Z okazji 60 rocznicy powstania Pekińskiego Teatru Sztuki Ludowej dramat Herbarciarnia raz jeszcze wystawił w Teatrze Stolica. Premier Chin Wen Jiabao z tożsamością audiencji generalnej kupił bilet do oglądania występu. Ten dramat pojawiał się już ponad 50 lat, i został wykonany ponad 600 spektakli, a jeszcze jedno głosowanie jest trudne do znalezienia. Jest to żywe świadectwo tego, że Pekiński Teatr Sztuki Ludowej wytrwale obstaje przy moralności sztuki, aby stworzyć arcydzieła artystyczne. Od „Herbaciarnia", „Burza", „Longxugou – Smok Beard Ditch" do „Pierwsze piętro świata", „Wujek (Starzec) Pekinu", „Tysiąca świateł" i innych, na przestrzeni 60 lat Pekiński Teatr Sztuki Ludowej przedstawiał jeden za drugim własne klasyczne dzieła, i tym stał się wyjątkowym i jasnym sztandarem w chińskich kręgach dramatycznych. Ludzie będą pytać, że co to jest tajemnica tego, że Pekiński Teatr Sztuki Ludowej może wiecznie utrzymywać zieleń drzewa sztuki?

W dzisiejszym programie „Kultura chińska" zapraszamy miłośniczkę dramatu Wang Xiao do wspólnego zbadania tej tajemnicy.

W Sali prób Pekińskiego Teatru Sztuki Ludowej wisi cztery duże znaki chińskie „Dramat, najważniejszy pod niebem". To jest dokładnie duszą w sztuce kondensacyjną w ciągu 60 lat tego teatru. „Dramat, najważniejszy pod niebem", te słowa pochodzi z mistrza dramatu, pierwszego prezesa Pekińskiego Teatru Sztuki Ludowej Cao Yu. W roku 1995 w prologu książki „O szkole aktorskiej Pekińskiego Teatru Sztuki Ludowej" on pisał:"Pekiński Teatr Sztuki Ludowej ma wiele doświadczeń, ale moim zdaniem, że najważniejsze są obsesja i miłość artystów w sztukę, i ich duch wytrwałości i doskonałości w stosunku do sztuki dramatycznej, nie zależnie od tego, są jakie warunki socjalne, w budowie teatru na wysokim poziomie niezbędny jest szlachetny duch artystyczny." W duchu „Dramat, najważniejszy pod niebem" w Pekińskim Teatrze Sztuki Ludowej aktorze i pracownicy zawsze czują respekt pod sztuką, i prowadzą nieugięte wysiłki na rzecz stworzenia sztuk pięknych.

W oczach Wang Xiao pan Lin Zhaohua jest właśnie przedstawicielem ducha "Dramat, najważniejszy pod niebem". Wang Xiao powiedziała naszemu reporterowi twierdząc:

- Kiedy byłem absolwentem, wziąłem lekcje nowoczesnego aktorstwa, spędziłem semestr prowadzenia badań nad studiami teatralnymi znanego reżysera Pekińskiego Teatru Sztuki Ludowej Lin Zhaohua. A teraz jako reporter mam okazje do przeprowadzenia wywiadu Pekińskiego Teatru Sztuki Ludowej. Uważam, że Pekiński Teatr Sztuki Ludowej zajmuje ważne miejsce w historii rozwoju dramatu chińskiego.

Wobec artystów Pekińskiego Teatru Sztuki Ludowej odziedziczenie i obstawanie przy tradycji jest to wspólna orientacja wartości, w ich oczach te dzieła, które przetrwały próbę historii, są nieśmiertelnymi klasykami sztuki. W ciągu ostatnich lat artyści Pekińskiego Teatru Sztuki Ludowej raz jeszcze wyjechali na występy „Herbaciarnia", „Rodzina", „Dzicz", „Longxugou – Smok Bead Ditch", „Cai Wenji" i innych klasycznych utworów dramatycznych, które reprezentują tradycję i styl Pekińskiego Teatru Sztuki Ludowej.

Omawiając te repertuary klasyczne Wang Xiao mówi:

- Jakiś czas temu rozmawiałem z reżyserem chińskiego Teatru Narodowego NTCC panią Tian Qinxin, wysuwałem niej pytanie o tym, że w twoim umyśle jaka jest różnica Pekinu Laoshe i Pekinu ciebie. Odpowiedziała ona, że Pekin u Pekińskiego Teatru Sztuki Ludowej jest to naprawdę Pekin pod piórem pana Laoshe, wszelkie wstyd i chwała, które przeżywało to miasto we własnej historii, o ile mogą być pokazane przez dramat, to wykazali dokładnie i najżywiej artyści Pekińskiego Teatru Sztuki Ludowej, i poprzez wykazania takiego ducha narodowego oni stworzyli dramat o smaku pekińskim, który należy tylko do Pekińskiego Teatru Sztuki Ludowej, jest to jego tradycja.

Moc z klasyków jest wieczna i może przenikać przez lata. Fakty udowadniały już, że klasyka nadal ma wielką witalność. Duchowych konotacji odzwiercielonych w klasycznych repertuarach potrzebują też dzisiejsi młodzi ludzie. Jak odziedziczyć tradycję i przedstawiać nadal klasyczne repertuary, nad tym problemem wspólnie pomyślą wszyscy artyści i pracownicy Pekińskiego Teatru Sztuki Ludowej. A w rzeczywistości tempo artystów do innowacji i zmiany nigdy nie przestało się. Od „Absolutny sygnał", który wywołał sensację w 80-tych latach ubiegłego stulecia, do późniejszych nowych dramatów jak np. „Pies bóg Nirvana", „Wotou Gildia Hali", „Powiernik", i „Komedia smutku", zarówno styl pisania jak i reżyseria artystycznej obróbki odzwierciedlały nowiutki styl.

Jeszcze w czasie w uniwersytecie Wang Xiao stała się już członkinią grupy fanów Pekińskiego Teatru Sztuki ludowej. Ona mówi:

- Ja, jako stara fan Pekińskiego Teatru Sztuki Ludowej, z niecierpliwością czekam na jego przedstawianie nowego repertuaru. Wezmę na przykład dramat Bailuyuan, który jest dostosowany do powieści Chen Zhongshi pod tym samym tytułem, i skierowany przez Lin Zhaohua. W tradycji chińskiego dramatu scenicznego jest wirtualne tło, a na scenie dramatu Bailuyuan było doprowadzonych pięć sztuk bydła. Wywołało to wielkie kontrowersje, ponieważ, jest to teatralna tradycja Zachou. Reżyserowie Pekińskiego Teatru Sztuki Ludowej mają odwagę przełamania własnych tradycji teatralnych. Innym przykładem jest zeszłoroczny „Komedia smutku". Na scenie istnieją tylko jeden stół i jedno krzesło, a nie żadne inne rekwizyty. Jeden i pół godzinny występ zakończył się gromkimi brawami. Jest to szczególnie odważne.

W latach 80-tych ubiegłego stulecia „Absolutny sygnał" był bardzo bardzo pionierskim dramatem, współpracowanym przez Lin Zhaohua i Gao Xingjian, aż do chwili obecnej, nadal znajduje się w czołówce współczesnych dramatów chińskich. Dramat ten jest zarówno tradycyjny jak i klasyczny, i rozszerza się nieustannie. Jest to właśnie urok Pekińskiego Teatru Sztuki Ludowej.

Na drodze pogoni za sztuką Pekiński Teatr Sztuki Ludowej nigdy nie dał się ingerencji hałasu społecznego, i dzięki temu trenował wiele znakomitych talentów w różnych dziedzinach. Wang Xiao powiedziała naszemu reporterowi, że aktor He Bing jest jej idolem. Ona mówi:

- W roku 1993 Pekiński Teatr Sztuki Ludowej prowadził próby i występy dramatu „Grający ptak", Lin Yuankun zagrał główną rolę w dramacie – Sanye. Dwa lata temu teatr raz jeszcze przeprowadził występy tego repertuaru, tym razem He Bing pełnił rolę główną. Wobec aktorów rola ta jest bardzo trudna. Ponieważ, w dramacie Sanye jest potomkiem Manchu, ma ekstrawagancki styl, umiejętnie gra ptaki. To, że przejawia ponure uczucie samotnego szlachta w szpitalu psychiatrycznym, naprawdę jest bardzo bardzo trudne. Ale jego wydajność jest bardzo dobra. W ubiegłym roku on i Chen Daoming współpracowali w nowym dramacie Komecia smatku, grał on rolę młodego dramaturga, grał bardzo dobrze.

Pekiński Teatr Sztuki Ludowej ma starą tradycję, oto właśnie, kiedy wykonanie zakończyło się, aktorzy kłaniają się publiczności w teatrze. W tym momencie wszyscy widzowie wstają i gorąco oklaskują, długo niekończące. Wang Xiao powiedziała naszemu reporterowi, że za każdym razem będzie ona do łez. Ona mówi:

- Jest to pewne uczucie, które nigdy nie będzie podczas oglądania filmów i TV. Pierwotnie dokonałam decyzji o pobycie w tym mieście, aby mogłam często udawać do Pekińskiego Teatru Sztuki Ludowej na oglądanie występu.

Były prezes Pekińskiego Teatru Sztuki Ludowej Cao Yu powiedział:"Wielbłąd spaceruje powolnie, a ma ducha Ryoma". 60 lat upłynęło już, Pekiński Teatr Sztuki Ludowej z takim duchem wita bardziej atrakcyjną przyszłość.