|
 |
| (GMT+08:00)
2005-03-16 15:43:28
|
 |
|
Wycieczka w prowincji Gansu
CRI
Wielki pisarz chińki Lu Xun w swym czasie użył słowa "wspaniałość" na określenie chińskiego malarstwa buddyjskiego dynastii Tang. Tangowskie malowidła ścienne uwolniły się całkowicie od ponurych,  często makabrycznych nastrojów dzieł dynastii północnych. Główne utwory tego okresu to obrazy o tematyce zaczerpniętej z ksiąg buddyjskich. Malarze ówcześni swoją twórczą pracą "przemienili" teksty ksiąg religijnych w obrazy, którymi wypełnili ściany grot.
Malarze mistrzowie w okazałych kompozycjach i bogatych barwach utrwalili na ścianach grot wspaniałe altany,  tarasy, pawilony, wieże oraz postacie ludzi w przeróżnych pozach i minach, tworząc mnóstwo uroczych, powabnych obrazów. Dzięki swym bogatym wyobraźniom, za pomocą kilku falujących wstążek i kształtnych zarysów ciała malarze ci potrafili stworzyć wiele zwinnych, pełnych wdzięku i pięknie tańczących postaci tzw. "Latających bogini", które świadczą o osobliwej oryginalności artyzmu.
Obrazy ścienne z epoki Pięciu Dynastii /907-960/i późniejszych okresów ustępują w pewnej mierze dziełom tangowskim pod względem wartości artyatycznej. Nie brakło jednak i wspaniałych dzieł, do których należą m.in. znajdujący się w grocie nr. 98 trzymetrowej wysokości, portret Li Shengtian -- króla państwa Yutian /zachodniego sąsiada starożytnych Chin/ oraz "Pejzaż Wutaiszan" w grocie nr. 61 z  dynastii Song. Ten drugi obraz ma 5 m. Wysokości, 13,5 m szerokości, a więc ponad 60 m2 powierzchni. Jest to największy obraz na terenie pieczar Mogao, przedstawiający krajobraz okolicy góry Wutajszan z lotu ptaka. Na obrazie świątynie różnej wielkości porozrzucane są jak gwiazdozbiory na niebie, jest razem ponad 170 różnych budowli i na tle tego wszystkiego pokazane są sceny podróży, pracy produkcyjnej itd.
Kolorowe rzeźbiarstwo gliniane w Dunhuangu słynie na równi z malarstwem ściennym. i w tej sztuce najlepsze dzieła pochodzą z okresu Tang. Mamy tu np. buddę - glinianą rzeźbę na kamiennym szkielecie o wysokości 33m. Mamy bodhisattwy naturalnego wzrostu człowieka i maleńskie bożki kilkunastocentymetrowej wysokości. Wszystkie one są tak misternie wykonane, że jakby życia nabrały.
Groty dunhuańskie nie tylko pozwalają ludziom odczuwać głęboką satysfakcję artystyczną, zapisują także sceny życia społeczeństwa poszczególnych okresów hiatorycznych i postacie ludzi różnych warstw społecznych. W sposób obrazowy zapoznają nas z pracą produkcyjną, z środkami lokomocji, architekturą, strojami i kostiumami, sceną działań wojennych, z więzieniem, pogrzebem, weselem, występami pieśni i tańca, przedstawieniami teatralnymi i cyrkowymi oraz żywymi scenami przyjaznych kontaktów Chin z innymi narodami. Taka bogata, cenna, obrazowa dokumentacja historyczna, której udzielają pieczary Mogao, przyciąga nadzwyczajną uwagę historyków, archeologów i innych specjalistów z zakresu historii sztuki pięknej, historii rozwoju religii itd.
|
|
|
