|
 |
| (GMT+08:00)
2004-10-28 16:22:13
|
 |
|
Wielki budda z Leshan
CRI
Na liście UNESCO znajduje się ponad 20 różnych chińskich osobliwości jak dobrze państwu znane pekińskie Zakazane Miasto, Pałac Letni, czy świątynia Nieba i oczywiście Wielki Mur. Budda Olbrzymi z Leshan został wpisany na listę dziedzictwa światowego Unesco w 1996 roku. W odległości 160 kilometrów na południe od Chengdu, stolicy prowincji Sychuan, znajduje się Wielki Budda lub Budda Olbrzymi z Leshan.Jego rzeźbienie rozpoczęło się w 713 roku naszej ery, a zakończyło w 803. Posąg przedstawiający wcielenie buddy Maitreya, spoczywa nad zlewiskiem 2 rzek w prowincji Sychuan. Są to rzeki Min i Dadu. Jego wzrost to 71 metrów i jest on największym na świecie przedstawieniem kamiennym Buddy.
Wielki Budda zwany Da Fo jest wyrzeźbiony w zboczy zwróconym do zlewiska wspomnianych dwóch rzek. Ucho Da Fo mierzy 7 metrów, szerokość stopy 8,5 metra, a wielkość paznokcia w dużym palcu nogi jest porównywalna do stołu, ponieważ jego długość to około 1,5 metra. Cały duży palec liczy podobnie jak szerokość stopy około 8,5 metra.
W 713 roku za czasów panowania dynastii Tang, buddyjski mnich Haitong zainicjował wykuwanie w skalnym urwisku, tuż nad groźnym miejscem, ogromnego posągu siedzącego Buddy, mając nadzieję, że obecność Buddy w tym miejscu ujarzmi wartki prąd i uchroni innych marynarzy. Poniżej wykuwanego posągu pod wodą znajdowało się bowiem zapadlisko, w którym zaginęło wielu rybaków. W istocie w pewnym stopniu Da Fo uczynił to czego spodziewał się mnich, ponieważ podczas długoletniego rzeźbienie, odłamki skał spadające do wody wypełniły zagłębienie i zagrożenie znikło.
Haitong zgromadził potrzebne fundusze i wynajął robotników. Strzegł on funduszy jak oka w głowie i nie dopuszczał, aby pieniądze na budowę znikały w kieszeniach urzędników. Mnich nie doczekał końca dzieła, ponieważ prace trwały prawie 90 lat. Wewnątrz statuy z dala od oczu turystów, działa system odprowadzający wodę, dzięki któremu nie dochodzi do niszczenia pomnika przez atmosferę, chociaż po kamiennej rzeźbie widać skutki upływu czasu. Posąg zaczął zrastać się z otaczającą go przyrodą na gigantycznych dłoniach rosły kwiaty, tors pokryty był mnichem, a z czubka głowy wyrastały paprocie, z uszu chwasty. Specjaliści obawiali się zawalenia giganta na skutek erozji gleby. Postanowiono, więc kilka lata temu rozpocząć wielkie prace konserwatorskie. Praktycznie większość najpoważniejszych zakończono już w ubiegłym roku.
Figurę buddy należy oglądać z różnych miejsc, do których prowadzą poszczególne ścieszki. Można wspiąć się na wzgórze na wysokość głowy, a potem zejść schodami w dół olbrzyma. Od strony rzeki organizowane są wycieczki statkiem można więc podziwiać posąg z przodu. Stąd widać dwie figury strażników, które nie są widoczne z innego miejsca. Da Fu sprawia wrażenie niezwykle. Stateczki przypływające z miasta robią małą rundkę u jego stóp,potem dobijają do zalesionego cypla z pięknym klasztorem Wuzou, także z VIII wieku, skąd przez wiszący mostek przechodzi się na brzeg rzeki Min.Schodami i przejćciem wykutym w pionowej skale, mając w dole óółtą, rwącą rzekę, dochodzi się do ogromnych stóp posągu na której mogłoby zmieścić się kilkadziesiąt osób.
Wielkość Buddy jest porażająca w porównaniu malutkim rozmiarem człowieka. Duży palec 8,3 metra od którego zaczyna się wspinaczka w górę 72 metrowego posągu. Uszy z płatkami wyciągniętymi do samych ramio przez ciężkie ozdoby, które budda nosił, 15 metrów i szerokości 10 metrów Dafu ma ponad 1000 loków, na każdym z nich można postawić duży okrągły stół. Wielki Budda jest z gruba ciosany, ale trudno o finezję, kiedy się rzeźbi górę. Za głową posągu znajduje się piękna świętynia Wielkiego Buddy .Całe wzgórze porasta las.
W okolicy na pobliskim wzgórzu znajduje się wejście do parku Wschodzącego Buddy,gdzie zgromadzono 3 tysiące posągów i figurek buddy z całej Azji. Punktem centralnym jest długi na 170 ,etw posąg leżącego Buddy, podobno najdłuższy na świecie.
|
|
|
