Świątynia Sakya to kolebka dynastii sakya i ważny ośrodek buddyzmu tybetańskiego, będącego jedną z czterech odmian tej religii. W połowie XIII wieku, była centrum politycznym, ekonomicznym, kulturalnym i wojskowym.
Niegdyś świątynia ta dzieliła się na część południową i północną. Tę drugą zbudował Kun Gongquejiebu, założyciel odłamu sakya, a południową w roku 1268 r. niejaki Pagdy. Świątynia, którą dzisiaj widzimy, to część południowa ponieważ część północna została zrujnowana.
Południowa świątynia Sakya jest świątynią przypominającą swoim kształtem zamek. Znajduje się w niej wiele cennych przedmiotów będących świadectwem dawnych ścisłych związków między Chinami a Tybetem - sutry, posągi buddów, porcelana i freski. Świątynia ta zwana jest „drugim Dunhuang".