Arytyści opery Yue z chińskiej prowincji Zhejiang zaprezentowali niedawno widowisko „Pawilon Peonii" w Warszawie, Kielce i Kraków. Opera Yue to jedna z najpopularniejszych chińskich form operowych. Jej początki sięgają 1906 roku, a kolebką tego gatunku jest miasto Shaoxing położone w prowincji Zhejiang. A opera „Pawilon Peonii" to legendarna opowieść z czasów dynastii Ming. Przedstawia historię miłości Du Liniang, córki wyższego urzędnika i uczonego Liu Mengmei.

W czasie panowania dynastii Ming w Chinach, burmistrz miasteczka Nan'an, Du Bao, miał córkę, która nazywała się Du Liniang. Była ona mądra i piękna. Du Bao znalazł jej nauczyciela, aby uczył ją codziennie chińskiej kolekcji wierszy „Shijing", czyli "Księgi Pieśni". Jej służąca, dziewczyna Chunxiang, towarzyszyła Du Liniang podczas nauki. W chińskich społeczeństwie feudalnym, stanowisko kobiet było bardzo niskie, zaś wymagania wobec nich były bardzo duże. O małżeństwie córek decydowali rodzice. Niektóre z nich nawet nie widziały przed ślubem swojego przyszłego męża. Du Liniang często czytała „Księga Pieśni" i bardzo podobała jej się wolna miłość opisana w starożytnych wierszach.

Kiedy przyszła wiosna, Chunxiang powiedziała Du Liniang, że za domem znajduje się ogród z przepięknym krajobrazem. Du Liniang ściśle przestrzegając od dziecka reguł feudalnego wychowania, posłusznie czytała kiążki, ćwiczyła kaligrafię i codziennie szyła w swoim pokoju kwiaty. Nigdy nie wychodziła poza granice domu. Skuszona w końcu opowieściami Chunxiang, w tajemnicy przed rodzicami wyszła z domu i poszła się bawić do ogrodu.

Rzeczywiście, krajobraz w ogrodzie zapierał dech w piersiach. Rosnące tam drzewo było zielone, na brzegu jeziora kwitła peonia, inne kwiaty były już kolorowe, na drzewie śpiewały ptaki, w głębi ogrodu widać było górę. Patrząc na przepiękny krajobraz Du Liniang pomyślała, że codzienie tylko siedzi w domu, w swoim pokoju, a młodość niczym przyroda, mimo, że jest piękna, szybko przemija. Owładnął ją smutek i po powrocie do pokoju, szybko zasnęła.

We śnie raz jeszcze wróciła do ogrodu, gdzie rozmawiała z młodym uczniem. Uczniowi spodobały się się piękno i mądrość Du Liniang i żałował, że musi ona trawić swoją młodość, ucząc się tylko w pokoju. Du Liniang uznała, że chłopiec ten zrozumiał jej uczucia i polubiła go. W ogrodzie tańczyły nimfy kwiatów i były szczęśliwe, że Du Liniang i chłopiec się w sobie zakochali.

Kiedy matka Du Liniang obudziła córkę z pięknego snu, czar prysnął. Du Liniang tęskniła za chłopcem ze snu, dlatego postanowiła ponownie odwiedzić ogród. Jednak mimo, że piękne krajobrazy pozostały, chłopca w ogrodzie nie było.

Z tęsknoty za nim Du Liniang zachorowała. Ponieważ bez przerwy myślała ona o pięknej wiośnie i swoim śnie, namalowała ona swój autoportret i kazała Chunxiang, aby powiesiła go na owej górze w tle ogrodu. Niedługo potem z tęsknoty za chłopcem umarła. Przed śmiercią poprosiła ona rodziców, aby pochowali ją pod drzewem w ogrodzie i zbudowali jej grobowiec.

Po pewnym czasie cała rodzina Du przeprowadziła się do innego miasta. Pewnego dnia, jeden z uczniów poszedł do ogrodu i niespodziewanie zachorował. Mieszkał on w pobliżu ogrodu aż do powrotu do zdrowia. Chłopiec nazywał się Liu Mengmei i był właśnie uczniem, który pojawił się we śnie Du Liniang.

Liu Mengmei spacerował po ogrodzie i przypadkowo znalazł autoportret Du Liniang. Wydawało mu się, że w przeszłości widział tą piękną dziewczynę i postanowił powiesić jej autoportret w swoim pokoju. Patrząc na niego, dziewczyna z autoportretu coraz bardziej mu się podobała, ale wiedział on, że ona nie żyje.

Po śmierci, duch Du Linniang wracał do ogrodu i widział głęboką miłość Liu Mengmei do niej. Wiedziała ona, że chłopiec ten prawdziwie ją kocha. Codziennie wieczorem przychodziła do jego sypialnii, aby spędzić z nim razem noc, zaś o świcie go opuszczała.

Liu Mengmei zapytał Du Liniang, w jaki sposób mogą być zawsze razem. Du Liniang powiedziała mu, że powróci do życia, jeśli otworzy on grobowiec. Liu Mengmei ucieszył się i otworzył go. Du Liniang naprawdę żyła i wyglądała tak samo pięknie jak w przeszłości, nietknięta upływem czasu i śmiercią. Du Linniang i Liu Mengmei pobrali się i żyli odtąd razem w szczęściu.

Romantyczna historia Du Liniang, o śmierci z miłości i powrocie do życia z miłości wzruszała wielu ludzi.