|
 |
| (GMT+08:00)
2004-10-13 17:00:12
|
 |
|
Wycieczka w Xiangshan
CRI
Park Xiangshan (pachnących gór) znajduje się na północnym zachodzie Pekinu, na wschodnich zboczach Góry Zachodniej. Powierzchnia parku liczy 2400 mu (160 hr). najwyższy szczyt w parku ma 557 m wysokości.
 Park Xiangshan jest starym parkiem górskim o bogatej przeszłości. Jeszcze w roku 1186 rządcy państwa Jing zbudowali tu świątynię Xiangshan. Za czasów dynastii Yuan i Ming ciągle dobudowano. Za panowania cesarza Kangsi dynastii Qing zbudowano tu pałac Xiangshan. Za panowania cesarza Kangsi dynastii Qing zbudowano tu pałac Xiangshan. W dziesiątnym roku panowania Qianlonga (1745) park został znacznie rozbudowany i nadano mu nazwę "Jing Yi Yuan" (Ogród ciszy i przyjemności). W roku 1860 oraz 1900 dwa razy został poważnie zniszczony przez agresywne wojska imperialistyczne. W przededniu wyzwolenia park stał w gruzach.
Po wyzwoleniu kraju, dzięki troskliwej opiece partii i rządu ludowego, odbudowano, przebudowano i uporządkowano cały park, w wyniku czego nabrał zupełnie nowego oblicza.
W parku Xiangszan jest wiele znanych miejscowości i pięknych obiektów godnych oka zwiedzających. Są m.in. pawilon Shuangcin (podwójna czystość), altanka w połowie góry,  altanka Liangfeng, szczyt "nefrytowa tabliczka", "szczyt kadzeinica", miejscowość pod poetycką nazwą "Pogoda po śniegu w górze zachodniej", górska rezydencja "Juhua Shanzhuang", pododa klazurora, pawilon Dziansingczai (pawilon poznania serca) itd. Przepiękne wzgórza i szczyt niby konkurujące się ze sobą o względy zwiedzających, bujna zieleń w gęstym lesie - oto powszechnie widoki parku. Park odznacza się tym, że we wszystkich porach roku, czy to w pogodny dzień wiosenny, czy to w śnieżny dzień mroźnej zimy, zawsze są tu piękne krajobrazy posiadające swoistą specyfikę. Szczególnie pięknie jest na jesieni, kiedy zaczyna opadać szron. Wtedy liśćmi drzewa Huanglu i wygąda jak rozesłany ogromny dywan, lśniący wyjątkowym pięknem kolorów. Park wtedy przyciąga do siebie mnóstwo wycieczek.
Świątynia Leżącego Buddy pierwotnie zwana świątynią Doushuai, zbudowana została w okresie dynastii Tang i istnieje już ponad tysiąc lat. Za czasów następnych dynastii Yuan, Ming i Qing wielokrotnie odbudowano i zmieniono jej nazwy. Od roku 1754 (12 r. panowania cesarza Jungczeng dynastii Qing) nazywa się świątynia Puciuszy (świątynia powszechnego oświecenia). W  świątyni jest miedziany posąg Sakiamuni (Szekiamuni) w pozycji leżącej (odlew z roku 1321, dynastii Yuan), toteż świątynia powszechnie nazywana jako świątynia leżącego Buddy.
Zabudowania świątyni rozłożone są w czterech odstępach. W przedniej części świątyni jest kolorowy, klazurowy portyk, staw, kamienny mostek. Tylna sala świątyni znajduje się tuż u podnoża Shouan-Shan - Góry długowieczności i spokoju. Leżący Budda z miedzi, wykonany przepiękną robotą odlewniczą jest wielkim osiągnięciem artystycznym chińskiego ludu pracującego.
W odległości pół km na północnym zachodzie od świątyni jest miejscowość pod nazwą intao-gou (źródło wiśniowe), słynna z bujnych drzew i pięknych krajobrazów.
|
|
|
