|
 |
| (GMT+08:00)
2005-05-18 18:58:11
|
 |
|
Słynne parki krajobrazowe w Pekinie
CRI
Ogród Purpurowych Bambusów zwany po prostu bambusowym ogrodem, leży nieopadał  zoo, jest jednym z większych i wyraźniejszych parków współczesnego Pekinu. W dawnych czasach należał do nieistenijącej już świątyni buddyjskiej. Według mitologii buddyjskiej Awalokiteswara czczony w Chinach jako bogini miłosierdzia miała swoją siedziabę właśnie w Ogrodzie Purpurowych Bambusów, stąd nazwa parku. Później było to miejsce odpoczynku dworu cesarskiego w jego podróżach do pałacu Letniego polozonego u stop Gor Zachodnich.
Znajdowała się tutaj również cesarska przystan, bowiem przez park przepływają dwie rzeczki. Jedna z nich nawet dzisiaj można dopłynąć lodzia do samego Pałacu Letniego. Po upadku cesarstwa teren ten popadł w zapomnienie i dopiero w 1952 roku zalozonu tu park publiczny, wybudowano wiele n owych altan i najpopularniejszych miejsc odpoczynku mieszkańców Pekinu.
Park Taoranting znajduje się na południowym kraju Miasta Zewnętrznego na zachód od terenów. Ołtarza Boga Rolnictwa.Jest najbardziej na Południe wysuniętym ogrodem publicznym w Pekinie. Już za czasów dynastii Ming znajdowały się na tym terenie cegielnie pracujące na potrzeby pałacu cesarskiego, które działały także w czasie panowania dynastii mandzurskiej. Za cesarza Kangxi urzędnik kierujący pracami cegielni wybudował tu sobie dom, który wktótce zasłynał w całej okolicy z zabaw i pijatyk przy księżycu, co było zawsze ulubiona rozrywka chińskich poetów i ludzi uważających się za istoty subtelne. Tej właśnie tematyce poswiecił wiele utworów jeden z  najwybitniejszych poetów chińskich epoki Tang Bai Juyi. Dwa ostatnie znaki jego słynnych dwuwierszy owy rzędnik przyjał jako nazwę dla swej altany, zwanej odtąd altana Taoran, ale nie sposób tego przetłumaczyć dosłownie na język polski. Jak twierdzi professor Kunstler można to ja nazwać altana Jakubowa, zgodnie z polkim wierszykiem pije Kuba do Jakuba, a w tej alannie bardzo często pijało. Trzeba przyznać ze ta nazwa przetrwał do dziś i nosi ja również park, choć współczeżni mieszkańcy Pekinu nie doszukują się już tutaj aluzji do pradawnych libacji.
Po wyzwoleniu kraju, dzięki troskliwej opiece partii i rządu ludowego, odbudowano, przebudowano i uporządkowano cały park, w wyniku czego nabrał zupełnie nowego oblicza.
W parku Xiangshan jest wiele znanych miejscowości i pięknych obiektów godnych oka zwiedzających. Są m.in. pawilon  Shuangcin (podwójna czystość), altanka w połowie góry, altanka Liangfeng, szczyt "nefrytowa tabliczka", "szczyt kadzeinica", miejscowość pod poetycką nazwą "Pogoda po śniegu w górze zachodniej", górska rezydencja "Juhua Shanzhuang", pododa klazurora, pawilon Dziansingczai (pawilon poznania serca) itd. Przepiękne wzgórza i szczyt niby konkurujące się ze sobą o względy zwiedzających, bujna zieleń w gęstym lesie - oto powszechnie widoki parku. Park odznacza się tym, że we wszystkich porach roku, czy to w pogodny dzień wiosenny, czy to w śnieżny dzień mroźnej zimy, zawsze są tu piękne krajobrazy posiadające swoistą specyfikę. Szczególnie pięknie jest na jesieni, kiedy zaczyna opadać szron. Wtedy liśćmi drzewa Huanglu i wygąda jak rozesłany ogromny dywan, lśniący wyjątkowym pięknem kolorów. Park wtedy przyciąga do siebie mnóstwo wycieczek.
|
|
|
