|
 |
| (GMT+08:00)
2004-09-29 15:48:02
|
 |
|
Wycieczka po Pekinie podczas długiego urlopu z okazji Święta Narodowego Chin
CRI
Pekin - Beijing - w języku chińskim oznacza Północną Stolicę i od XIII wieku (z przerwami) pełni funkcję centrum administracyjnego Chin. Miasto położone jest na pn-zach. Skraju Niziny Chińskiej na wysokości 45 m n.p.m. Otoczenie miasta stanowią niewysokie góry. W tej części Chin panuje klimat kontynentalny ze znacznym wpływem cyrkulacji monsunowej. Na terenie dzisiejszej stolicy znalezione pierwsze ślady życia pochodzą sprzed 690 tysięcy lat (Homo erectus pekiniensis). Miasto rozwinęło się jako ośrodek graniczny handlu Mongołów, Koreańczyków oraz ludów pochodzących ze środkowych Chin i z Shandongu. Później pojawiły się wspólnoty rolnicze, w okresie Walczących Królestw (475 ? 221 roku p.n.e.) utworzona została stolica państwa Yan. Na początku II wieku p.n.e. utworzone miasto pod nazwą Ji stanowiło stolicę jednej z 36 prefektur zjednoczonego państwa chińskiego. Miasto przechodziło we władanie różnych narodów i wielokrotnie zmieniano jego nazwę.
 Znaczna jego rozbudowa nastąpiła w czasie panowania dynastii Jin (1115 ? 1234 roku n.e.). W tym czasie obwód murów otaczających pałac cesarki wynosił już 5 km, a obwód chroniących murów miasto 18 km. W 1215 roku w czasie najazdu Mongołów pod władzą Chengjisihan doszło do spalenia miasta i wymordowanie jego mieszkańców. Po utrwaleniu się dynastii Yuan doszło od odbudowy zniszczonego miasta miasto Chana.
W 1271 roku Hublie Khan (wnuk Chengjisihan), który formalnie zapoczątkował dynastię Yuan przeniósł stolicę z Kaiping. W latach 1267 ? 1293 następuje jego dalsza rozbudowa, w tym czasie powstał Pałac Cesarski, rezydencje, urzędy i świątynie. Miasto stało się prawdziwym centrum cesarstwa. Ukończona została budowa kanału Tonghui ? łączącego stolicę z Wielkim Kanałem. W tym czasie ówczesna stolica liczyła  około 500 tysięcy mieszkańców. W 1368 roku pod przywództwem Zhu Yuanzhanga wojska powstańcze tzw. Czerwonych Turbanów zajęły miasto, doszło do obalenia panującej dynastii, a zwycięski Zhu Yaunzhong na polecenie niebios zapoczątkował nową dynastię Ming (1368 ? 1644 r.). Na kolejnych 35 lat stolica została przeniesiona na południe do Nankinu.
W 1421 roku nastąpiło jednak oficjalne przeniesienie stolicy z Nankinu, do dawnej stolicy zwanej od tej pory Beijing ? Pekin. Z okresu panowania dynastii Ming pochodzą m.in.: Pałac Cesarski, Świątynia Nieba czy tzw. Zewnętrzne Miasto.
Również za czasów panowania ostatniej dynastii w historii feudalnej dynastii - dynastii Qing (1644 ? 1911) następował  dalszy rozkwit miasta. Szczególnie dużo obecnych zabytków wzniesionych zostało za panowania cesarzy Kangxi i Qianlonga. Do ogromnych zniszczeń doszło w czasie agresji wojsk angielsko-francuskiego w roku 1860. Po wtargnięciu tych wojsk do Pekinu, spaleniu i całkowitemu zniszczeniu uległ Cesarski Pałac Letni wraz z pięknym założeniem parkowo-ogrodowym. Na początku dwudziestego wieku Pekin przejściowo opanowały wojska powstańcze tzw. Bokserów, walczące przeciw feudalizmowi i imperializmowi. Wojska powstanie okupowały dzielnicę, gdzie mieściły się ambasady, co spowodowało wkroczenie korpusu interwencyjnego, a w efekcie doprowadziło do podpisania przez Chiny upokarzającego protokółu. Na jego mocy Chiny miały zezwolić na ochronę ambasad przez obce wojska, spłacić kontrybucję na rzecz obcych państw oraz zakazać działań przeciw cudzoziemcom.
|
|
|
