11 sierpnia 2012 roku na igrzyskach olimpijskich w Londynie, jedyna Tybetanka w chińskiej ekipie Choeyang Kyi zdobyła brązowy medal w chodzie kobiet na dystansie 20 km. W najtrudniejszej chwili na jej twarzy zagościł uśmiech. Ta dziewczyna o ciemnej skórze przeszła do historii. Wynikiem 1 godzina 25 minut 16 sekund pobiła rekord Azji na tym dystansie ustanowiony przez koleżankę z drużyny Liu Hong, i jako pierwsza tybetańska zawodniczka zdobyła olimpijski medal. Na wręczenie medalu czekała skromnie, razem z dwiema sportsmenkami z Rosji.

„Nie spodziewałam się, naprawdę się tego nie spodziewałam. Z uwagi na moją słabszą formę przed kilkoma dniami, nie oczekiwałam, że zdobędę medal. To po prostu niemożliwe!". Choeyang Kyi potrząsając głową mówi: Po zmianie warunków treningowych z górskich na nizinne, wystąpiło u mnie zjawisko długu tlenowego, które utrzymywało się aż do przyjazdu do Londynu". Na dwóch ostatnich okrążeniach pomyślałam jednak, że muszę walczyć o medal". Po zakończeniu rywalizacji poczuła silny ból w obydwu kolanach.

Od jej wejścia do reprezentacji w chodzie kobiet upłynęły zaledwie dwa lata i dwa miesiące. W roku 2011 Choeyang Kyi po raz pierwszy brała udział w Ogólnochińskich Mistrzostwach w Chodzie Kobiet i wywalczyła na nich srebrny medal. W marcu tego roku zdobyła trzecie miejsce podczas olimpijskich kwalifikacji, i została pierwszą sportsmenką tybetańską biorącą udział w olimpiadzie.

Choeyang Kyi urodziła się w rodzinie pasterskiej w części północnej prowincji Qinghai. Ma siostrę. Sukces odniesiony przez Choeyang Kyi wzbudził ogromny entuzjazm w jej rodzinnych stronach. Tak, jak inne dzieci pasterzy, od małego, często na koniu pomagała rodzicom przy wypasie zwierząt. Gdy miała 9 lat Choeyang Kyi świetnie jeździła konno. W wieku 21 lat wstąpiła do prowincjonalnej szkoły sportowej Qinghai. Jej koledzy i koleżanki nie wróżyli jej jednak sportowych sukcesów na arenie międzynarodowej, zwłaszcza w lekkiej atletyce. Jednak dzięki żmudnym treningom zrealizowała swoje sportowe marzenia. Powiedziała naszej reporterce, że codziennie w drodze do szkoły pokonywała więcej aniżeli 25 km, chociaż baza treningowa była blisko jej domu. Przed wyjazdem do Londynu rodzice odwiedzili ją podczas treningu, co dodało jej otuchy.

Choeyang Kyi powiedziała: „W 2008 r, po raz pierwszy zobaczyłam w telewizji igrzyska olimpijskie, ale nie spodziewałam się, że kiedyś sama wezmę w niej udział i zdobędę medal. Dodaje - już długo nie jadłam baraniny, a teraz mam ochotę na dobry posiłek".

Choeyang Kyi znaczy po tybetańsku - słońce. Udział w olimpiadzie, był dla niej wielkim zaszczytem. Jest bardzo szczęśliwa, że zdobyła medal. Ma także nadzieję, że coraz więcej Tybetańczyków będzie uprawiać sport.

Dzięki sukcesowi Choeyang Kyi wiele tybetańskich dzieci zaczęło mieć sportowe marzenia. Teraz, w zespole, w którym trenowała chód jest ponad 70% tybetańskich sportowców.

Przedstawiciel biura ds. kultury i sportu w prefekturze Haibei powiedział, że dzięki temu, że Choeyang Kyi zdobyła medal w ważnej w olimpijskiej konkurencji, zmienia się podejście lokalnych mieszkańców do sportu. Są oni obecnie bardziej skłonni posłać dziecko do szkoły sportowej. Dyrektor prowincjonalnego biura sportu Qinghai Feng Jianping stwierdził, że fakt, iż dziewczyna ze zwykłej pasterskiej, tybetańskiej rodziny, stała się olimpijką, jest dowodem na równe traktowanie osób wywodzących się z różnych grup etnicznych w Chinach. Także cechy psychiczne Choeyang Kyi, jej osobowość, pewności siebie, i sportowy duch odzwierciedlają cechy ludzi pochodzących z tego kraju.

Choeyang Kyi powiedziała, że jej idolem jest słynny płotkarz chiński Liu Xiang. „Zapłacił on wysoką cenę za swój sukces. Lubię go i wspieram go". Dalej mówi, „On jest naprawdę świetny, jest dla nas - chińskich lekkoatletów - wzorowym przykładem. Naprawdę, podziwiam go".