Na przełonie wiosny i lata 2012 roku w galerii sztuki chińskiej Centralnej Akademii Sztuk Pięknych odbyła się wystawa malarstwa pt. Życie. Wśród wystawionych ponad 100 obrazów istnieją odbycie życia ogółu społeczeństwa, a także pięknych gór i rzek ojczyzny, jak i również przedstawianie doniosłych wydarzeń w różnych okresach republiki. Autorem tych dzieł jest znany chiński malarz olejny Su Gaoli. Prace te przedstawiają proces mentalny artysty. Su Gaoli podarował te własne prace swojej Alma Mater – Centralnej Akademii Sztuk Pięknych.

Su Gaoli urodził się w roku 1937, jest słynnym malarzem olejnym i pedagogiem sztuki w Chinach, i wybitnym przedstawicielem trzeciego pokolenia chińskich malarzy olejnych, jego prace mają widoczne artystyczny styl realizmu. Su Gaoli powiedział naszemu reporterowi, że wystawione na obecnej wystawie prace głównie są jego pracami malarskimi w latach 70-tych i 80-tych ubiegłego stulecia. Pan Su ma 76 lat, ale nadal jest dosyć zdrowy i silny. On mówi:

- Tak, jak inni ludzie, życie artystów jest albo długie, albo krótkie, niektórze z nich są zdrowi, a inni chorzy. Mój nastrój ciągle jest dobry, zawsze jestem optymistyczny do życia, myślę, że co sprzyja mojemu zdrowiu.

W roku 1958 Su Gaoli stał się studentem wydziału malarstwa olejnego Centralnej Akademii Sztuk Pięknych, i w okresie 1960 – 1966 studiował w Akademii Sztuk Pięknych Repin w byłym Związku Radzieckim, jego nauczycielem jest Andriej Mielnikow – top artysta świata współczesnego malarstwa, wielki mistrz realistycznej szkoły. Mówiąc o własnym życiu uczenia się w byłym Związku Radzieckim Su Gaoli powiedział, że jest to bardzo ważne doświadczenie w jego życiu, a także jego majątek. W owym czasie stosunki chińsko-radzieckie pogarszały się, Su Gaoli i inni chińscy studenci bardzo cenili życia studiów w Związku Radzieckim. Pan Su mówi:

- Warunki uczenia się naprawdę były bardzo dobre, mieliśmy nie tylko dobrych nauczycieli, a także bogate biblioteki i muzea. W tym okresie czasu braliśmy udział w jakiejś politycznej działalności walki przeciwko rewizjonizmowi, a mimo tego, nasza główna energia była kładziona na profesjonalną naukę.

W maju 2012 roku nauczyciel Su Gaoli – Adriej Mielnikow umarł, Su Gaoli założył żałobę dla nauczyciela w swym domu. Su Gaoli żywi głębokie uczucie dla swego nauczyciela Mielnikowa. On mówi:

Ten nauczyciel jest zbyt ważny dla mnie. Nauczyłem się wiele z niego. Nauczyłem się wiele od niego, on dał mi wiele wskazówek zwłaszcza w dziedzinie pojęcia twórczości artystycznej.

Można tak mówić, że artystyczna kariera Su Gaoli przeżywała wzloty i upadki w miarę fali czasów. Przed jego udaniem się do Związku Radzieckiego na studia był w Chinach Wielki Skok, a po jego powrocie z zagranicy nastąpiła się tzw.-na wielka rewolucja kulturalna, w wyniku tego on napotykał różnorodnych przeszków i trudości na jego drodze uczenia się i tworzenia sztuki, a również dzięki temu on miał więcej realnych doświadczeń życiowych w swej twórczości artystycznej. Po wybuchu tzw.-nej wielkiej rewolucji kulturalnej tak, jak niezliczeni inni chińscy artyści, jego działania artystyczne zostały zmuszone do zatrzymania, i aż do roku 1972 Su Gaoli ponownie podniósł szczotki. On mówi;

- Są to prace malarskie w początkowym okresie czasu lat 70-tych ubiegłego wieku, w tym czasie moje techniki malarskie były już stosunkowo nieznane, ale pracowałem z pełnym zapałem. Wśród tych obrazów istnieją dobre prace."

Wiele z obrazów Su Gaoli jest na podstawie wiejskich tematów, takich jak jego słynne dzieło – duży obraz olejny „Na górach Taihang". Su Gaoli powiedział naszemu reporterowi, że od dzieciństwa on interesuje się obszarami wiejskimi, jego poczucie sztuki pochodzi z obszarów wiejskich. On mówi:

W okresie czasu od 1972 roku do połowy 80-tych lat ubiegłego wieku wielokrotnie poszłem do gór Taihang, ponieważ w górach Taihang istnieją nie tylko mój dom, a także moja baza artystyczna. Powiat Pingding jest moim miastem rodzinnym, a w Dazhai jest moja baza artystyczna, one znajdują się w górach Taihang. Tutaj ukształcił się główny kierunek mojej sztuki, oto właśnie pokaz zwyczajów i obyczajów na obszarach wiejskich północnych Chin.

Malarstwo olejne to praktyki artystyczne na Zachodzie. Su Gaoli powiedział naszemu reporterowi, że w czasie pobytu w byłym Związku Radzieckim on naśladował taktykę zachodnich mistrzów, i tym sposobem studiował cechy ich języka artystycznego, a po powrocie do kraju on w swoich obrazach więcej w pełni wykazał lokalny smak i obyczaje chińskie. On mówi:

Jest to rodzaj emocjonalnego zaangażowania, a także zmiana i akumulacja techniki. Staram się odzwierciedlać w swoich dziełać lokalny smak, w tym i kolorze. Uczyniałem w swej mocy wysiłki, aby moje obrazy miały zarówno styl chiński jak i nieodłączne zalety malarstwa olejnego.

Po powrocie z byłego Związku Radzieckiego do kraju Su Gaoli stał się nauczycielem wydziału malarstwa olejnego Centralnej Akademii Sztuk Pięknych, a teraz przeszedł już na emeryturę. On powiedział naszemu reporterowi, że od połowy 80-tych lat ubiegłego wieku on koncentrował główną siłę do nauczania malarstwa olejnego. Pan Su Gaoli mówi:

- Uważam, że rozwój malarstwa olejnego w Chinach jest to długi proces. Przekształcenie zachodniego malarstwa olejnego w chińskie malarstwo olejne potrzebuje wysiłków kilku pokoleń, i więc ja z inicjatywą koncentrowałem własną główną siłę do nauczania.

Omawiając cechy chińskiego malarstwa olejnego Su Gaoli powiedział, że malarstwo olejne jest importowane z obcych, a posiada ponad 200-letnią historię w Chinach, obecnie w zasadzie znajduje się w etapie realizmu. On mówi:

- Rozwój malarstwa olejnego przeszedł kilku etapów, klasyczne obrazy olejne są stosunkowo bezpośrednio realistyczne. W okresie późnego renesansu pojawiał się impresjonizm, i następnie post- impresjonizm, do którego byli malarze jak np. Cezanne, Van Gogh, I Gauguin. Jeszcze później pojawiały się Kubizm reprezentowany przez Picassa, Fowizm Martinsa, a jeszcze abstrakcjonizm, itd. Chińscy malarze przyjęli w zasadzie realizm, i więc w chwili obecnej chińskie malarstwo olejne znajduje się w etapie realizmu – popularności malarstwa.

Su Gaoli stwierdził ,że urok malarstwa olejnego leży w jego realizmie i bezpośrednim przekazaniu uczucia. Su Gaoli powiedział naszemu reporterowi, że po zakończeniu pokazu w Centralnej Akademii Sztuk Pięknych przedstawiał on będzie nadal w stolice prowincji Heibei – Shijiazhuan wystawę własnych prac malarskich, aby rozstrzeniać więcej ludzi jego własną filozofię artystyczną.