Informacja o naszej redakcjiInformacja o CRI
China Radio International
Wiadomości z Chin
Wiadomości z Zagranicy
Gospodarka
Kultura
Nauka i Technika
Sport
Ciekawostki
Nasze propozycje

Informacje o Chinach

Podróże po Chinach

Mniejszości

Przysłowia chińskie 

Sport

Chińska Kuchnia
(GMT+08:00) 2004-06-22 21:50:33    
Narodowość  Tybet

CRI
Narodowość Tybetańska mieszka głównie w Tybetańskim Regionie Autonomicznym i w sąsiednich prowincjach ? Qinghaj, Gansu, Syczuan I Yunnan. Ludność tej narodowości liczy 4 miliony 593 tys. osób.

Narodowość Tybetański ma swój własny język. Narodowość Tybetańska w języku chińskim brzmi Zang. W języku tybetańskim narodowość ta nazywana jest Bo. W skład języka tybetańskiego wchodzą trzy dialekty, są to: Weizang, Kang i Anduo.

Nazywana zazwyczaj Dachem Światowym Wyżyna Tybetańska jest przepiękną i cudowną krainą, gdzie koncentruje się życie Tybetańczyków, którzy stanowią 95% mieszkańców wśród miliona 300 tys. mieszkańców w tym regionie.

Narodowość Tybetańska jest jedną z najstarszych chińskich narodowości. Przodkowie tej narodowości zamieszkiwali oba brzegi w środkowym biegu rzeki Yalu Zangbu na Wyżynie Tybetańskiej, najrzadziej zaludnionym regionie w Chinach, gdzie istnieją najbardziej korzystne warunki naturalne dla rozwoju rolnictwa. Z tego powodu narodowość ta zajmuje się przede wszystkim hodowlą zwierząt, m.in. owiec i jaków. Uprawiają oni głównie jęczmień górski, rzepak i groch.

Mieszkający w różnych regionach przedstawiciele tej narodowości mają różne stroje.

Narodowość Tybetańska ma swój własny język, którego używanie sprzyjało i pobudziło kontakty gospodarcze Tybetu z wewnętrznymi regionami Chin. W 641 roku n.e. ówczesny władca Tybetu Songtsan Gambo ożenił się z księżniczką dynastii Tang, co wpłynęło na pobudzenie rozwoju kultury tybetańskiej.

Tybetańczycy to bardzo otwarci ludzie, wyznają lamaizm czyli odmianę buddyzmu, który przywędrował z Indii do Tybetu w VII wieku n.e. Jeśli chodzi o Tybet, warto by, by przypomnieć Pałac Potala, który był dawną rezydencją dalajlamów zbudowany został na południowo-zachodnich peryferiach Lhasy. Pałac Potala, wzniesiony na wysokości 3700 m n.p.m., jest jednym z architektonicznych cudów świata. Został zbudowany w VII w. przez króla Songtsan Gambo dla swojej narzeczonej, księżniczki Wen Cheng będącej narodowości Han, wysłanej do niego przez cesarza z dynastii Tang. Pałac Potala zajmuje powierzchnię 41 ha, zaś licząca 13 pięter budowla ma 115 m wysokości. Całość zbudowana jest z kamieni i drewna.

W grudniu 1994 r. Pałac Potala w Lhasie został wpisany na listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego

Lhasa leżąca na wysokoci 3683 m n.p.m. przez wieki całe była polityczną i duchową stolicą Tybetu, sercem i duszą Kraju Na Dachu Świata, siedzibą Dalaj Lamów, celem niezliczonych pielgrzymek, a do dzi jest miastem jednego z największych cudów wiata.

W VII wieku n.e. Lhasa osiągnęła znaczącą pozycję i zaczęła pełnić funkcję ważnego centrum administracyjnego, kiedy Songsten Gampo (618-649 r n.e) miejscowy władca z Doliny Jarlung (Yarlung) kontynuował wspólnie z lokalnymi wodzami działalnoć rozpoczętą przez jego ojca - zjednoczenie Tybetu. Songsten Gampo przeniósł stolicę do Lhasy i wybudował pałac w miejscu, gdzie obecnie stoi Pałac Potala. W tym samym czasie powstały również wiątynie Ramoche i Jokhang, gdzie zostały złożone figury Buddy przywiezione z posagiem chińskiej i nepalskiej księżniczki Songstena Gampo. Rządy królów z Doliny Jarlung w ich nowej stolicy trwały przez 250 lat. Według chińskich zapisków z Dunhuang w okresie tym Lhasa była miastem ogrodzonym murem z domami o płaskich dachach oraz szlachtą i królami mieszkającymi w namiotach z filcu. Po rozpadzie zjednoczonego państwa tybetańskiego przy wsparciu Mongołów w XIII wieku., stolicę przeniesiono do miasta Nedong, a następnie do Shigatse. W XVII wieku V Dalai Lama pokonał władcę z Shigatse i przeniósł stolicę z powrotem do Lhasy, gdzie na miejscu ruin VII-wiecznego pałacu zbudowanego przez Songstena Gampo postawił swój pałac - Pałac Potala.