|
 |
| (GMT+08:00)
2005-05-20 14:10:57
|
 |
|
Podróż po szlaku jedwabnym w obrębie Xinjiangu
CRI
 Xinjiangujgurski Region Autonomiczny leży w zachodniej części Chin. Xinjiang podzielony jest łańcuchem wysokich gór biegnących ze wschodu na zachów. Góry tianszan /niebieskie góry/ rozległością dorównują Alpom, ale osiągają wysokość aż 6995 metrów. Na północ rozciąga się kotlina Dżungarska oraz pustynia turbatongut, na południe leży kotlina kaszkarska oraz pustynia Takla Makan.
Granica z Kirgistanem i Kazachstanem biegnie ukośnie przez góry Tiangszan, następnie grzbietami gór Pamir aż do granaicy z Afganistanem, Pamir można nazwać sercem Centralnej Azji. Olbrzymi masyw górski biegnący na południe do góry Karakunrun topniejące śniegi i lodowce Pamiru na południowo-zachodnich zbochach zasilają rzeki płynące przez Indie i Pakistan do Oceanu Indyjskiego. Wody spływające z północno-zachodnich zboczy znikają w kotlinie kaszkarskiej. Pasmo górskie Kunlun,które biegnie od płaskowyżu tybetańsk iego, okala połuniowy skraj kotliny kaszgarskiej, rzeki biorące tam swój początek kierują się na północ w stronę puistyni takla Makan. Jakby stanowiąc przeciwwagę gór Kunlun, w północnej części tego regionu leżą bogate minerały góry Ałtaj, które tworzą granicę z Mongolią Zewnętrzną i Dżungarią
Przez całe wieki jedwabny szlak był najważniejszą drogą handlową pomiędzy Chinami a centralną Azją, bliskim wschodem i Europą. Szlak brał swój początek w cesarskiej stolicy Changan i biegł do miasta Lanzhou, gdzie formowano karawany z drogocennym jedwabiem i brokatem, niesionymi dalej przez znane ze swej wytrzymałości baktryjskie wielbłądy.Następn ie jedwabny Shlak podążał pasma górskiego Qilianshana, którym biegł Mur Chiński, leżącego pomiędzy Tybetem a Pustynią Gobi. W pobliżu miasta Anxi od szlaku odchodziła nitka kierująca się na północy zachód, by poprzez miejscowości Hami, Urumuqi i Yining dotrzeć do Centralnej Azji. Z Hami można było również dotrzeć do Oazy Turufan, ale główna droga biegła wzdłuż południowych zboczy gór Tianshana do miejscowości Kashgaru. Można tu było również dotrzeć miasta Dunhuanga, mijając po drodze zakopaną obecnie w piaskach pustyni miejscowości Loulan. Połączyć się z jedwabnym szlakiem wmieście Korla. Oaza Loulan przykryta obecnie piaskami pustyni, w czasach dynastii Han była miejscem gdzie kończył się mur chiński.
Z Dunghuang odchodziła również nitka szlaku często opisyana jako Yanguan, czyli przejście południowe, która biegnąc południowym skrajem kotliny kaszkarskiej, poprzez nefrytowe miasto Hotian i Shahe docierała do Kaszgar u. Dalej szlak wspinał się na góry pamir i Schodził do centralnej Azji, na tereny dzisiejszego Pakistanu.
Kroniki historyczne zachodniej dynastii Han notują liczbę 40 oaz-państewek, które wymieniały swoje dobra rolnicze na mięso, skóry, wełnę i mleko oferowane przez koczownicze plemiona Xionnu. Plemiona te stwarzały więcej kłopotu niż pożytku rolnikom z oaz, zagrażając całemu cesarstwu chińskiemu. Z tego powodu cesarz Wu Di rozkazał przedłużyć mur chiński aż do miejscowości Dunghuang a nawet dalej. Oazy leżące u stóp tych gór zamieniono na posterunki wojskowe, ktśre bardzo szybko nabrały znaczenia jako ważne centrala handlowe na jedwabnym szlaku. To właśnie tą drogą w 1 wieku naszej ery, gdy Chiny przeżywały rozwój potęgi pod panowaniem wschodniej dynastii Han do państwa środka dotarł z Indii buddyzm.
|
|
|
