał Pekin z mongolska Cambaluc (pol. Chanbałyk).Pozostałe nazwy stolicy są opisane w dziale Historia.Mieszkańcy Pekinu używają tutejszego dialektu, od którego pochodzi standardowy język mandaryński. Przy granicy z prowincją Hebei używa się innych dialektów języka mandaryńskiego.W Chinach szczególnie popularna jest opera pekińska. Na typowy spektakl składają się śpiew, dialogi, a także gesty, ruchy, walka i akrobacje wśród aktorów. Aktorzy często posługują się archaiczną odmianą tutejszego dialektu, który jest zupełnie inny od współczesnego języka. Niestety często nawet sami Chińczycy nie mogą zrozumieć, o czym mówią aktorzy. Mimo to, w niektórych nowoczesnych teatrach, tekst wyświetlany jest po angielsku.Tradycyjnym stylem architektonicznym w Pekinie jest siheyuan. Mieszkania budowane w tym stylu są na wzór kwadratu, a w środkowej części znajduje się dziedziniec. Na dziedzińcu często rosną drzewka i znajduje się oczko wodne z rybami.