|
 |
| (GMT+08:00)
2003-12-28 18:31:30
|
 |
|
Mniejszość koreańska II
CRI
Mniejszość koreańska zamieszkuje głównie Autonomiczny Powiat Koreański Yanbian w północno-wschodniej części Chin.
Koreańczycy znani są z szacunku dla starszych,miłości do dzieci i uprzejmości w stosunku do wszystkich.Młodsi poczytują sobie za honor opiekę nad starszymi.Posiłek dla starszej osoby powinien być gotowany oddzielnie, a sam nestor powinien go jeść w specjalnym miejscu i nie razem z młodzieżą.Ojciec może pozwolić synowi spożyć z nimi obiad, ale palenie czy picie winaa w obecności starszego człowieka byłoby już niegrzeczne.Młodsi powinni zawsze ustępować starszym.Od dzieciństwa uczy ich, że do starszych powinni zwracać się z szacunkiem.
Narodowość koreańska obchodzi co roku, w wigilię piętnastego dnia pierwszego miesiąca księżycowego,specjalne święto starszych osób,szczególnie tych po 60.W tym dniu mieszkańcy wioski,świątecznie ubrani idą składać życzenia starszym.Małe dziewczynki ubrane na kolorowo,chłopcy śpiewają piosenki o długim życiu.W niektórych domach dobre synowe są wtedy wynagradzane przez swoich teściów.W nocy, przy pełni księżyca rozpalane jest ognisko,przy których wszyscy tańczą i śpiewają.Koreańczycy obchodzą też urodziny swoich dzieci,szczególnie pierwsze urodziny.Dzieci i rodzice są odświętnie ubrani, a goście wychwalają dziecko, każdą jego część ciała osobno.Potem matka sadza dziecko przy stole, na którym rozłożone są ciastka,cukierki,książki,długopisy,zabawki i inne przedmioty.Goście starają się odgadnąć, kim malec będzie w przyszłości,sądząc po tym, co go zainteresowało.Zupełnie tak samo, jak na polskich chrzcinach.Darzony szacunkiem,starszy człowiek zawiązuje białą nitkę na szyi dziecka na znak czystości i cnoty.
Koreańczycy są znakomitymi śpiewakami i tancerzami.śpiewają i tańczą wszyscy, od niemowlęca do staruszka.Rodziny mają swoje własne typowe utwory.koreańczyków można często zobaczyć śpiewających i tańczących w przerwach w pracy. Podobnie ważny jest dla nich sport.Dzieci są hartowane zimnymi kąpielami, a łyżwy są tak ważne, jak szkolne książki.Podczas różnych świąt urządzane są zawody sportowe. Wśród różnych konkurencji najważniejsze jest huśtanie i skoki na trampolinie.Kiedy nadchodzi święto mieszkańcywioski wznoszą wysoką huśtawkę, a między drzewami rozkładają  trampolinę.Kolorowo ubrane dziewczęta zbierają się koło huśtawki,która może być nawet wysoka na 10 m.Zaczyna się konkurs.Podczas huśtania zawodniczka stara się poruszyć stopami dzwonek zawieszony wysoko ponad huśtawką.Wygrywa ta, która kopnie dzwonek największą ilość razy. W skokach na trampolinie biorą udział równocześnie dwie zawodniczki, na dwóch końcach wyskoczni długiej na 6 metrów, szerokiej na 40 cm i grubej na 4 cm.zrobionej z drzewa jesionowego.Oprócz wysokości ich skoków ocenia się także przeróżne figury,które muszą wykonywać, np. Skakanie na prostych nogach, na ugiętych lub skrzyżowanych, a także skoki z obrotami.
Z kolei ulubioną dyscypliną męską są zapasy.Wśród koreańczyków mają już tradycję 300 lat.Zapaśnik w pasie obwiązany jest półtoramentrową przepaską.Obwija także prawą nogę trzymetrowych kawałkiem materiału.Zawodnicy przyklękają na prawnym kolanie-prawą ręką trzymają pas przeciwnika lewą łapią jego dowiniętę nogę. Na znak sędzego podnoszą się i zaczynają walkę. Wygrywa ten,kto pierwszy rzuci rzeciwnika na matę.Zgodnie z tradycją, nagrodą dla zwycięzcy jest byk.Kiedy zwadonik wraca do wioski z czerwoną szarfą i na byku udekorowanym kolorowymi wstążkami, mieszkażcy traktują go jak bohatera i świętują jego sukces urządzając tańce .
|
|
|
