|
 |
| (GMT+08:00)
2003-12-24 10:40:17
|
 |
|
Tradycyjne święto mniejszości mongolskiej Nadam
Agencja Prasowa Xinhua
Chiny są krajem wielonaodowościowym. W swej wielowiekowej historii różne narodowości tworzyły wspaniałą specyficzną kulturę, różnorodne zwyczaje mniejszości narodowych są perłą w wielkiej skarbnicy kultury chińskiej. Dziś chcielibyśmy przedstawić państwu tradycyjne święto mniejszości mongolskiej Nadam.
"Nadam" w języku mongolskim znaczy rozrywkę, zabawę. Z kronik historycznych wynika, że słowo "Nadam" po raz pierwszy zostało użyte w odniesieniu do święta na początku XIII wieku. Wówczas to słynny wódz i wielki władca mongolski Czyngis-chan zorganizował Nadam z okazji obchodów wielkich zwycięstw militarnych i sukcesów w hodowli bydła, ale także w celu podniesienia sprawności i militarnych umiejętności swoich ludzi.
W tamtych czasach podczas Nadamu rozgrywano zawody w trzech dyscyplinach sportowych ? zapasach, wyścigach konnych i łucznictwie. Dysypliny te były ulubioną rozrywką Mongołów. Podobne zawody organizowano nieprzerwanie przez kilkaset lat.
Po powstaniu Nowych Chin, rządy różnych szczebli Autonomicznego Regionu Wewnętrznej Mongoli przywiązywały wielką wagę do rozwoju tych dyscyplin sportowych. Święto Nadam stało się corocznym podsumowaniem tych wysiłków.
Dzisiejsze świeto Nadam już nie ogranicza się jedynie do wspomnianych trzech dyscyplin, lecz obejmuje dodatkowo wyścigi wielbłądów, czy rodzaj mongolskie rodeo, czyli chwytanie koni na lasso, mongolskie szachy, strzelectwo, w sumie kilkanaście różnych dyscyplin. Co więcej, podczas Nadamu organizowane są także targi, występy artystyczne, wycieczki po stepach i inne rozrywki. Nadam stało się, więc wielkim świętem mniejszości mongolskiej.
W roku 1990 podczas Nadamu, który odbył się w Xilingele w zawodach zapaśniczych startowało ponad tysiąc zawodników. Kilkatysięcy osób przy akompaniamencie muzyki odtańczyło zapaśniczy taniec, naśladujący ruchy orła. Był to fascynujący widok. W 1991 roku w stolicy Autonomicznego Regionu Wewnętrznej Mongoli Hohot (Huhehaote) zorganizowano regionalne święto Nadam, któremu towarzyszyły także wielkie imprezy handlowe i turystyczne. Podczas tego Nadamu zjechali się sportowcy z całego rejonu i wielu kupców i turystów z innych rejonów Chin oraz z zagranicy w sumie kilkaset tysięcy osób. Było to największe w historii Wewnętrznej Mongolii Nadamu.
W celu dalszego rozwoju święta Nadam w ostatnich latach przeprowadzono pewne reformy i zmiany regulaminowe oraz unowocześniono areny zawodów i sprzęt sportowy. Dzięki temu dyscypliny rozgrywane podczas święta z jednej strony zachowały tradycyjne cechy narodowe, z drugiej strony stały się bardziej nowoczesne i odpowiadające powszechnie przyjętym regulaminom. Na przykład, w przeszłości walki zapaśnicze prowadzone były bez ograniczenia limitu czasowego, co nie tylko sprawiało organizatorom trudności w rozplanowaniu zawodów, ale i w pewnym stopniu ujemnie wpływało na aktywność zawodników podczas ataku. Teraz runda nie może przekroczyć piętnastu minut, a zawodnikom pasywnym w ataku daje się ostrzeżenie. Dzięki temu zawody stały się bardziej atrakcyjne.
Obecnie mieszkańcy gmin, miast i rejonów w Wewnętrznej Mongolii traktują Nadam jako swoje wielkie święto. Wielu mieszkańców z okolicznych rejonów, a nawet z miejscowości badzo odległych przybywa całymi rodzinami by je obejrzeć zawody i uczestniczyć w święcie. Dzisiejszy Nadam jest pokazem mongolskich zwyczajów, sportu, strojów, poezji, pieśni i tańca, oraz sztuki kulinarnej mniejszości mongolskiej. Nadam ożywia rozległe stepy Wewnętrznej Mongoli, a mieszkańcom przynosi szczęście i radość.
|
|
|
