W Pekinie są wiele atrakcyjnych miejsc turystycznych, i w każdym roku dużo turystów odwiedza te miejsce. Dzisiaj chciałbym opowiedzieć kilka słynnych z nich, które posiadają niezwykłą atmosferę jako stolica przez kilkaset lat.

Pałac Zimowy to zamek cesarski i zbudowany w latach 1460-1420. Liczy sobie już ponad 500 lat swego istnienia. Zajmuje on obszar liczący 720 tys. m, jest to największy zespół zabudowań starożytnych, jaki istnieje w naszym kraju i zachowany jest najlepiej w jego pierwotnym stanie. Jest on skoncentrowanym wyrazem wspaniałej tradycji i swoistego charakterystycznego stylu klasycznej architektury chińskie zabudowania te, świadczące o mądrości chińskiego ludu pracującego i wzniesione kosztem jego potu i krwi.

Najważniejsze zabudowania części przedniej to trzy wielkie sale pałacowe: Taihe Dian, Zhonghe Dian i Bache Dian ( he znaczy harmonia), w których cesarzowie wydawali rozporządzenia i odbywali ważniejsze uroczystości. W części tylnej znajduje się kilka sal urzędowych cesarzy (sala Qianqing Gong, sala Dziaotai Dian, sala Kunning Gong) oraz 12 pałaczyków mieszkalnych, gdzie mieszkali cesarzowie, ich cesarzowe i konkubiny. W owych czasach pałac ten stanowił centrum feudalnego panowania. Za czasów dwóch dynastii - Ming i Qing obozując w tym pałacu cesarzowie - generalni przedstawiciele feudalnego obszarnictwa uprawiali tu okrutny wyzysk ekonomiczny i ucisk polityczny wobec szerokich mas ludowych, knowali tu różnego rodzaju zbrodniczą działalność w celu dławienia rewolucyjnych walk ludu. Od 2 połowy XIX wieku, w imperialisticznej agresji monarchowie Qingów poddali się haniebnie imperialistom i odgrywali rolę ich sługusów. Pałac ten stał się główną kwaterą rodzimych i obcych sił reakcyjnych, które weszły w zmowę i wspólnie stosowały represji wobec narodu chińskich.

W połowie Xi wieku Beihai znany był pod nazwą "Pałac Nefrytowej Wyspy". Rezydowali tu cesarze z dynastii Liao, gdy odwiedzali przedmieścia swojej ulicy, zwanej wówczas Yanjing. Za czasów dynastii Jin stworzono tu cesarską willę. Wówczas przyłączono do kopleksu Jezioro Północne i nefrytową wyspę, gdzie znajduje się obecnie Biała Dagoba. Powiada się, że kamienie z jeziora Taihu, które można odnaleźć na Nefrytowej wyspie zostały przywiezione przez władców z dynastii Jin, którzy zebrali je w ogrodach cesarskich dynastii Song w ich stolicy znanej dziś pod nazwą Kaifeng. Skolei te same kamienie, wcześniej zostały przywiezione do Kaifengu z Suzhou przez jednego z cesarzy z dynastii Song. Po tym, jak Kublai Khan zniszczył stolicę dynastii Jin, założył w pobliżu własną, zwaną Dadu z kompleksem Beihai w środku. Wtedy jezioro zmieniło też nazwę na Staw wspaniałej Substancji, a Nafrytowa wyspa została nazwana Wzgórzem Długowieczności. Pałac Księpyca wybudowany na wyspie przez Jinów, jako miejsce do ceremonialna i biuro, gdzie wydawano rządowe dekrety.

Świątynia Nieba jest miejscem, gdzie cesarzowie dynastii Ming i Qing co roku składali ofiary, modląc się do Nieba o obfite plony rolnicze w danym roku.

Charakterystyczne dla wszystkich rządów chińskiego feudalizmu było to, że zawsze wykorzystywali religijne zabobony jako oręż duchowy w celu tumanienia ludzi pracy i utrwalenia swego feudalnego panowania. Przedstawiciele rządzącej klasy feudałów zawsze głosili , że cesarz jest synem Nieba i jego władza pochodzi z woli bogów itd. W praktyce więc rozstawienie, projektowanie i konstrukcja wszystkich zabudowań pałacowych, religijnych a nawet całego budownictwa rubanistycznego posiadają silne zabarwienie prowidencjalizmu.