|
 |
| (GMT+08:00)
2005-03-28 12:37:25
|
 |
|
Bohater Polski - Kościuszko
CRI
Stało się to prowokacją dla kontrrewolucyjnej kampanii prowadzonej przez Rosję. Prusy wspólnie z Austrią uznały interwencję w Polsce za uzasadnioną. Król polski licząc na sojusz z Katarzyną II, przystąpił w obliczu klęski, obawiając się detronizacji i całkowitego upadku swych planów do Targowicy.
Za nim poszli także inni członkowie rządu. Nie wierzył w szanse walki zbrojnej, a tym samym nie doceniał nastrojów ludu, gotowego na powszechną wojnę. Przystępując do konfederacji targowickiej, król jako wódz naczelny wydał rozkaz zaprzestania działań wojennych. w styczniu 1793 roku w Petersburgu Prusy i Rosja zawarły porozumienie o II rozbiorze Polski. Austria zajęta rewolucyjną wojną z Francją nie przystąpiła do niego.
Zwołany w 1793 roku do Grodna sejm, miał zatwierdzić akt rozbiorowy. Mimo wyselekcjonowanego stanu posłów, kilkudziesięciu z nich otwarcie protestował, a sejm milczeniem zatwierdził traktaty rozbiorowe z Rosją 22 lipca 1793r i Prusami 25 września tego samego roku. W drugim rozbiorze Prusy zabrały województwa : poznańskie, gnieźnieńskie, kaliskie, sieradzkie, łęczyckie, inowrocławskie, brusko-kujawskie, płockie, ziemię dobrzyńską, część województwa rawskiego i mazowieckiego oraz Gdańsk i Toruń.
Rosji przypadły rozległe terytoria białoruskie, ukraińskie i litewskie. Tak powoli i sukcesywnie została okrojona prawie cała Polska, pozostała jeszcze część obszaru, która nie dostała się pod panowanie państw zaborczych. Bezpośrednią reakcją na rządy targowiczan i coraz silniejsze odczucie obcej przemocy była insurekcja kościuszkowska. Kościuszko będący już w Warszawie, wystąpił ostro przeciwko aktom terroru, a chcąc utrzymać jedność narodu w walce przeciwstawiał się zbytniej radykalizacji powstania.
Kościuszko starał się pogodzić interesy szlachty i ludu , nadał chłopom biorącym udział w powstaniu wolność osobistą a pozostałym zapewniał opiekę rządu, nieusuwalność z ziemi i znaczne obniżenie pańszczyzny. Była to wówczas najbardziej radykalna reforma społeczna w całej Europie Środkowej i Wschodniej. Nawet w obliczu ostatecznej klęski znajdywali się w państwie polskim ludzie, którym zależało na ocaleniu szczątków kraju. Jednak były to jednostki, które nie mogły w stanie same sprostać zagrożeniu ze strony polityki prowadzonej przez zaborców.
Dlaczego było takich ludzi, tak niewiele? Czy prawidłowym jest stwierdzenie, że każdy znaczący człowiek w osiemnastowiecznej Polsce dbał jedynie o swoje interesy, które przedkładał nad sprawy państwowe. Widzocznie było to najwygodniejszym rozwiązaniem, zapewniającym spokojne życie pod zaborami. Kościuszce nie udało się niestety ocalić resztek kraju. Klęska powstania kościuszkowskiego oznaczała koniec niepodległości Polski. Między Petersburgiem, Berlinem i Wiedniem toczyły się rozmowy w sprawie ostatecznego rozbioru reszty ziem polskich.
|
|
|
